. . . Αβάσταχτη οδύνη. Ένα κομμάτι πανί απλωμένο πάνω από το άπειρο. Μια τέλεια έκφραση του εκνευρισμού, ένας φόβος που καλπάζει μέχρι την ολοκλήρωσή του. Θεέ μου γιατί; Γιατί σ’ εμένα; . . .
04/11/1976
. . . Θα πεθάνουμε. Θα πεθάνουμε. Θεέ μου πώς θα πεθάνουμε. Χθες το βράδυ πανικός, ολόκληρος πανικός. Σήμερα πίκρα, αφάνταστη πίκρα. . .
07/11/1976
Είμαι δυστυχισμένος. Είμαι τόσο δυστυχισμένος.
13/11/1976
Χθες το βράδι, πάλι, ο κόμπος που λύνεται. Ο λυγμός. Πώς να τα μιλήσω τα πολλά που έχω;
10/12/1976
Να μελετάμε τη φτώχεια μας και να μελετάμε τη γύμνια μας. Να κοιτάζουμε την τρέλα, τον πανικό και την απόγνωση που μας τριγυρίζουν. Και η ύπαρξη της Κ., της όποιας Κ., να είναι πραγματικότητα. Πώς βαστιέται τέτοιος εξευτελισμός; . . .
12/12/1976
. . . Όλοι οι μύθοι πρέπει να συντηρούνται κάποτε με την ποινή του θανάτου, θέλω να πω μιας σχέσης. . .
26/01/1977
Θαρρείς, λοιπόν, πως αν είχα μέσα μου ένα ποτάμι λυρισμού θα το περιόριζα; Πιστεύαμε τους εαυτούς μας σπουδαίους και άξιους και όταν διαπιστώσαμε την μετριότητά μας μάς πείραξε πολύ. . .
06/02/1977
. . . Γνώριζε. Μέσα μου είμαι λαμπρός. Πάνοπλος. Όμως έξω; Πόσο άσχημη η ζωή του σώματός μου! Πόσο ανεπίτρεπτη. Μάθε το και έχε μου συμπάθεια πλάσμα αγαπημένο. . .
24/05/1977
. . . Μου ΄ρχεται να κάνω τη ζωή λεμόνι και να την στύψω και δεν μπορώ καν. Μου ξεφεύγει, ένα ποταμάκι στα δάχτυλά μου ανάμεσα, και χάνεται. Ζωή μου. Ζωίτσα μου γλυκούλα μου, μικρούλα μου, ασιμοσυγνεφάκι πώς να σε κάνω δική μου ο καψερός, ο έρημος και μόνος, ο άνθρωπος. Πια δεν γνωρίζω πού και πώς να αλαφρώσω τον πόνο της καρδιάς μου. Την πίκρα μου την προ αιώνων. Να βγω, με κάτι μάτια ματωμένα, στους δρόμους να κραυγάσω:
- Αυτό το συνάντησα στον Ηρόδοτο κι τα’ άλλο στον Πλούταρχο!
Κι όλο κύκλους τα μάτια κι όλο κύκλους τα χέρια κι όλο κύκλους το κορμί. Κύκλους. Παντού και πάντα κύκλους. Και συ άφαντη. Είτε σε λένε Κ., είτε Φ., είτε Κλέλια είτε όπως ο Θεός σου έδωσε ένα όνομα να έχεις. Αχ! Άνθρωπος είμαι και πονώ τον πόνο του καλοκαιριού και της άνοιξης. . .
23/07/1977
04/11/1976
. . . Θα πεθάνουμε. Θα πεθάνουμε. Θεέ μου πώς θα πεθάνουμε. Χθες το βράδυ πανικός, ολόκληρος πανικός. Σήμερα πίκρα, αφάνταστη πίκρα. . .
07/11/1976
Είμαι δυστυχισμένος. Είμαι τόσο δυστυχισμένος.
13/11/1976
Χθες το βράδι, πάλι, ο κόμπος που λύνεται. Ο λυγμός. Πώς να τα μιλήσω τα πολλά που έχω;
10/12/1976
Να μελετάμε τη φτώχεια μας και να μελετάμε τη γύμνια μας. Να κοιτάζουμε την τρέλα, τον πανικό και την απόγνωση που μας τριγυρίζουν. Και η ύπαρξη της Κ., της όποιας Κ., να είναι πραγματικότητα. Πώς βαστιέται τέτοιος εξευτελισμός; . . .
12/12/1976
. . . Όλοι οι μύθοι πρέπει να συντηρούνται κάποτε με την ποινή του θανάτου, θέλω να πω μιας σχέσης. . .
26/01/1977
Θαρρείς, λοιπόν, πως αν είχα μέσα μου ένα ποτάμι λυρισμού θα το περιόριζα; Πιστεύαμε τους εαυτούς μας σπουδαίους και άξιους και όταν διαπιστώσαμε την μετριότητά μας μάς πείραξε πολύ. . .
06/02/1977
. . . Γνώριζε. Μέσα μου είμαι λαμπρός. Πάνοπλος. Όμως έξω; Πόσο άσχημη η ζωή του σώματός μου! Πόσο ανεπίτρεπτη. Μάθε το και έχε μου συμπάθεια πλάσμα αγαπημένο. . .
24/05/1977
. . . Μου ΄ρχεται να κάνω τη ζωή λεμόνι και να την στύψω και δεν μπορώ καν. Μου ξεφεύγει, ένα ποταμάκι στα δάχτυλά μου ανάμεσα, και χάνεται. Ζωή μου. Ζωίτσα μου γλυκούλα μου, μικρούλα μου, ασιμοσυγνεφάκι πώς να σε κάνω δική μου ο καψερός, ο έρημος και μόνος, ο άνθρωπος. Πια δεν γνωρίζω πού και πώς να αλαφρώσω τον πόνο της καρδιάς μου. Την πίκρα μου την προ αιώνων. Να βγω, με κάτι μάτια ματωμένα, στους δρόμους να κραυγάσω:
- Αυτό το συνάντησα στον Ηρόδοτο κι τα’ άλλο στον Πλούταρχο!
Κι όλο κύκλους τα μάτια κι όλο κύκλους τα χέρια κι όλο κύκλους το κορμί. Κύκλους. Παντού και πάντα κύκλους. Και συ άφαντη. Είτε σε λένε Κ., είτε Φ., είτε Κλέλια είτε όπως ο Θεός σου έδωσε ένα όνομα να έχεις. Αχ! Άνθρωπος είμαι και πονώ τον πόνο του καλοκαιριού και της άνοιξης. . .
23/07/1977
"Πώς να τα μιλήσω τα πολλά που έχω;"
ΑπάντησηΔιαγραφήAυτή την απορία την έχω κι εγώ πολλές φορές.
Καλημέρες με έναν υπέρχο καφέ καταπαγωμένο και έναν ήλιο που οργιάζει έξω από την πόρτα μας.
Φιλιά.
Καλημέρα Χνουδάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίνω διπλό ελληνικό. Ακούω Γαλλικά τραγούδια της δεκαετίας του 60. Πληκτρολογώ διάφορα. Εσύ κι εγώ, και άλλοι συντεχνίτες, τον αγγίζουμε τον τρόπο για να μιλήσουμε "τα πολλά που έχουμε".
Φιλιά!
καλησπερα και από τη Σεουλ...
ΑπάντησηΔιαγραφήμε εναν ηλιο που παλευει να νικησει τα συννεφα
Εύχομαι η ομάδα της χώρας που σας φιλοξενεί να τα πάει καλά στο Μουντιάλ. . .
ΑπάντησηΔιαγραφή"πως να τα μιλήσω τα πολλά που έχω;" .....αυτό απορώ κι εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα με καπουτσίνο ¨))))
Ντεκαφεϊνέ στη σπηλιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, το βαρέθηκα τόσο σκοτάδι και μάλλον θα κατεβώ παραλία... με την απαραίτητη στάση για Το Προφιτερόλ.
Ποντάρω την τυχερή μου δεκάρα στις 13/11/1976 (αν εκείνη η μέρα ήταν και Παρασκευή, πάμε για τζακ ποτ).
Καλησπέρα
:Ο)
...Πιστεύαμε τους εαυτούς μας σπουδαίους και άξιους και όταν διαπιστώσαμε την μετριότητά μας μάς πείραξε πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!!!!!!
( καλησπέρα με cafe latte :-)
Καλώς τους! Μα δεν είναι πολύ όμορφο που ο καθένας αναφέρει τι καφεδάκι πίνει; Δεύτερος,μονός, ελληνικός, λοιπόν, και:
ΑπάντησηΔιαγραφήλινα: Η απορία αφορά το πρόσωπό σας ή εμένα;
simon says: Πάει, περάσανε αυτά... Καλό το προφιτερόλ;
vista: Έτσι δεν συμβαίνει συνήθως;
Καλό απόγευμα!
Εγώ καφέδες δεν πίνω , οπότε χυμό βρύσης παγωμένο παρακαλώ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν σχολιάζω ... Μόνο ευχάριστα σήμερα παρακαλώ !
Καλημέρες !
Έφτασεεε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, καλή εβδομάδα!
Τέλειο όπως πάντα... Αν ο Θεός ήταν προφιτερόλ θα 'ημουν θεούσος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και Καλή Βδομάδα!
:Ο)
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα! :))
νομίζω ότι μίλησα σε πρώτο πρόσωπο...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό απόγευμα ¨)
Να φιάξετε ένα "Ηλεκτρονικό Ημερολόγιο"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εύκολο, να φτιαχτεί, και ανοίγει
τον δρόμο για να "μιλήσετε τα πολλά που έχετε"!
Καλή Εβδομάδα!
". . . Γνώριζε. Μέσα μου είμαι λαμπρός. Πάνοπλος. Όμως έξω; Πόσο άσχημη η ζωή του σώματός μου! Πόσο ανεπίτρεπτη. Μάθε το και έχε μου συμπάθεια πλάσμα αγαπημένο. . ."
ΑπάντησηΔιαγραφήAx!
αχ κι από δω με café au lait. Κι εγώ γαλλικά ακούω τούτη τη στιγμή, αλλά πιο σύγχρονα. Μαντέυω τι ακούτε. Και ετοιμάζω κάτι για σας στο μαγαζάκι μου, για περάστε απόψε που θα 'ναι έτοιμο. Σερβίρεται με λευκό chardonnay!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σέβη μου
composition doll: Ευχαριστώ [και χαίρομαι που σας το απέσπασα!]
ΑπάντησηΔιαγραφήkrotkaya: Κι εσάς σας ευχαριστώ! Βεβαίως και θα περάσω, πάντα περνάω 2, 3 φορές ημερησίως τώρα που έχω και πρόσκληση δεν θα περάσω;
Α! Και μην βάζεται στοίχημα για το τι ακούω, μπορεί και να χάσετε!
Καλό απογευματάκι!
καλά, δεν βάζω στοίχημα, λοιπόν, απλώς αποπειράθηκα να μαντέψω! Αν έχασα, δεν πειράζει, εσείς να 'στε καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείτε να περάσετε λοιπόν, το δωράκι σας είναι έτοιμο, αλλά θα το μοιραστείτε με κάποιον ακόμα!
Τα σέβη μου και πάλι!
Το πήρα το δωράκι! Το απολαμβάνω! Κανένα πρόβλημα με την μοιρασιά, χαρά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ χαριεστάτη!
Η χαρά σας χαρά μου! ήμουν λίγο μουτρωμένη, αλλά είναι ήδη καλύτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι χαίρομαι και θα σας μαλώσω (για τα μουτράκια)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας εύχομαι μια καλή Νύχτα!
"Όλοι οι μύθοι πρέπει να συντηρούνται κάποτε με την ποινή του θανάτου, θέλω να πω μιας σχέσης"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα όταν αγαπάς, θεο(μυθο)ποιείς κάποιον/α φτάνεις στα άκρα και όταν απογοητεύεσαι, τότε "εκπίπτει" από το "θρόνο" του/της κι επέρχεται ο θάνατος του έρωτα και της σχέσης .
Καλό σας βράδυ !
Ενδιαφέρουσα άποψη η οποία ίσως τροφοδοτήθηκε από την έλειψη ενός κόμματος. Για να αποδοθεί το νόημα της σκέψης μου θα έπρεπε να γράψω:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Όλοι οι μύθοι πρέπει να συντηρούνται, κάποτε με την ποινή του θανάτου, θέλω να πω μιας σχέσης"
Ήθελα να πω ότι προκειμένου να συντηρηθούν κάποιοι, υπαρκτοί ή κατά φαντασία, μύθοι αρκετοί είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν μια σχέση στα πλαίσια της απόδειξης ή και της ενίσχυσης τους. Π.χ. Εγώ συνάπτω σχέσεις μόνο με μικρότερές μου. Είσαι μεγαλύτερη μου; Αντίο! Χονδροειδές αλλά χαρακτηριστικό. Η σχέση "πεθαίνει" ο μύθος συντηρείται. . .
Καλό, γλυκό ξημέρωμα!