Έρχεσαι από απέναντι. Σε βλέπω. Με βλέπεις. Φοράς ένα πρόχειρο χαμόγελο. Εγώ ένα επίσημο. Σταματάμε. Τείνεις το μάγουλο. Η δύναμη της συνήθειας; Σου δίνω το χέρι. Ξαφνίζεσαι. Πιάνουμε τα τυπικά. Κοιτάζω τη ματιά σου. Ψάχνω σημάδια παλιά. Κάτι να καίει. Δεν υπάρχει τίποτα. “Μεγάλωσες” συλλογίζομαι. Πικραίνομαι. Στο πρόσωπο σου βλέπω την ηλικία μου. Θέλω να σου πω άλλα. Και αλλιώς. Συλλογίζομαι τα περιθώρια που σου έδωσα. Ένα προς ένα. Παγίδες που έστηνα στον εαυτό μου. Μιλάς και είμαι αφηρημένος. Είσαι άνετη. Είμαι στριμωγμένος. “Να μη χαθούμε, τώρα που ξαναβρεθήκαμε” λες, και το πιστεύεις. “Να το δούμε” απαντάω και θέλω να σου πω “Τι νόημα έχει;”. Μου δίνεις την κάρτα σου. Σου δίνω το χέρι. Χωρίζουμε. Αισθάνομαι το βλέμμα σου στο κέντρο της πλάτης. Όχι, δε θα γυρίσω το κεφάλι. Κρατάω το χρώμα των ματιών σου. Τσαλακώνω την κάρτα. Την πετάω. Και πάω.
Μετά το “Blues for Yolande” ένα ακόμη κομμάτι από το εξαιρετικό άλμπουμ “Coleman Hawkins encounters Ben Webster’’. Τενόρο σαξόφωνο από τους Hawkins και Webster και: “La Rosita”.
22/06/2007
Nα τσαλακωσεις την καρτα και να φυγεις η να γυρισεις το κεφαλι και να μεινεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδωσες ηδη την απαντηση, αγαπητε Αειποτε. Και εδειξες οτι ανηκεις στους γενναιους.
Αν ποτέ βρεθω στην ιδια θεση μ' εσενα, θ' αποφασισω αναλογα με την δυναμη της ματιας της, οταν νιωσω τον πονο αναμεσα στις ωμοπλατες.
Gennaie ippoti mas kalimera....
ΑπάντησηΔιαγραφήNai otan i kardia prodidetai kalo einai na tin akolouthoume me tin stasi mas kai na tin prostatevoume...eksallou kati tetoio tha kaname gia tous agapimenous mas giati na sterisoume afto apo tin idia mas tin kardia...
Isos akougetai skliro na tsalakoseis tin karta kai na min sinxoreseis...
alla ti na sinxoreseis...
ti na ksexaseis...
kai giati...
kai den einai skliro afto pou enoioses esi..."to tsalakoma tis dikis sou psixis"?
Kalimera gennaie mas ippoti Aeipote...
142 λεξεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήποσες στιγμες αραγε χρειαστηκαν για να γραφτουν;
-το χαμογελο ομως χαμογελο και σημερα! το αφηνω... καλα;;;-
:)
"Μου δίνεις την κάρτα σου. Σου δίνω το χέρι. "
ΑπάντησηΔιαγραφήχμμμ... και τι άλλο να δώσεις δλδ?
πολύ ωραίο μες την πικρία του.
Δεν ξέρω αν είναι γενναιότητα ή δειλία. Φόβος μην τυχόν και υπάρξει κάποια χαραμάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θα γινόταν αν είχες δει μιά φλογίτσα στα μάτια;
Καλό Σαββατοκύριακο καλέ μου αείποτε.
Ναι, αλλά "είμαι στριμωγμένος.."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά, η κάρτα έμεινε κάτω ή μέσα στο μυαλό;
Αντί για σχόλιο, το post μου σήμερα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα...
Κράτησες το καλύτερο, το χρώμα των ματιών !
ΑπάντησηΔιαγραφήΛένε πως είναι κι ο καθρέπτης της ψυχής ;)
Ε, όχι! Κάρτα δεν πετάμε ποτέ!
ΑπάντησηΔιαγραφή(κι ας ξεχάσουμε το χρώμα των ματιών)
άσε που όσο πιο πολύ σβήνεις κάτι, τόσο πιο πολύ σε στοιχειώνει
"Τι νόημα έχει;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς κανένα για να πέταξες την κάρτα. Ή μήπως έχει, γι αυτό και "ήσουν στριμωγμένος";
Όπως και να'χει, εσύ πας...προχωράς και δε γυρνάς ούτε καν για ένα βλέμμα, γιατί πλέον δεν αρκεί. Δε σου αρκεί.
Καλώς σε βρήκα
Dralion:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμ, η σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει υπάρχει!
propetis:
Καλά που μου το θυμίσατε να ταΐσω και το άλογο. . . Οι άνθρωποι ξεχνάνε πιο εύκολα από ότι μερικές φορές χρειάζεται. . .
Βασιλική:
Ευχαριστώ και ανταποδίδω. Με τα χαμόγελα, πλέον, μιλάμε εμείς! Και. . . καλούτσικα. . .
Кроткая:
Καμιά φορά, σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα χαστουκάκι στην ώρα του [όχι κατ’ ανάγκην με το χέρι] είναι ότι πρέπει!
ellinida:
Αν είχα δει μια φλογίτσα ίσως και να φυσούσα για να δυναμώσει. . .
Markos:
Προσχηματικό, προφανώς, το τσαλάκωμα και η πράξη. Όποιος ψάχνει βρίσκει, και διευθύνσεις και απ’ όλα!
ViSta:
Ακόμα μία: Ευχαριστώ πολύ!
CAESAR:
Καλύτερο ήτανε, για καλό δεν γνωρίζω!
Sardonian:
Ότι θέλουμε πετάμε μιας και ότι θέλουμε κρατάμε!
Aposperitis:
Το άτιμο το νόημα που, κι’ αυτό, θέλει δύο!
Καλώς ήλθες.
Καλημέρα, Καλή Εβδομάδα, Καλά, με τη ζέστη, ξεμπερδέματα!