Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2007

0258. Ιστορίες Παλιές

Είναι κάποιες ιστορίες παλιές που πια δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Και είναι, επίσης, κάποιες αναμνήσεις που επιμένουν. Ιστορίες που γέννησαν αναμνήσεις. Αναμνήσεις που δίνουν ένα χάδι στο στομάχι. Μικρά αινίγματα το γιατί κάποια περιστατικά μετουσιώνονται σε ανάμνηση ενώ κάποια άλλα εξατμίζονται.

Χειμώνας του 1971, λοιπόν, και εκκλησιασμός με την 6η Γυμνασίου, τότε. Ημέρα Σάββατο, αν η μνήμη μου δεν με απατά. Ήλιος με δόντια. Μια ιδιαίτερη μέρα του Δεκέμβρη. Είμαι κάπως, εκείνη την ημέρα. Αισθάνομαι κάπως. Ο εκκλησιασμός στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου και οι συμμαθητές παρατεταγμένοι. Και οι συμμαθήτριες.

Μια συμμαθήτρια μαγνητίζει το βλέμμα. Με ελκύει. Δεν υπάρχει προηγούμενο. Δεν θα υπάρξει επόμενο. Όμως για εκείνο το χρονικό διάστημα, και μέχρι να τελειώσει η μέρα, γεμίζει την ύπαρξη. Δημιουργεί ένα κλίμα ευφορίας. Το βλέμμα που αναζητά τη ματιά και δικαιώνεται. Το σκίρτημα. Οι προοπτικές. Ο περιβάλλον χώρος. Όλα.

Επιστροφή στο σπίτι. Ένα pick-up Philips βαλιτσάκι. Συνδεδεμένο στο ραδιόφωνο θαρρώ. Μονοφωνικό. Και οι πρώτοι δίσκοι βινιλίου 33 στροφών. Πρόσφατο απόκτημα το άλμπουμ “Πουλόπουλος 4” αγορασμένο από το κατάστημα του Πολύδωρου, στα Χαυτεία, την 6/12/1971 με 140 δραχμούλες, τότε. Χρυσαφί. Καλός τραγουδιστής. Όμορφα τραγούδια. Άλλες εποχές.

Και η σύνδεση. Ημέρα, εκκλησιασμός, συμμαθήτρια, Πουλόπουλος γίνηκαν ένα. Και παραμένουν. Το ένα προσκαλεί το άλλο. Τον αντικατέστησα τον δίσκο αγοράζοντας το έργο και σε CD, στις 4/3/1998, με κόστος 3.598 δρχ. Τίποτα δεν άλλαξε. Κάθε φορά που τον ακούω θυμάμαι εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό. Τον εκκλησιασμό και τη συμμαθήτρια.

Από το άλμπουμ αυτό, φυσικά, και το τραγούδι που ακούγεται. “Χαλάζι Έφερε η Ψιχάλα”. Σύνθεση του Μίμη Πλέσσα σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου με το καταπληκτικό: 

“Το χέρι μου μελαγχολεί μες τα μακριά μαλλιά σου. . .”.



03/01/2007

18 σχόλια:

  1. Μπερδεμενος.
    Να αναπολησω παλιες εμπειριες; Γιατι, αφου φερνουν νοσταλγια και λυπη;
    Να ξεχασω τα παντα; Πως γινεται αυτο;

    Μικρη - προσωρινη - παρηγορια: να αναζητησω παρομοιες εμπειριες σημερα.

    "...Όμως για εκείνο το χρονικό διάστημα, και μέχρι να τελειώσει η μέρα, γεμίζει την ύπαρξη..."
    Η ικανοτητα μιας γυναικας να μου γεμιζει την υπαρξη δεν εχει χαθει. Ειναι εκει και περιμενει.
    Αλλα δεν μπορει να το κανει οποιαδηποτε γυναικα αυτο. Ουτε το 1971 μπορουσε εξ' αλλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. dralion Κατανοώ. Το ζήτημα είναι ότι εγώ λατρεύω τις, τέτοιες, αναμνήσεις μου. Συμβαίνει καμιά φορά. Προφανώς, και ευτυχώς, δεν μπορεί η κάθε γυναίκα να έχει τέτοια επίδραση επάνω μας. Μεγαλώσαμε πια.

    omni: Αντιχαιρετώ σας. Από Αθήνα - κέντρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. !!!

    angie, οτι συνοδευε το 1ο μου φιλι λιγα χρονια μετα :))

    νομιζω πως ακομη θυμαμαι την αισθηση
    -ηλεκτρικη-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν και ούτε καν πλησιάζω την ηλικία σου όπως φαίνεται, οι αναμνήσεις που περιγράφεις δεν μοιάζουν "να δίνουν ένα χάδι στο στομάχι", αλλά γροθιά!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πουλοπουλος, αγαπημενος...

    -σκεψη πρωτη...
    αν το χερι σου μελαγχολει μες τα μακρια μαλλια μου... θα τα κοψω, καλε μου, χαρισμα θα σου τα κανω, φτανει να μην μελαγχολεις...-

    αλλη δεν εχω...
    μου σωθηκαν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπημένος της θείας μου ο τραγουδιστής και έπειτα δικός μας! Νοσταλγία ...
    Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει πολυ όμορφους στίχους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. orelia: Συνδυασμός όμορφων πραγμάτων λοιπόν. . .

    mantalena parianos: "Αλλ' άλλος άλλω καρδίην ιαίνεται" ή Καθένας με τον τρόπο του γλυκαίνει την καρδιά του.

    βασιλική: Κι αυτό σωστό! Αλλά τον ποιητή τον στέλνετε αδιάβαστο!

    renata: Συμφωνώ. Και με τη θεία σας και μ' εσάς!


    Καλημεράαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. χαμογέλασα στο τέλος της ανάγνωσης, γιατί ακριβώς με τον τρόπο που τελειώνεις το κείμενό σου, έλεγα να αρχίσω τούτο το σχόλιο.
    “Το χέρι μου μελαγχολεί μες τα μακριά μαλλιά σου. . .”
    Στίχος να τον θυμάσαι μια ζωή κι αυτόματα το άνω άκρο να αναπολεί αγγίγματα που δεν έγιναν ποτέ...αλλά μεταμορφώθηκαν σε όμορφες αναμνήσεις.
    Όλοι οι στίχοι είναι υπέροχοι και κάνω pageload να τους ξανακούσω με τον καφέ μου.
    Η υπόθεση σηκώνει και τσιγάρο φυσικά.
    Καλημέρα σου Αειποτέ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Ομοφροσύνη φιλίην ποιεί". Και πως αλλιώς; Καταπληκτικός στίχος, καταπληκτική και η εισαγωγή [μου αρέσει το πως συνακολουθεί το αρμόνιο].
    Τα πιο δύσκολα αγγίγματα. Τα όσα δεν έγιναν. Λες και μόνο για να μας βασανίζουν.
    Όμως:

    Καλημέρα χαμογελαστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. γιατι στελνω τον ποιητη αδιαβαστο;
    δεν καταλαβαινω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Απλό είναι. Του στερείτε τη δυνατότητα, κόβοντας τα μαλλάκια, πρώτον να εμπνευστεί και δεύτερον να πράξει.
    Λίγο είναι; Οι ποιητές είναι, ως γνωστόν, ευαίσθητοι άνθρωποι. Τέτοιες συμπεριφορές τους αποσυντονίζουν και τους πληγώνουν.
    και θυμηθείτε: Η μελαγχολία ταιριάζει στους ποιητές όσο και το χλωμό πρόσωπο, τουλάχιστον.
    Ελπίζω να το ζήτημα ξεκαθάρισε και να αφήσετε και τα μαλλάκια και τον ποιητή στην ησυχία τους. . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. δηλαδη πραττοντας εγω, στερω την δυνατοτητα εμπνευσης και πραξης απο τον 'ποιητη';
    αμπιλιβαμπολ!!!!
    χαλιφης στην θεση του χαλιφη, αισθανομαι!!!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υπάρχει διάσταση απόψεων θαρρώ. Για τα μαλλιά, την ποίηση, την έμπνευση και του προσώπου το χλωμό. Ας είναι. Το είπε, εξ' άλλου, και ο Ηράκλειτος: "Το αντίξουν συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. σιωπω...
    αντιλαμβανομαι οτι ενοχλω, ως εκ' τουτου συγνωμη ζητω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "Το σιγασθέν θνήσκει" - Πίνδαρος. Γιατί κάνετε τα εύκολα δύσκολα; Το γνωρίζετε ότι δεν ενοχλείτε. Μια πινελιά, κακόγουστου όπως αποδείχτηκε, χιούμορ ήτανε. Τίποτα άλλο.

    Να είσαστε καλά!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. κακογουστο χιουμορ ποιανου;
    δικο μου;
    και αν ναι, σε ποια εκφραση μου επακριβως αναφερεσθε;
    θελω να γνωριζω αν δεν σας ενοχλει...

    -δεν μου αρεσει να κανω κακογουστο χιουμορ...-

    :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δικού μου, φυσικά. Ούτε κι εμένα μ' αρέσει αλλά καμιά φορά το κάνω όπως αποδυκνείεται.
    Ζητώ τη συμπάθειά σας και ελπίζω το :( να γίνει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή