Πήγα. Συναντηθήκαμε. Αναμενόμενο και επιθυμητό. Το μυαλό προετοιμασμένο. Εύθραυστες ισορροπίες. Η παρουσία ανατρέπει τα προσχεδιασμένα. Διαμορφώνει την πραγματικότητα. Κυριαρχεί. Μετά από ικανό χρονικό διάστημα. Και πάλι το σώμα. Το φιλί και το άγγιγμα. Η κόμη. Τα μάτια. Τα ενδύματα. Όλα. Εγρήγορση. Τα προαποφασισμένα αποδείχτηκαν αδύναμα. Δε συγκρατούν το κύμα των συναισθημάτων. Ανατροπή. Σαν να αφαιρέθηκε ένας πίρος. Όλα καταρρέουν. Δεν θα κρατήσει. Θα ξαναχτιστούν. Θα πυργώσουν. Ότι δε συνεχίζεται μοιάζει μάταιο.
Ευτυχής. Για είκοσι λεπτά, μισή ώρα. Ο ένας απέναντι στον άλλο. Μιλώντας. Επαμφοτερίζοντας. Χαμογελώντας. Συμμετέχοντας. “Θα ήθελα”, ομολογεί ο εαυτός.
Και όλα μαζί, καταιγιστικά:
Μη επιθύμει αδύνατα. Νόει το πραττόμενον. Ηδονήν φεύγε, ήτις λύπην τίκτει. Ανοήμονες των απεόντων ορέγονται. Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοείσθαι φιλεί. Εάν μη έλπηται, ανέλπιστον ουκ εξευρήσει, ανεξερεύνητον εόν και άπορον. Θυμώ μάχεσθαι χαλεπόν∙ ο γαρ αν θέλη, ψυχής ωνείται. Μη πλέω προσάπτεσθαι των δυνατών. Τόλμα πρήξιος αρχή, τύχη δε τέλεος κυρίη.
Ανασαίνω. Η του βίου εκάστου κανονικότητα. Τα όχι και τα μη. Τα πλαίσια. Η διαμορφωμένη κατάσταση. Προφάσεις. Δικαιολογίες. Ατολμία. Έλλειψη βούλησης. Χημεία που δε λειτουργεί. Υπολειμματική κρίσιμη μάζα.
Πορεία δέκα, τουλάχιστον, εγγραφών στο παρόν. Αυτή η ενδέκατη. Για να μη ξεχνιόμαστε. Να μη νομίζουμε. Ο χρόνος περνά. Αρνείται να συγκατανεύσει. Χάνεται. . .
The line between pleasure and pain
Can't be measured by means of the brain
Mere reason alone can never explain
How the heart behaves
Can't be measured by means of the brain
Mere reason alone can never explain
How the heart behaves
"Χημεία που δε λειτουργεί. Υπολειμματική κρίσιμη μάζα. "
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!!
τελειο!!!
με εκλησσεται Αειποτε!
γνωριζεται τοσο καλα την εννοια της κρισιμης μαζας;
:))
περιπλανηθηκα αφου πρωτα αφησα το χρονο μου να γινει ..καθαρος
βλεπετε, ο βρωμικος δικος σας ειχε συναντησει τον δικο μου και τον ακινητοποιησε μεχρι να γινει διαθεσιμος ουσιαστικα.. :)
εψαξα λεξεις ακριβεις να φιαξουν περιτεχνη τη σιωπη μου..
μπερδευτηκα ταξινομωντας και βαρεθηκα..
θυμηθηκα τη στιγμη που ενεδωσα στη προτροπη του Markos να ανοιξω μπλοκ, να δω.. ωραια! και; περιεχομενο; η γειτονια μου! να περπατω και να φωτογραφιζω τις γωνιες της, τις αλλαγες της.. το περπατημα... στον χωρο.. τον χρονο..
εφτασα να αναρωτιεμαι για τη διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στην απολαυση και τον πονο.. μπορουν να μετρηθουν με του μυαλου τα ..μεσα;
πιστευα απο παντα πως ναι ή.. κατεληξα σε αυτη την παραδοχη;
καλη σας ημερα
ενα ομορφο Σαββατοκυριακο να εχετε!
:)
Μου αρέσουν οι συγκεντρωτικές απαντήσεις! Υπάρχει οικονομία χρόνου και μέσων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο και σ' Εσάς!
αυτο το μυαλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ! αυτο το μυαλο...
που αντιλαμβανεται τον χρονο και τον πονο, μονο για να μας παιδευει!!!
αχ!
Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό και κρατάμε τα προσχήματα, θα έλεγα εγω. Και δεν είναι μόνο για να μας παιδεύει. Και οι χαρές μας από εκεί πηγάζουν. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο.
οι χαρες μας καλυπτουν απλα το κενο που αφηνει ο πονος...
ΑπάντησηΔιαγραφήγια αυτο και ειναι λιγες και περαστικες...
νες πα;
-το ενστικτο επιβιωσης που εχουμε δεν στηριζεται στην χαρα...
ειναι παραπλευρο συναισθημα...-
Θαρρώ είσαστε απισιόδοξη φύση. Εγώ δεν είμαι. Είναι θέμα οπτικής γωνίας, αγωγής, συγκυριών και περιβάλλοντος. Χαίρομαι να χαίρομαι και να γελώ [δοθείσης ευκαιρίας βεβαίως - βεβαίως]. Για μένα ο πόνος έπεται και η χαρά προηγείται. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήσωστα, συμφωνω μαζι σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλα κανετε και χαιρεστε...
πολυ καλα κανετε!
"Η του βίου εκάστου κανονικότητα" Εκεί έμεινα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλώς θα προσέθετα ότι και οι ανατροπές της (τής κανονικότητας) μέρος της είναι. Απ' αυτή προετοιμάζονται και εκτελούνται.
Καλησπέρα
Καλή εβδομάδα
Μέρος το οποίο, αν είναι μπορετό, ενσωματώνεται και η, τροποποιημένη, κανονικότητα αποκαθίσταται. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή Εβδομάδα.
"Μη επιθύμει αδύνατα. Νόει το πραττόμενον. Ηδονήν φεύγε, ήτις λύπην τίκτει. Ανοήμονες των απεόντων ορέγονται. Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοείσθαι φιλεί. Εάν μη έλπηται, ανέλπιστον ουκ εξευρήσει, ανεξερεύνητον εόν και άπορον. Θυμώ μάχεσθαι χαλεπόν∙ ο γαρ αν θέλη, ψυχής ωνείται. Μη πλέω προσάπτεσθαι των δυνατών. Τόλμα πρήξιος αρχή, τύχη δε τέλεος κυρίη"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι με λόγια απλά: ΜΗ ΖΕΙΣ!
Δεν θα συμφωνήσω με το συμπέρασμα. Τα λόγια των Προσωκρατικών μοιάζει να είναι μοιρασμένα. Προτρέπουν και αποτρέπουν και αυτό είναι το δύσκολο. Ίσως το "αλγεβρικό" τους άθροισμα να δίνει μηδέν, δηλαδή "μη ζεις", αλλά πότε η ζωή ήταν αλγεβρικό άθροισμα; Είναι δύσκολες αριθμητικές αυτές και πολλές οι συνιστώσες του "προβλήματος". Ότι εκφράζεται σαν ακινησία και λογος ξερός δεν είναι κατ' ανάγκη από δειλία ή παραίτηση. Είναι και το τι περιθώρια σου αφήνει ο απέναντι και πόσο κάποιες διερευνητικές, θα έλεγα, κινήσεις δίνουν το επιθυμητό και αναμενόμενο αποτέλεσμα. Είναι το διαμορφωμένο περιβάλλον, οι ανειλλημένες υποχρεώσεις, οι προοπτικές, όλα. Η ψυχή και η καρδιά μπορεί να επιθυμεί αλλά τα μεγάλα παιδιά καλό είναι να πράττουν συνυπολογίζοντας και τις παρενέργειες των πράξεων και των αποφάσεων τους και μάλιστα σε ικανό βάθος χρόνου. Και θα το πω και πάλι: "Έλλειψη βούλησης. Χημεία που δε λειτουργεί. Υπολειμματική κρίσιμη μάζα."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν είναι ένας αυτός που εμπλέκεται αλλά, ευτυχώς, δύο. Το άθροισμα της προσφοράς τους λοιπόν, στην συγκεκριμένη περίπτωση, μοιάζει να μην επαρκεί για το επιπλέον ή επόμενο βήμα. Τι να κάνουμε; Συμβαίνουν αυτά. Γλίχομαι αλλά δεν φτάνει. . .