Για πολλοστή φορά προσπαθώ να βάλω τάξη στο χάος. Να αποφασίσω πόσα και ποια από όσα έχω συσσωρεύσει πρέπει να κρατήσω και πόσα και ποια να πετάξω. Δύσκολο. Ντάνες ολόκληρες από περιοδικά. Ντάνες από ένθετα περιοδικών και εφημερίδων. Εκατοντάδες CD και DVD δεδομένων. Εκατοντάδες δισκέτες. Δεκάδες δίσκοι για iomega zip. Δεκάδες κασέτες VHS. Δεκάδες καλώδια διαφόρων τύπων. Παλιά monitor CRT. Εγχειρίδια. Παλιοί εκτυπωτές. Αρχαίες μητρικές πλακέτες. Συσκευασίες συσκευών και στατικών μοντέλων. Και άλλα ετερόκλητα πολλά.
Δεν περίμενα ότι έχω συγκεντρώσει τόσο πολλά αντικείμενα. Αποκτούσα, χρησιμοποιούσα, συσσώρευα. Και έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Δεν χωρούσαν πια τα καινούργια. Οι διαθέσιμοι χώροι χρησιμοποιήθηκαν. Έννοιες όπως αρχειοθέτηση ή ταξινόμηση πήγαν περίπατο. Από κάποιο σημείο και πέρα δεν ταξινομείς. Τρυπώνεις. Δεν γνώριζα πλέον τι έχω και αν το έχω που το έχω. Χρειάζεται μια γενναιότητα για να ξεκαθαρίσει ένα τέτοιο τοπίο. Θέλω να πιστεύω ότι την έχω.
Κρατώ στα χέρια ένα – ένα τα αντικείμενα. Αποφασίζω. Αυτό μένει. Αυτό φεύγει. Κάποια μου είναι πλέον παντελώς αδιάφορα. Κάποια ξυπνούν αναμνήσεις. Κάποια άλλα τσιμπούν. Μερικά πληγώνουν. Αντικείμενα αγαπημένα. Αντικείμενα ξεχασμένα. Ένα – ένα. Μοναδικά. Μένει, φεύγει, μένει. Κι αυτό; Δύσκολη η απόφαση. Φεύγει! Είπαμε. Γενναιότητα.
Επιδίωξη το ξεκαθάρισμα. Η κατοχή όσων πρόκειται να χρησιμοποιηθούν και πάλι. Όσων έχουν ακόμα ζωή. Οι τακτοποιημένοι χώροι που λειτουργούν. Η γνώση του τι υπάρχει και που. Θα πάρει χρόνο μα αξίζει θαρρώ τον κόπο.
Αυτός ο άγριος καταναλωτισμός των καλοθρεμμένων δυτικών. Λες και η ευτυχία εξαρτάται από το πλήθος των αντικειμένων που κατέχουμε. Λες και σημασία έχει το πόσα και όχι το ποια. Αγόρασε. Αγόρασε. Αγόρασε. Έχε!
Κάνω τη σκέψη ότι πρέπει να είμαι, πλέον, περισσότερο προσεκτικός σε σχέση με τον όγκο των αποκτημάτων μου. Λιγότερο παρορμητικός, λιγότερο λαίμαργος.
Να θέτω τα απλά και ουσιαστικά ερωτήματα:
Το χρειάζομαι; Πόσο θα το χρησιμοποιήσω; Μπορώ να κάνω και δίχως του;
Και θα το προσπαθήσω. . .
Λόγω ακριβώς της ενασχόλησης που περιγράφω είναι νοσταλγικό το κλίμα στο οποίο κινούμαι τις ημέρες αυτές. Νοσταλγικό, και αγαπημένο της εφηβείας μου, και το τραγούδι που ακούγεται. “She’s Coming to Me” με τους O’ Brien Brothers. Εξαιρετικά δυσεύρετο τραγούδι, ακόμα και στο διαδίκτυο και σαν απλή πληροφορία, “ψηφιοποιημένο” από δίσκο 45 στροφών.
Κι όμως το ξεκαθάρισμνα συνήθως είναι δύσκολο και βαρύ αισθηματικά. Είναι τόσες οι αναμνήσεις, τόσος ο πόνος για μερικά αντικείμενα που ενίοτε πληγώνουν βαθιά. ΑΚόμα χειρότερη η στιγμή που το πετάμε στα σκουπίδια. Όσες φορές κάνω ξεκαθάρισμα στα παλιά μου αντικείμενα και κυρίως τα γραπτά μου, πάντα πληγώνομαι και συχνά φέρω τις ουλές για πολύ καιρό μετά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ για το εξαιρετικό κομμάτι που κατάφερε να με προβληματίσει κι εμένα. Η δική μου, ακόμη πιο προχωρημένη κατάσταση, μάλλον δεν χωρά πια θεραπεία! Θα καταλήξω ένας Holt! Τί να κάνω άραγε για να βγώ από 'δω μέσα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι να βρω, ξεκινώ από το να σε ψηφίσω!.
Καλημέρα και Καλή Χρονιά!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήχμμμ! αυτο το ξεκαθαρισμα ειναι πολυ δυσκολο μεν, απαραιτητο δε!
Αλλωστε τι νοημα εχει αν τα κρατας αλλα αγνοεις τι εχεις και αν τα εχεις ?
Κάποιος μού κάνει πλάκα, εδώ μέσα!...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο 'ξεκαθάρισμα' πάντα επιβάλλεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήαρκεί, τα κριτήριά του να είναι σωστά...
και εσείς, πιστεύω, ότι τα διαθέτεται...
καληνύχτα...
ο δείμος του πολίτη: Δύσκολο και ταυτοχρόνως ευχάριστο επειδή ακριβώς αναθυμάσαι και νοσταλγείς. . . Τα γραπτά είναι μια άλλη "πονεμένη" ιστορία. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήphivos: Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Δύο απορίες: 1. Holt; 2. "Κάποιος μού κάνει πλάκα, εδώ μέσα!...";
avra: Δύσκολο, απαραίτητο και ευχάριστο [τελικά]. Δεν έχει, γι αυτό έχει [νόημα το ξεκαθάρισμα]!
γιώργος: Από καιρό έχω την απορία. Μαζεύουμε πολλά αντικείμενα ή έχουμε μικρά σπίτια; Το ένα, βέβαια, δεν εμποδίζει το άλλο και τα "φίλτρα" στο τι, πόσα και γιατί επιβάλλονται. . .
Καλημέρα
ελπιζω η προσπαθεια να αποφερει το επιθυμητο αποτελεσμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατι σε μενα μερικες φορες λειτουργει αντιστροφα...
ανακαλυπτω οτι κατι που δεν το ηθελα για πολυ καιρο, μολις το "ξεκαθαρισα", μου εγινε απαραιτητο...
τρελα πραγματα, δηλαδη...
1. Η αληθινή ιστορία δυο αδελφών, Seymour και Randall Holt, που το 1947, βρέθηκαν θαμμένοι μέσα στο ασφυκτικά γεμάτο από πράγματα, σπίτι τους, στη Νέα Υόρκη.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Τρεις φορές το σχόλιό μου, άδικο έχω; (μόνο που εννοώ τον Blogger,όχι εσένα...)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήβασιλική: Προσπάθησα να το αποφύγω αλλά θα το [ξανα]γράψω:
ΑπάντησηΔιαγραφή. . . Όπως λέει και ο κ. Βαλερί:
- Εδώ και είκοσι χρόνια δεν έχω πια βιβλία. Έκαψα και τα χαρτιά μου. Διαγράφω πράγματα ζωντανά. . . Συγκρατώ εκείνο που θέλω. Αλλά η δυσκολία δεν είναι εδώ. Είναι να συγκρατήσω εκείνο που θα θελήσω αύριο!. . Γύρεψα ένα κόσκινο μηχανικό. . .
“Η Βραδιά με τον κ. Τεστ” [Η μετάφραση του Γ. Σεφέρη]
Αυτό ακριβώς είναι το δύσκολο, το να "συγκρατήσουμε αυτό που θα θελήσουμε αύριο".
Μαχητό!
Υγίαινε.
phivos: Δεν τη γνώριζα την ιστορία. Θαρρώ ότι δεν κινδινεύουμε όμως. . .
Από ότι βλέπεις ο Blogger εξακολουθεί τα δικά του. . . Υπεμονή, κι αυτό θα περάσει. . .
Καλό Απόγευμα.
Ένα σύνθημα υπάρχει κυρίες και κύριοι!"Τακτοποιημένο χάος"...Δεν ξέρω αν η αποτελεσματικότητά του σταματάει με το τέλος της εφηβείας...!
ΑπάντησηΔιαγραφήθα συμφωνήσω αν και αυτές οι δύο έννοιες μάλλον τσακώνονται. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ.