Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2006

0241. “Ωραίος άνθρωπος!” [ΝΚ]

Κάθομαι στο «σαλόνι» του 5ου ορόφου του νοσοκομείου. Έχει προηγηθεί ένα από τα αναρίθμητα και ανεπανάληπτα “Περάστε έξω’’ [από τον θάλαμο] που όποιος, τελικά, γουστάρει μπορεί να επιβάλλει στους άλλους. Δίπλα μου κάθεται ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που περιμένει να επισκεφθεί κάποιο οφθαλμίατρο. Τους προσεγγίζει ένας ασπρομάλλης κύριος, στα 65 με 70 του, με μπλε μπουφανάκι και κίνηση σχεδόν χορευτική που παραπέμπει σε ηλικίες πολύ πιο κάτω από τη δική του.
“Είδα το γιατρό!’’ τους ανακοινώνει πανευτυχής.
Προφανώς γνωρίζονται. Πιθανότατα έχουν τον ίδιο γιατρό.
“Είναι πολύ καλός!’’ τους λέει ενθουσιασμένος.
“Και όταν τον ρώτησα: Γιατρέ τιι;’’ συνεχίζει
“Μου απάντησε: Ό,τι θέλεις!’’.
“Ωραίος άνθρωπος!’’. “Ωραίος άνθρωπος!’’ επαναλαμβάνει και το προσωπάκι του αστράφτει από χαρά. Τα ματάκια του λάμπουν. Το λέει και το πιστεύει. “Ωραίος άνθρωπος!’’ μονολογεί και απομακρύνεται προς το ασανσέρ με τα νεανικά, χορευτικά του βήματα.
Δε γνωρίζω αν ο γιατρός είναι “Ωραίος άνθρωπος!’’. Μάλλον όχι θα έλεγα. Αλλά εκεί έχουμε καταντήσει. Να θεωρούμε “Ωραίο άνθρωπος’’ όποιον μας επιτρέπει να επιλέξουμε το πόσο θα χαρατσωθούμε. Αετός ο γιατρός. Βασίζεται στο “φιλότιμο’’ του Έλληνα. Γνωρίζει πολύ καλά ότι σε θέματα υγείας δεν χωράνε αστεία. Γνωρίζει επίσης πόσο πολύτιμη και ακριβή γίνεται η υγεία όσο μεγαλώνουμε. Τραβάει, λοιπόν, ένα “Ό,τι θέλεις!” και κοιμάται ήσυχος. Γνωρίζει ότι 99,9% ο κάθε γεράκος, η κάθε γριούλα θα κάνει ότι μπορεί για να ανταποκριθεί με αξιοπρέπεια. Θα στερηθεί για να “πληρώσει” τον γιατρό που θα τον κάνει καλά. Και δε λέει “Τίποτα παππούλη. Τίποτα γιαγιάκα. Πληρώνομαι γι’ αυτό που κάνω από το ταμείο υγείας σου”. Αστεία με την τσέπη δε γίνονται. Φταίει ο γιατρός [που, ευσχήμως, τα ζητάει], φταίνε οι ασθενείς [που τα δίνουν], φταίει το κράτος [που το επιτρέπει, το συντηρεί, το διαιωνίζει]. Ένα κράτος αποδεδειγμένα ανίκανο να χειριστεί [και] τα ζητήματα υγείας, να δημιουργήσει αξιοπρεπείς υποδομές, να πληρώσει ικανοποιητικούς μισθούς και να εξαλείψει το “φακελάκι”.
Και άλλο ένα περιστατικό. Την μητέρα, ή η πεθερά ίσως, της Λαρίσας την φέρανε στο διπλανό κρεβάτι. Η Λαρίσα κλαίει. Είναι ξανθιά, μεγαλόσωμη, επιβλητική. Αλλοδαπή. Μιλάει σωστά Ελληνικά με ξενική, ωστόσο, προφορά. Ηλικίας γύρω στα 45. Η ασθενής της στα 88. Φανερά καταβεβλημένη.
Με πρόσωπο κατακόκκινο από το κλάμα η Λαρίσα έχει πέσει πάνω της. Πρόσωπο με πρόσωπο. Και.
Και με ένα τσιμπιδάκι της αφαιρεί τις τρίχες από το πηγούνι!
Θεέ και κύριε! Η γυναίκα πεθαίνει και η άλλη την “καλλωπίζει”!. Το κλάμα κλάμα και η αποτρίχωση αποτρίχωση. Μετά το πηγούνι επιμελώς θα περάσει και στα φρύδια.
Λίγο αργότερα, σαφώς πιο ήρεμη, η Λαρίσα θα καθίσει στο “σαλόνι” και, με πραγματική απόλαυση, θα μασουλίσει 3 – 4 κομμάτια . . . παστό ψάρι. Ρέγκα ίσως. Όταν τελειώσει θα σκουπίσει προσεκτικά το δάπεδο με μία χαρτοπετσέτα.
Έτσι είναι οι θάλαμοι και τα “σαλόνια” των νοσοκομείων. Τόποι όπου μπορείς να σκεφτείς και τόποι για να συναντήσεις το ασυνήθιστο και κάποτε το παράταιρο. . .


Ειδικά αφιερωμένο στον χειρουργό οφθαλμίατρο, τον “Ωραίο άνθρωπο’’, το τραγούδι που ακούγεται. Το τραγούδι, βεβαίως, “Είμαι πολύ Ωραίος’’ σε μουσική Λυκούργου Μαρκέα και στίχους Γιάννη Λογοθέτη με ερμηνευτή τον Θέμη Ανδρεάδη.


25/11/2006

8 σχόλια:

  1. Ποιο πολύ από το γιατρό,τον ωραίο άνθρωπο, φταίμε εμείς!
    Έτσι δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η παρακμή σε όλο της το μεγαλείο . Ελπίζω η μητέρα σου να είναι καλύτερα .
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στιγμές του καθημερινού βίου ....
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημερα. Και παλι ευχες για γρηγορο και αισιο ξεμπερδεμα και αναρρωση της μητερας σου.

    Το ακολουθο περιστατικο το γνωριζω απο πρωτο χερι - η ιστορια συνεβη πριν δεκαετιες: μεγαλογιατρος, "καθηγητης", μενει στην ιδια γειτονια με ενα φτωχαδακι, που ειναι κατα τυχη και πατριωτης του. Το φτωχαδακι κανει μικροθεληματα στον γιατρο (του κουβαλαει τα ψωνια, του προσεχει το σπιτι κ.α.). Το φτωχαδακι εχει κι ενα παιδι, που καποια μερα αρρωσταινει σοβαρα και χρειαζεται εγχειρηση. Ο "καθηγητης" παιρνει το πατρικο του υφος, δηθεν γενναιοψυχος και ελεημων, λεει στο φτωχαδακι "το παιδι σου θα στο κανω καλα εγω, μη σε νοιαζει". Η εγχειρηση εγινε επιτυχως, το παιδι αναρρωσε και το φτωχαδακι ενοιωθε πια τον γιατρο σαν θεο του. Θελησε να δειξει την ευγνωμοσυνη του στον "καθηγητη" και δανειστηκε λεφτα, προκειμενου να του αγορασει 2 ντενεκεδες λαδι και μια ακριβη πεννα. Μιλαμε, ο ανθρωπος φτωχος (και ο "καθηγητης" το γνωριζε καλυτερα απ'ολους), δεν ειχε σχεδον να φαει και ξοδεψε το υστερημα του για να δειξει ευγνωμοσυνη.
    Οταν πηγε στον γιατρο με τα φτωχικα του δωρα, ο "καθηγητης" του τα πεταξε στην μουρη, του ειπε "ξερεις ποιος ειμαι 'γω ρε;" και του ζητησε ενα αστρονομικο ποσον σαν αμοιβη. Το φτωχαδακι πουλησε οτι ειχε και δεν ειχε, ξανα-δανειστηκε, σκιστηκε να βρει τα λεφτα, αλλα οτι και να εκανε, το αστρονομικο ποσον δεν μπορουσε να το μαζεψει.

    Η ιστορια θα εμενε στην αφανεια (ο φτωχος δεν ειχε πει τιποτα σε κανεναν), αν ο ιδιος ο "καθηγητης" δεν εκανε μυνηση στον φτωχο για να διεκδικησει την παραλογη και υπερογκη αμοιβη του. Στο δικαστηριο ηρθε η ιστορια που σας περιγραφω με καθε λεπτομερεια στο φως.

    Οχι, τοτε δεν υπηρχαν τηλε-παραθυρα, ουτε ρεαλιτυ. Εκτος απο τους αμεσα ενδιαφερομενους, ποτέ κανεις δεν πηρε ειδηση τι εγινε. Ερωτηση: ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ (αρχες '70);
    Οποιος απαντησει σωστα κερδιζει θεση στο Υπουργειο Υγειας....

    Y.Γ. Για την ιστορια: ο "καθηγητης" εχασε την δικη, αλλα τον φτωχο ανθρωπο τον ειχε ηδη καταστρεψει οικονομικα. Ρεζιλευτηκε μονο και μονο γιατι η απληστια του ηταν μεγαλυτερη απο τον κοινο νου (τι να παρεις απο καποιον που δεν εχει; ).
    Πιστευω οτι η ιστορια εχει επαναληφθει εκατονταδες χιλιαδες φορες - ολο αυτο το πλεγμα απο "φιλοτιμο", "δωσε οτι θελεις", "εχω υποχρεωση" κλπ. δουλευει πολυ καλα για τους καπατσους.

    Υ.Υ.Γ. Δεν εχω φιλοτιμο! Αν καποιος μου κανει ενα δωρο, θα το ανταποδωσω οταν και οπως εγω νομιζω καλυτερα - αλλα οχι εξ' αιτιας του "φιλοτιμου" και της "υποχρεωσης". Αν καποιος μου προσφερει μια εκδουλευση και μετα μου πει "δωσε οτι θελεις", δεν θα δωσω ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ. Αυτα, για να ειστε προετοιμασμενοι ;-)

    Υ.Υ.Υ.Γ. Συγνωμη για το τεραστιο σχολιο. Ευχομαι καλη Κυριακη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συνέχισε να παρατηρείς και ν' αντιμετωπίζεις τα παράλογα με χιούμορ. Βοηθάει! Εύχομαι γρήγορα να ξεμπερδέψετε μ΄' όλα αυτά.
    "η"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα.
    Όλα καλά λοιπόν για όλους.
    :Ο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι καταγραφή! Το θέατρο του παραλόγου σε νοσοκομειακή έκδοση!

    Καλή δύναμη και γρήγορη ανάρρωση στην μαμά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Kyrallina: Ότι φταίμε, φταίμε! Το ζήτημα είναι ότι την αρρώστια την αντιμετωπίζεις σε αυστηρά προσωπικό επίπεδο και συνεπώς η συλλογική δράση είναι δύσκολη υπόθεση. . .

    ellinida: Είναι μερικά πράγματα που δεν περιμένεις να τα δεις κι όμως τα βλέπεις. Η μητέρα μου, και οι συν αυτή, προσπαθεί. Ευχαριστώ.

    markos: Πραγματικά η καθημερινότητά μας τα χωράει, πλέον, όλα.

    oldskipper: Πολύ διδακτική ιστορία για το τι σκατά μπορούν να κρυφτούν κάτω από το κουστούμι και μέσα στο κεφάλι ενός "καθηγητή". Το πως και γιατί ο καθένας από εμάς "ανταποδίδει" περνάει από πολλά φίλτρα. . .

    "η": Το λέω και θα το λέω: Το χιούμορ σώζει! Ευχαριστώ.

    simon says: Χαίρομαι!

    Katerina ante portas: Μισυτήριον πιλάζιμα ο άνθιρωπος! Ευχαριστώ, το παλεύουμε!


    Καλή Εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή