Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2006

0240. “Τζάνειο” [ΝΚ]


Στο “Τζάνειο” από το απογευματάκι του Σαββάτου, 18/11/2006. Μπροστά το ασθενοφόρο, από πίσω εγώ με το αυτοκίνητο. Η μητέρα μου. Πουθενά χώρος για το αυτοκίνητο. Όλη η περιοχή γεμάτη λαμαρίνες. Με τα πολλά μια θεσούλα στη μαρίνα Ζέας [αν έτσι]. Ένα Σάββατο σκέτη κόλαση. Στη βραδινή επιστροφή κατά λάθος στην Αθηνών – Λαμίας. Επιστροφή στην παραλιακή μέσω Μοσχάτου. Έμαθα. Την έχουν πατήσει πολλοί.

Ανθρώπινος πόνος. Ρολόγια που μοιάζουν πεισματικά κολλημένα στη στιγμή. Ατελείωτες αναμονές. Απαρχαιωμένες υποδομές. Φοβερή έλλειψη χώρου. Οκτώ κρεβάτια σε θαλάμους κατασκευασμένους για έξι. Ντουλάπες μπλοκαρισμένες. Ατομικά τραπεζάκια βαλμένα με το πλάι και στην ουσία αχρηστευμένα. Αποχωρητήρια στου διαόλου τη μάνα δίχως χαρτί υγείας, σαπούνι, χειροπετσέτες ή συσκευή στεγνώματος χεριών. Η αποθέωση της ευπρέπειας, η απόδειξη του 1+1=3. Ασανσέρ για κλειστοφοβικούς. Τέσσερα άτομα σε επαφή. Γραφεία κουτάκια. Ατέλειωτες ουρές. Χαρτοβασίλειο.

Κάθε κρεβάτι και μία, δύο, τρεις οικογένειες τιναγμένες στον αέρα. Διαδρομές, αποκλειστικές νοσοκόμες, απουσίες από την εργασία. Και κόπωση. Απέραντη κόπωση. Ποιος υπολόγισε ποτέ το κόστος για την εθνική οικονομία; Μήπως αρτιότερες υποδομές και πλήρης στελέχωση οδηγούσαν σε σημαντικά μικρότερο συνολικό κόστος; Ψιλά γράμματα. Ένα κράτος που αγκομαχά και σε αυτόν τον τομέα. Κάθε πολίτης του ένας εν δυνάμει αποκλειστικός νοσοκόμος. Κάθε μητέρα, θυγατέρα, σύζυγος, αδελφή μια σίγουρη, δοκιμασμένη αποκλειστική νοσοκόμος την προσφορά της οποίας το ελληνικό ντοβλέτι [επίτηδες η τούρκικη λέξη] αξιολογεί ότι δεν [του] κοστίζει τίποτα.

Σήμερα το πρωί το πρώτο “ράντσο”. Όχι στο διάδρομο, είναι στενούλης ο καημένος και φιλοξενεί ένα σωρό σκατολοήματα, αλλά στο “σαλόνι”. Μέχρι το μεσημεράκι τα ράντσα είχαν γίνει τέσσερα καλυπτόμενα από κάτι παραβάν, λέμε τώρα, της κακιάς ώρας. Από τη μια, λοιπόν, τέσσερεις πολίτες που, προφανώς, πληρώνουν τους φόρους τους σε κοινή θέα και με όλες τις ανέσεις [ευάεροι και ευήλιοι]. Από την άλλη η μητέρα μου που από το Σάββατο το απογευματάκι περιμένει να κάνει μια αξονική τομογραφία. Τρεις μέρες, τους χαρίζω το Σαββατοκύριακο, πιάνει ένα κρεβάτι για μια εξέταση μισής ώρας.

Το νοσηλευτικό προσωπικό, κατά βάση φιλότιμο, κάνει ότι μπορεί. Η προσπάθεια τους, για τους χώρους μέσα στους οποίους λειτουργούν, είναι θα έλεγα ηρωική. Το άσχημο είναι ότι πέρα από τον χώρο δεν έχουν, προφανώς, και τον χρόνο, [ή μήπως και τις γνώσεις;], να οργανώσουν καλύτερα την εργασία τους, να την συστηματοποιήσουν. Όσο για τον σεβασμό της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητας των νοσηλευομένων, των συνοδών τους, των επισκεπτών αλλά και του συνόλου του προσωπικού ΕΔΩ ΓΕΛΑΝΕ.

Θα περάσει. Κι αυτό θα περάσει.

Αλλά.
Είμαι οργισμένος.

22/11/2006


Και τι τραγούδι να συνοδεύσει ένα τέτοιο κείμενο; Δύσκολο. Μα για στάσου! Να ένα που, με κάποιες διευκρινήσεις, θαρρώ ταιριάζει. Αφιερωμένο εξαιρετικά, λοιπόν, σε όλους τους ανάλγητους, χοντροκέφαλους, μεγαλοσχήμονες κόπανους που έχουν κάνει τη χώρα σαν τα μούτρα τους το “Αλλάξαμε Θέση” με την Αλέξια και την ευχή να γίνει επιτέλους!


17 σχόλια:

  1. Εύχομαι από καρδιάς περαστικά καλέ μου αει ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...κι από μένα περστικά.Να γίνει γρήγορα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Περαστικά στη μαμά και κύτταξε γρήγορα να τη βγάλεις απο εκεί.
    Ειχε νοσηλευτεί η μητέρα μου στο Τζάννειο το 2001 - δεν είχαμε επιλογή το ασθενοφόρο την πήρε σε αφασία. Την βάλανε σε θάλαμο 6 κρεββατιών. Εκείνη ήταν αναίσθητη και γύρω της μιλάγανε, γελάγανε, τρώγανε, είχαν την τηλεόραση στη διαπασών. Τα πατώματα κάναν κρίτσι-κρίτσι κάτω απο τα παπούτσια μας. Οι γιατροί..τρέχανε σαν μεθυσμένοι εδώ και εκεί. Και κανένας δεν μας έλεγε τίποτα. Ολο έξω μας βγάζανε. Στο τέλος έκανα φασαρία. Και η απάντηση που πήρα ήταν "Με τα χούφταλα θα ασχολούμαστε τώρα? Εδώ έχουνε νιάτα που πονάνε. Αν δεν σας αρέσουμε να την πάρετε απο εδώ"!!! Και την πήρα. Κάλεσα ασθενοφόρο και την πήγα στον Ευαγγελισμό! Τουλάχιστον εκεί ασχολήθηκαν μαζί της και την κάνανε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οργή νιώθουμε όλοι. Αλλά γιατί σ' αυτή τη χώρα δεν μπορούμε να μετουσιώσουμε την οργή σε δημιουργική πράξη; Εύχομαι κι εγώ να τελειώσει γρήγορα η ταλαιπωρία και με καλά αποτελέσματα!
    "η"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. marina: Δυστυχώς. Βλαμμένοι υπάρχουν παντού και το πλήθος τους, στο Ellada, όλο και αυξάνει. Ευχαριστώ πολύ.

    "η": Μια δημιουργική πράξη θα ήταν δημόσια μαστίγωση των εχόντων εξουσία μια φορά το μήνα στην πλατεία Συντάγματος. Έτσι. Για να ξεπεζέψουν από τα καλάμια τους και να δουν στον καθρέφτη τα μούτρα τους και όχι τον Μεγαλέξαντρο. Ευχαριστώ πολύ.


    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Περαστικά κι απο μένα. Κι εγώ νοσοκομεία αυτή τη βδομάδα, γμτ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αχ, Αείποτε. Η αρρωστια ειναι το σημαντικοτερο, γι' αυτο και εύχομαι καλη και γρηγορη αναρρωση για την μητερα σου και οσο γινεται λιγοτερα τρεχάματα για σενα.

    Στα υπολοιπα τι να πω; Οταν τα ιδια πραγματα τα λεει ενας ελληνας του εξωτερικου, τον χαρακτηριζουν ξενολατρη, ξενερωτο και φασιστα (επειδη ειναι υπερ των δραστικων λυσεων - οπως το δημοσιο μαστιγωμα που προτεινεις).

    Ξερω καλα τα της υγειας στην Ελλαδα, στενος συγγενης ανηκει στα ιατρικα επαγγελματα γαρ. Λεφτα εχει η Ελλαδα, οι ελληνες πληρωνουν για την υγεια περισσοτερα απο τους υπολοιπους της ΕΕ [*]. Αλλα τα λεφτα που πληρωνονται και τα λεφτα που φτανουν στον τελικο αποδεκτη ειναι δυο τελειως διαφορετικα ποσά.

    [*] χρειαζεται ολοκληρη διατριβη για να το αποδειξω αυτο με στοιχεια. Αν με προκαλεσει κανεις, θα την κανω - αν και θα μου παρει πολυν, πολυν χρονο.

    Και παλι τις θερμοτερες ευχες για γρηγορη και καλη αναρρωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πωπω ξέρω πως είναι το Τζάνειο . Κοίτα αν μπορείς να την πάρεις από εκεί . Κουράγιο . Εύχομαι όλα να πάνε καλά .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Περαστικά της, Αείποτε! Καλά και γρήγορα ξεμπέρδέματα -ειδικά- με αυτά τα νοσοκομεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. περαστικά και καλή σας δύναμη...

    καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Περαστικά στη μητέρα σου.
    Έχω την όχι καλή θάλεγα τύχη, να έχω περάσει συνοδεύοντας συγγενικά μου πρόσωπα, αρκετές ώρες (και) εκεί.
    Και τα συναισθήματά μου ήταν ίδια..
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. τι να πω απο δω μεσα σε εναν δικαιως οργισμενο; ετσι, το αφησα να κυλαει στις μερες που προηγηθηκαν με την ιδια ευχη που κανω και τωρα.. να περασουν ολα.. φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η κ. Ευτυχία βρίσκεται από εχθές το απόγευμα στο σπιτάκι της. Καταπονημένη, εξαντλημένη, με επιπλέον φάρμακα αλλά. Στο σπιτάκι της. Σας ευχαριστώ [και σίγουρα θα σας ευχαριστούσε και εκείνη από την καρδιά της αν γνώριζε περί ηλεκτρονικών ημερολογίων και κυρίως περί του συγκεκριμένου του γιου της] όλους πολύ για τα καλά και παρηγορητικά σας λόγια τα οποία πραγματικά βοηθήσανε. Συγκεκριμένα:

    simon says: Ευχαριστώ και . . . ανταποδίδω. Ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό και να έχει ήδη περάσει. Ευχαριστώ.

    oldskipper: Ευχαριστώ πολύ. Το γεγονός, όποιος και να το λέει, είναι ότι ο τομέας της υγείας στην Ελλάδα νοσεί βαρύτατα. . .

    ellinida: Εγώ το "Τζάνειο" τώρα το γνώρισα. Στο μέλλον θα προσπαθήσω να το αποφύγω για πολλούς λόγους ο κυριώτερος των οποίων δεν είναι η απόσταση. . . Ευχαριστώ.

    renata: Ευχαριστώ. Ελπίζω τα ξεμπερδέματα να διαρκέσουν. . .

    γιώργος: Ευχαριστώ. Πραγματικά χρειάζεται δύναμη. . .

    ο δείμος του πολίτη: Ευχαριστώ και για τα δύο.

    markos: Ευχαριστώ. Δεινόν το γήρας και ου γαρ έρχεται μόνον. Σοφότατο.

    orelia: Αν δεν είμαι αδιάκριτος. Ποιο το "εδώ μέσα" σας; Ευχαριστώ και ανταποδίδω.


    Καλό Βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή