1208. Ένα Περιστατικό Από τα Παλιά

Το περιστατικό που, πιο κάτω, θα σας διηγηθώ δεν είναι πρόσφατο. Το έζησα, πριν από δύο ή τρία χρόνια, μέσα σε ένα συρμό του metro. Μπήκα, από την πρώτη στιγμή, στον πειρασμό να του αφιερώσω μία εγγραφή και να αποφύγω, έτσι, έναν κόπο. Δεν το έκανα. Άλλα έγραψα και ανέβασα. Σήμερα όμως θα το προσπαθήσω:

Σχόλασα. Κατευθύνθηκα προς τον σταθμό του metro στην Πλατεία Ομονοίας. Κατέβηκα τέσσερα επίπεδα κάτω από την επιφάνεια της γης. Έφτασα στην πλατφόρμα επιβίβασης, για την προς το Ελληνικό κατεύθυνση, του metro. Ένας συρμός ήρθε. Επιβιβάστηκα.

Βρήκα κάθισμα. Δίπλα στο τζάμι. Αντίθετα προς την κίνηση του συρμού. Οι επιβάτες αρκετοί. Πολλοί όρθιοι. Κάπου κοντά μια κοπέλα μιλούσε στο τηλέφωνο με μία κυρία τάδε. Της έλεγε ότι πήγε στο σπίτι που την έστειλε και δούλεψε. Αλλά «. . . η κυρία μου είπε ότι θα με πληρώσει σε λίγες μέρες». Για να ακολουθήσει το χειρότερο «. . . γυρίζω τώρα στο σπίτι και το ψυγείο μου είναι άδειο. Δεν έχω τίποτα να δώσω στα παιδιά μου». Η κυρία, με την οποία η κοπέλα συνομιλούσε, δεν φάνηκε να συγκινείται ακόμα και όταν η κοπέλα, με σπασμένη φωνή, της είπε ότι δεν μπόρεσε να βρει βοήθεια από κανέναν.

Η συνομιλία κοπέλας – κυρίας τερματίστηκε άδοξα. Η κοπέλα, εμφανώς καταβεβλημένη, κάθισε στο διπλανό μου κάθισμα όταν αυτό, κάποια στιγμή, άδειασε. Είχε βουρκώσει. Βρισκόταν στα πρόθυρα του λυγμού. Στο απέναντί της κάθισμα, διαγώνια ως προς εμένα, βρισκόταν μια άλλη κοπέλα η οποία, και αυτή, είχε παρακολουθήσει τη συνομιλία που προηγήθηκε.

Το μυαλό μου είχε πάρει φωτιά. Έψαχνα να βρω έναν τρόπο να βοηθήσω. Στο μεταξύ η διαγωνίως απέναντι μου κοπέλα άρχισε να σκαλίζει την τσάντα της. Σαν κάτι να έψαχνε και να μην το έβρισκε. Με τα πολλά, ανέσυρε ένα καταταλαιπωρημένο, ανοιγμένο πακέτο χαρτομάντιλα.

Από τα μεγάφωνα του συρμού ανακοινώθηκε η επικείμενη άφιξη σε σταθμό. Η δεύτερη κοπέλα σηκώθηκε. Έτεινε το πακέτο τα χαρτομάντιλα στην, δακρυσμένη πλέον, διπλανή μου λέγοντάς της, με συγκρατημένο, ευγενικό χαμόγελο, «αυτό θα σας χρειαστεί».

Λίγο μετά η διπλανή μου έκανε να βγάλει ένα χαρτομάντιλο και, διπλωμένο ανάμεσα στα χαρτομάντιλα, αποκαλύφθηκε ένα χαρτονόμισμα των είκοσι ευρώ! Η κοπέλα που αποβιβάστηκε είχε, με περισσή ευγένεια, λύσει το πρόβλημα! Καταχάρηκα και η διπλανή μου, έχω κάθε λόγο να πιστεύω, περισσότερο!

Δεν θα  γράψω περισσότερα, δεν θα αναλύσω το όλον. Κρατάω την απελπισία της πρώτης κοπέλας, τη στάση της κυρίας και την εφευρετικότητα και την ευγένεια της δεύτερης κοπέλας. Εύχομαι και ελπίζω να είναι Καλά!

Ένα κλικ μακριά Rondò Veneziano και “Pulcinella”:

09/02/2019