0955. Παλατινή Ανθολογία [Και Πάλι]

Από ότι γνωρίζω το βιβλίο του Ανδρέα Λεντάκη: “500 ποιήματα από την ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ” είναι εξαντλημένο. Έτσι, όταν μία φίλη εκδήλωσε επιθυμία για το εν λόγω βιβλίο προσφέρθηκα να της βρω ένα αντίτυπό του ψάχνοντας στα (παλαιο)βιβλιοπωλεία.

Στάθηκα τυχερός. Το αντίτυπο που αναζητούσα το βρήκα με την πρώτη απόπειρα. Απόπειρα που επιχειρήθηκε στο βιβλιοπωλείο “Το Μικρό Μοναστηράκι” (Θεμιστοκλέους & Γραβιάς 15). Πρόκειται για μία έκδοση της “Παλατινής Ανθολογίας”, σε μετάφραση του Ανδρέα Λεντάκη βεβαίως, του Κέδρου (1972) την ύπαρξη της οποίας, ομολογώ, αγνοούσα.

Το βιβλίο είναι στο ίδιο σχήμα με αυτό των “500 ποιημάτων” (δωρικός 1987) και αριθμεί 191 σελίδες, έναντι των 223 σελίδων της έκδοσης του “δωρικού”. Από μία πρόχειρη σύγκριση μεταξύ των δύο εκδόσεων οι επιπλέον σελίδες καλύπτουν μία ελαφρώς εκτενέστερη εισαγωγή και βεβαίως κάποια επιπλέον επιγράμματα. Για παράδειγμα 53 έναντι 65 επιγραμμάτων του Ρουφίνου ή 151 έναντι 175 επιγραμμάτων για τον Φίλιππο τον Θεσσαλονικέα. Δεν είχα το χρόνο και την υπομονή να συγκρίνω τις μεταφράσεις των δύο εκδόσεων μπορώ όμως, εκ του ασφαλούς, να υποθέσω ότι τόσο οι μεταφράσεις όσο και οι υποσημειώσεις είναι “ξανακοιταγμένες”.

Τα δύο αντίτυπα που, προς το παρόν, έχω στη διάθεσή μου, έχουν την ίδια σελιδοποίηση και τις ίδιες εικόνες με εξαίρεση βέβαια διαφορές που οφείλονται στην ύπαρξη περισσοτέρων μεταφρασμένων επιγραμμάτων.

Όπως και να έχει και οι δύο εκδόσεις δίνουν μια εξαιρετική αίσθηση για το τι είναι και τι αντιπροσωπεύει η “Παλατινή Ανθολογία” και ελπίζω η φίλη μου να χαρεί το, μεταχειρισμένο – τι να κάνουμε – αντίτυπό της.

Κλείνω, με τι άλλο;, με ένα επίγραμμα, στο αρχαίο κείμενο και τη μετάφρασή του, από την έκδοση του 1972 (Σελίδα 133):

Τον καιρό πούσουν πλούσιος Σωσικράτη, αγάπησες. Μα τώρα

πούσαι φτωχός, δεν αγαπάς. Τι φάρμακο σού είναι η πείνα λοιπόν.

Κι η Μηνοφίλη που τότε σ’ έλεγε «γλύκα μου» κι αγαπημένο της

Άδωνι, τώρα ρωτάει πώς σε λένε.

«Ποιος άντρας είσαι, ποια σου η πόλις;». Η ανάγκη σ’ έμαθε το λόγο του ρητού

πώς φίλος δεν είναι κανείς εκεινού που δεν έχει πια τίποτε.

Μπήκα στον πειρασμό. Έψαξα τη μετάφραση και στην έκδοση του 1987. Υπάρχουν αλλαγές! Παραθέτω, λοιπόν, και τη μετάφραση αυτή (Σελίδα 157):

Τον καιρό πούσουν πλούσιος Σωσικράτη, αγαπήθηκες. Μα τώρα

πούσαι φτωχός, πού οι έρωτες. Τι φάρμακο σού είναι η πείνα λοιπόν.

Κι η Μηνοφίλη που τότε σ’ έλεγε «γλύκα μου» κι αγαπημένο της

Άδωνι, τώρα ρωτάει πώς σε λένε.

«Ποιος άντρας είσαι, ποια σου η πόλις;». Η ανάγκη σ’ έμαθε το λόγο του ρητού

πώς φίλος δεν είναι κανείς εκεινού που δεν έχει πια τίποτε.

Ένα κλικ μακριά ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας τραγουδά “Μου Λες Τα Μάτια Σου”:

09/07/2014