0958. Θάλεια [Παλατινή Ανθολογία]

Ακόμα ένα ποίημα / επίγραμμα από το βιβλίο “500 ποιήματα από την ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ” του ΑΝΔΡΕΑ ΛΕΝΤΑΚΗ (δωρικός 1987). Πρόκειται για το τεσσαρακοστό έβδομο του πέμπτου βιβλίου της Παλατινής Ανθολογίας, το οποίο περιέχει ερωτικά ποιήματα, και είναι του Ρουφίνου.

Η “εικόνα” του πρωτότυπου κειμένου, που ακολουθεί, είναι από αρχείο ANTHOLOGIA GRAECA AD PALATINI CODICIS FI.PDF:

 Ακολουθεί η μετάφραση του Ανδρέα Λεντάκη:

Θάλεια, συχνά έκανα ευχή να σε πάρω τη νύχτα

και το πάθος μου να χορτάσω με χάδια καυτά.

Μα τώρα που ολόγυμνη στο πλάι μου

-         Το σώμα σου τόμορφο –

Κοίτομαι νυσταγμένος με μέλη κομμένα απ’ την κούραση.

Ψυχή μου, τι έπαθες, δύστυχη; Ξύπνα, μην αποκάμεις·

μια μέρα θ’ αναζητήσεις την υπερευτυχία ετούτη.

Ακολουθεί σκαναρισμένη η σελίδα 66 του βιβλίου της πρώτης παραγράφου στην οποία περιέχεται και το ποίημα V. 47 του Ρουφίνου, ή “Θάλεια”, όπως το ονόμασα. Αυτό που με ενοχλεί στη συγκεκριμένη έκδοση είναι τα μικρά γράμματα, για πρεσβύωπες όπως εγώ, που χρησιμοποιούνται για το αρχαίο κείμενο. 

Ένα κλικ μακριά ο Νίκος Πορτοκάλογλου τραγουδά τη διασκευή του στο “Πέντε Μάγκες Στον Περαία”, του Γιάννη Εϊτζιρίδη ή, άλλως, Γιοβάν Τσαούς, από το τελευταίο άλμπουμ του “Λιμάνια Ξένια”. Αγαπημένο τραγούδι, στο οποίο μάλιστα έχω αφιερώσει ολόκληρη εγγραφή (0557. Ένα Τραγούδι), το οποίο πρωτοάκουσα με τον Αγάθωνα Ιακωβίδη. Αν έχετε ακούσει άλλες εκτελέσεις του τραγουδιού είναι πιθανό η εκτέλεση του Νίκου Πορτοκάλογλου να σας ξενίσει. Δώστε της χρόνο και δύο τρία ακούσματα και πιστεύω θα σας κερδίσει!

16/07/14