Υπάρχουνκάποιαπράγματα,κάποιεςκαταστάσειςπουδύσκολαμπαίνουνστοχαρτίή,στηνπερίπτωσήμας,δύσκολαχαράζονταιστηνοθόνηενόςΗ/Υ.Απότημίααυτόαπότηνάλληηανάγκηναμιλήσειςγιααυτάταδύσκολα,μεκάποιοτρόπο,ναταεξορκίσεις.Καταστάσειςπου,γιαμίαακόμαφορά,έχουννακάνουνμετιςανθρώπινεςσχέσεις.Σχέσειςπουδοκιμάζονται,παραπαίουν,παγώνουν.Όλααυτάμεμιαανεξήγητη
ευκολίακαι,θαέλεγα,γιαασήμαντηαφορμή.Όλαξεκίνησαναπόμιασταξιάσιωπής
πουταχύταταπολλαπλασιάστικεκαιμουτζούρωσετηνκαθημερινότητα.Σιωπήπου
συνδυάστηκεμεμία,εξίσουαδικαιολόγητη,φυσικήαπουσία.Ησιωπήπροσκαλείτη
σιωπή,ηαπουσίατηναπουσία.Κάπουαναγκάζεσαινασυνακολουθήσεις.Νακλειδωθείςκαισυστησιωπή,ομοίωςνακατασκευάσειςτηναπουσία.Ένακομμάτιτηςσυμπεριφοράςσουπηγάζειαπότονεγωισμό.Ένα,ακόμαμεγαλύτερο,απότονφόβοτηςαπόρριψης.Εγωισμόςκαιφόβοςαπόρριψης.Οσυνδυασμόςπου,κυριολεκτικά,
σκοτώνει.Καιηαγάπη;Οέρωτας;Οπόθος;Όλαστοναέρα!Κυρίωςόταν,στησυγκεκριμένησχέση,ποτέδενβρήκανγόνιμοέδαφος,χώρονασταθούν.Όληαυτήηευκολίαμετηνοποίαησχέσηκατέληξεναπεθάνειαπόασφυξίαδενμπορείπαράναοδηγήσεισεσκέψειςδεύτερες.Σκέψειςπουοδηγούνσεσυμπεράσματαπουδενείναικαθόλουκολακευτικά.Μιαμάχημετιςσκιέςήτανόληαυτήηιστορία.Έναεκτοξευμένο“θέλω”πουέπεσεστοκενό.Μιααγωνίατουνου.Έναξόδεματηςκαρδιάς.Μιασυνεχήςακροβασίαανάμεσαστοαπτόκαιτοεπιθυμητό.Καιόμως!Πάνταυπήρχανσημαδάκια,καιέναςερωτευμένοςπάντοτεταανακαλύπτειήτακατασκευάζει,πουέδινανμικρέςελπίδες.Ελπίδεςαγκιστράκιανασεσέρνουνμέσαστονκαιρό.Ώρεςπουφτιάχνουνμέρεςκαιαυτέςεβδομάδεςκαιμήνεςκαιέτη.Πώςπέρασεέτσιοκαιρός;Πώςσεάφησε
μεάδειαχέρια,μεάδειααγκαλιά;Καιδενείναιότιδενείπες,δενέπραξες,δενέδειξες.Όλαταέκανες.Μεπροσήλωσηνεοφώτιστου,έφηβουκαιμέχριεκείπουηαξιοπρέπειακαιτοstatusquoσουεπιτρέπαν.Δεναξιώθηκεςναδειςναευοδώνονταιοιπόθοιτηςκαρδιάςσου.Δενπήρεςτηνπαραμικρήυπόσχεση.Έμεινεησυγκίνησητηςκάθε
συνάντησης.Ηακόμαμεγαλύτερητηςύπαρξηςτουάλλου.Τασκιρτήματατουσώματος,ταπρωτόγνωρααισθήματακαισυναισθήματα.Τατροχιοδεικτικάκάποιωνεγγραφών,εδώκαιστοάλλο,νασηματοδοτούντηνπορείαπροςτησιωπήκαιτηναπουσία.Εγγραφέςβάλσαμοκαιτότετώρα.Έμεινεκυρίωςηόψιμησυγκίνησηγιαέναπλάσμαδοσμένοαλλού.Μιασυγκίνησηπουεκφράστηκεκαιαπορρίφθηκε.Δενείναιήττατονααγαπάςκαιναμηναγαπιέσαι.Είναινόμιμο,φυσικό,αποδεκτό.Έχεινακάνειμετοότι,ουσιαστικά,δενδιαλέγουμεποιουςθααγαπήσουμε.Απλάσυμβαίνει.Ηαγάπη,πουείτεβρίσκειανταπόκρισηείτεόχι,δίνειτοέναυσμακαιγεννάαισθήματα,συναισθήματα,σκέψεις,όνειρακαιελπίδεςπουοδηγούνσεγνώσητουεαυτούκαιτωνορίωντου,τηςθέσηςσουστονκόσμο.Αποδέξου.Χαμογέλασε.Δίχωςναξεχάσειςήνααπορρίψειςτοπαραμικρό,προσπέρασε.Κράταστηνκαρδιάσουτοάλλοπλάσμαμαζήσετην,δίχωςαυτό,ζωήσου.Υποκλίνομαιμπροστάστησιωπήκαιτηναπουσίατου.Στηνουσίατουταεπιστρέφω.Ανλιγάκιμεαγαπούσεθατολμούσαναγράψωότιίσωςκαιαυτόναοδηγήθηκεσεπαρόμοιεςσκέψεις,σεπαρόμοιασυμπεράσματα.Μεγάλωσαπια.Τοείδασταμάτιατου.Τουείμαιαδιάφορος.Είναιδικαίωμάτου.Τοπαρήγοροείναιότιείναι,ομοίως,καιδικαίωμάμου.Ναι!Είναιδικαίωμάμουναμηνμπορώνατοσυγκινήσωκαιευτύχημαπουδενέχειτηνπαραμικρήυποχρέωσηνανιώσεικαιναπράξειαναλόγως.Έναταξίδιήτανκαιπέρασεκαιπάει.Λοιπόν,ακόμαμίαφορά:Υποκλίνομαιμπροστάστησιωπήκαιτηναπουσίαενόςπλάσματοςπουδενκατάφερανασυγκινήσω.
Ένα κλικ μακριά: Stevie Wonder - “I Just Called to Say I love You”.
16/02/2013
Επειδή, τελικά, δεν επιθυμώ να σας παιδεύω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν κάποια πράγματα, κάποιες καταστάσεις που δύσκολα μπαίνουν στο χαρτί ή, στην περίπτωσή μας, δύσκολα χαράζονται στην οθόνη ενός Η/Υ. Από τη μία αυτό από την άλλη η ανάγκη να μιλήσεις για αυτά τα δύσκολα, με κάποιο τρόπο, να τα εξορκίσεις. Καταστάσεις που, για μία ακόμα φορά, έχουν να κάνουν με τις ανθρώπινες σχέσεις. Σχέσεις που δοκιμάζονται, παραπαίουν, παγώνουν. Όλα αυτά με μια ανεξήγητη ευκολία και, θα έλεγα, για ασήμαντη αφορμή. Όλα ξεκίνησαν από μια σταξιά σιωπής που ταχύτατα πολλαπλασιάστικε και μουτζούρωσε την καθημερινότητα. Σιωπή που συνδυάστηκε με μία, εξίσου αδικαιολόγητη, φυσική απουσία. Η σιωπή προσκαλεί τη σιωπή, η απουσία την απουσία. Κάπου αναγκάζεσαι να συνακολουθήσεις. Να κλειδωθείς και συ στη σιωπή, ομοίως να κατασκευάσεις την απουσία. Ένα κομμάτι της συμπεριφοράς σου πηγάζει από τον εγωισμό. Ένα, ακόμα μεγαλύτερο, από τον φόβο της απόρριψης. Εγωισμός και φόβος απόρριψης. Ο συνδυασμός που, κυριολεκτικά, σκοτώνει. Και η αγάπη; Ο έρωτας; Ο πόθος; Όλα στον αέρα! Κυρίως όταν, στην συγκεκριμένη σχέση, ποτέ δεν βρήκαν γόνιμο έδαφος, χώρο να σταθούν. Όλη αυτή η ευκολία με την οποία η σχέση κατέληξε να πεθάνει από ασφυξία δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε σκέψεις δεύτερες. Σκέψεις που οδηγούν σε συμπεράσματα που δεν είναι καθόλου κολακευτικά. Μια μάχη με τις σκιές ήταν όλη αυτή η ιστορία. Ένα εκτοξευμένο “θέλω” που έπεσε στο κενό. Μια αγωνία του νου. Ένα ξόδεμα της καρδιάς. Μια συνεχής ακροβασία ανάμεσα στο απτό και το επιθυμητό. Και όμως! Πάντα υπήρχαν σημαδάκια, και ένας ερωτευμένος πάντοτε τα ανακαλύπτει ή τα κατασκευάζει, που έδιναν μικρές ελπίδες. Ελπίδες – αγκιστράκια να σε σέρνουν μέσα στον καιρό. Ώρες που φτιάχνουν μέρες και αυτές εβδομάδες και μήνες και έτη. Πώς πέρασε έτσι ο καιρός; Πώς σε άφησε με άδεια χέρια, με άδεια αγκαλιά; Και δεν είναι ότι δεν είπες, δεν έπραξες, δεν έδειξες. Όλα τα έκανες. Με προσήλωση νεοφώτιστου, έφηβου και μέχρι εκεί που η αξιοπρέπεια και το status quo σου επιτρέπαν. Δεν αξιώθηκες να δεις να ευοδώνονται οι πόθοι της καρδιάς σου. Δεν πήρες την παραμικρή υπόσχεση. Έμεινε η συγκίνηση της κάθε συνάντησης. Η ακόμα μεγαλύτερη της ύπαρξης του άλλου. Τα σκιρτήματα του σώματος, τα πρωτόγνωρα αισθήματα και συναισθήματα. Τα τροχιοδεικτικά κάποιων εγγραφών, εδώ και στο άλλο, να σηματοδοτούν την πορεία προς τη σιωπή και την απουσία. Εγγραφές βάλσαμο και τότε τώρα. Έμεινε κυρίως η όψιμη συγκίνηση για ένα πλάσμα δοσμένο αλλού. Μια συγκίνηση που εκφράστηκε και απορρίφθηκε. Δεν είναι ήττα το να αγαπάς και να μην αγαπιέσαι. Είναι νόμιμο, φυσικό, αποδεκτό. Έχει να κάνει με το ότι, ουσιαστικά, δεν διαλέγουμε ποιους θα αγαπήσουμε. Απλά συμβαίνει. Η αγάπη, που είτε βρίσκει ανταπόκριση είτε όχι, δίνει το έναυσμα και γεννά αισθήματα, συναισθήματα, σκέψεις, όνειρα και ελπίδες που οδηγούν σε γνώση του εαυτού και των ορίων του, της θέσης σου στον κόσμο. Αποδέξου. Χαμογέλασε. Δίχως να ξεχάσεις ή να απορρίψεις το παραμικρό, προσπέρασε. Κράτα στην καρδιά σου το άλλο πλάσμα μα ζήσε την, δίχως αυτό, ζωή σου. Υποκλίνομαι μπροστά στη σιωπή και την απουσία του. Στην ουσία του τα επιστρέφω. Αν λιγάκι με αγαπούσε θα τολμούσα να γράψω ότι ίσως και αυτό να οδηγήθηκε σε παρόμοιες σκέψεις, σε παρόμοια συμπεράσματα. Μεγάλωσα πια. Το είδα στα μάτια του. Του είμαι αδιάφορος. Είναι δικαίωμά του. Το παρήγορο είναι ότι είναι, ομοίως, και δικαίωμά μου. Ναι! Είναι δικαίωμά μου να μην μπορώ να το συγκινήσω και ευτύχημα που δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να νιώσει και να πράξει αναλόγως. Ένα ταξίδι ήταν και πέρασε και πάει. Λοιπόν, ακόμα μία φορά: Υποκλίνομαι μπροστά στη σιωπή και την απουσία ενός πλάσματος που δεν κατάφερα να συγκινήσω.
Τι αστείο... το σχόλιο το είδα αφού το διάβασα μέχρι το τέλος. Κουράστηκα ομολογώ, αλλά ίσως κάπου να κάταλαβα το πόσο και εσύ κουράστηκες και έννοιωσες την ανάγκη να γράψεις έτσι για να εκφράσεις το μέγεθος του συναισθήματος που αυτή η συνειδητοποίηση προκαλεί μέσα σου. Για το περιεχόμενο λυπάμαι. Κάποιο φιλαράκι μου είχε πει κάποια 20 χρόνια πριν, "το κακό με την αγάπη είναι πως κάποιος αγαπά λιγότερο". Όμως ποιος ξέρει... Μπορεί να μην κατάφερες να συγκινήσεις, μπορεί και να το κατάφερες.. Μπορεί να έλειψε ο συντονισμός, μπορεί και να έλειψε το θάρρος από την άλλη πλευρά. Αφού το αποτέλεσμα δεν αλλάζει, κρίμα και πάμε για άλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα :)
Όλα είναι δύσκολα μερικές φορές αλλά όχι αβάστακτα. Eυτυχώς είμαι σε μία ηλικία α, τα έχω βρει με τον εαυτό μου και αντέχω την απόρριψη (αυτή είναι η λέξη). Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές αλλά δεν μειώνουν το μέγεθος της πληγής. Bλέπεις, άλλο "αντέχω την απόρριψη" και άλλο "δεν πληγώνομαι". Όπως και να έχει, και όπως το έγραψα ήδη: Δεν είναι ήττα το να αγαπάς και να μην αγαπιέσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το "πάμε για άλλα", "τα άλλα" το γνωρίζουν;
Ευχαριστώ πολύ! :)
Καλό, Γερμανικό, Βράδυ!
'Αυτό το "πάμε για άλλα", "τα άλλα" το γνωρίζουν;'
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή ερώτηση, υποθέτω "τα άλλα" που δε το γνωρίζουν δεν θα είναι "τα άλλα" στα οποία θα φτάσουμε ;)
Καλησπέρα, καλό βράδυ.
Χμ! δεν θα ήταν ωραίο να μοιραστούμε τη διαδρομή; Να είμαστε "τα άλλα" για "τα άλλα"! Συμβαίνει καμιά φορά και είναι όμορφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ (και πάλι)!