Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

0562. Νύχτα

Νύχτα. Κούραση. Σκέψεις. Αναμνήσεις. Επιθυμίες. Ερωτηματικά. Τα γιατί και τα διότι. Τα αίτια και οι αφορμές. Να μην πια τον άλλο στα μάτια κοιτάζεις. Να προσπαθείς, για πολλοστή φορά, να συμφιλιωθείς με το χρόνο. “Θα τον αφήσω να με παρασύρει, θα συμπλεύσω”, να σκέφτεσαι. “Τι κατάφερα τόσο καιρό που αντιστέκομαι; Τόσο καιρό που αγωνιώ; Είναι αδυσώπητος. Δεν συμπιέζεται, δεν τεντώνεται, δεν παλεύεται. Μόνο να περνά και να χάνεται γνωρίζει. Μήτε να τον παγιδέψεις μπορείς, μήτε να του στήσεις καρτέρι. Άστον να κάνει τη δουλειά του, κοίτα τη δική σου”. Έτσι. Όλες οι επιθυμίες σου σε εκκρεμότητα, όλα τα όνειρα σου σε αναστολή. Ένας κόκκος άμμου όλο το πρόβλημα. Το γνωστό παραμύθι της πριγκίπισσας με το μπιζέλι. Ένας κόκκος στα γρανάζια μια μηχανής έτοιμης να πραγματώσει το θαύμα. Όλα βαλμένα στη θέση τους, έτοιμα να λαλήσουν. Όλα! Θεωρητικά, μέσα σε ονειροπολήματα, υποθέσεις και αν. Όλα, ο κόκκος – μπιζέλι πάντοτε παρών. Να ταράζει τον ύπνο σου, να χαλάει τις ισορροπίες. Μαύρο, μαύρο, μαύρο και άσπρο ξαφνικά. Μια στο τόσο. Τι σόι γκρι προκύπτει; Γίνεται ότι πρέπει. Παίρνεις ότι αξίζεις. Μην παραπονιέσαι για τίποτα. Ζήσε. Ότι είναι να γίνει θα γίνει. Θα μάθεις.


15/12/2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου