Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2006

206. Οι Τελευταίες Σελίδες [ΝΚ]


Σήμερα, από το πρωί, έντονη η επιθυμία να κλάψω. Όλη τη μέρα με τα δάκρυα πίσω από τα μάτια και τον κόμπο των λυγμών πικρό στο λαιμό. . .
08/02/1982

Αισθάνομαι την ανάγκη να μην έχω πια ανάγκη αυτά που μέχρι τώρα είχα ανάγκη. . .
15/02/1982

Σήμερα ημέρα των γενεθλίων μου και εγώ από χθες βράδυ στη Βέροια. Κλείνω 27 χρόνια ζωής και μη μου ζητήσεις να σου εξηγήσω το παραμικρό. . .
02/03/1982

. . . Σκέφτομαι πως αν το μπορούσα θα άλλαζα, όχι θα αντάλλαζα, τα πάντα. Από όνομα και εσώρουχα μέχρι επάγγελμα και γνωστούς. . .
02/04/1982

Οργάνωση! Υπάρχει μια καταπληκτική έλλειψη οργάνωσης. Και ακόμη έλλειψη θάρρους, τόλμης, αξιοπρέπειας στο κάτω – κάτω. Υπάρχει μια αδικαιολόγητη δίψα, μια έλλειψη υπομονής, ένα σκότωμα του καιρού. Πόσο είμαι κατώτερος από τις σκέψεις μου!. . .
01/05/1982

Ξοδεύουμε πολλά προσπαθώντας να φτιάξουμε μια εικόνα του εαυτού μας για τους άλλους.
03/06/1982

. . . Τώρα πια όλα έχουν αρχίσει και παραμορφώνονται· από το χαστούκι της στρατιωτικής θητείας, από τις προσωπικές, του καθενός, σχέσεις, από τον παράγοντα δουλειά κι από ένα σωρό άλλα. Ζούμε πια, ως φίλοι, από την ανάμνηση αυτού που κάποτε υπήρξε. Επωφελούμαστε από την μυρωδιά του αρώματος δίχως να κρατούμε πια το μπουκαλάκι. . .
07/06/1982

. . . Φίλοι; Τι είναι αυτό;
15/07/1982

. . . Να προσπαθήσω, λοιπόν, να είμαι, κατά το δυνατό, ελεύθερος στην σκέψη και την έκφρασή της. Για σένα και για μένα το πιο πολύ. Κι ακόμη τούτο:
Δεν ανταποκρίνεται η κάθε σκέψη, που θα βρεις εδώ γραμμένη, στο μέσο όρο της σκέψης και της ζωής μου. Οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν κι εγώ, που πάντα το ήθελα να γίνω συγγραφέας, προσπαθώ, όταν η διάθεσή μου δεν με προδίδει, να τις καταγράψω.
Επειδή αυτό μου δίνει προσωπική ευχαρίστηση, πέρα από αυτή που ίσως δώσει και σε σένα, και επειδή το νιώθω σαν ανάγκη. Κι ακόμη, επειδή οι στιγμές που ξεφυλλίζω και διαβάζω τα τετράδια αυτά των ημερολογίων μου είναι στιγμές ανάτασης και ψυχικής ευφορίας. Γιατί, τελικά, ήρθαν στιγμές, κύρια στο παρελθόν, που αισθάνθηκα ότι κέρδισα ολόκληρη τη μέρα μου γιατί κατόρθωσα και έγραψα πέντε ή έξι γραμμές που μου φάνηκαν, και εξακολουθούν, πολύ καλές. . .



12/10/1983

Υ.Γ. Το κομμάτι που ακούγεται, Andre Rieu - The Second Waltz (Shostakovich), μου στάλθηκε από την αγαπητή amarylis lililili

8 σχόλια:

  1. Χμ...
    Συχνά, ξοδεύουμε μια ολόκληρη ζωή, ζώντας ως άλλοι...

    Λες κι υπάρχει (κι) άλλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κουράγιο. Οι ακαθόριστοι εαυτοί μας είναι που μας κουράζουν...
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Ξοδεύουμε πολλά προσπαθώντας να φτιάξουμε μια εικόνα του εαυτού μας για τους άλλους."

    Καλύτερα να ξοδέψουμε περισσότερα για να φτιάξουμε έναν εαυτό για μας. Δύσκολο, ε;

    Καλησπέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ νερό κύλησε από τότε που τα έγραφες αυτά. Αραγε, σήμερα θα άλλαζε κάτι;
    Ξέρεις, πριν πολλά χρόνια, είχα κρατήσει λεπτομερές ημερολόγιο όπου κατέγραψα έναν έρωτα από την αρχή ίσαμε που βαρέθηκα να γράφω. Γέμισα 20 τετράδια σπιράλ των 100 φύλλων. Ολα εκεί μέσα. Ο έρωτας τέλειωσε, η σχέση παρέμεινε σχετικά θερμή -κάτι σαν φιλία με πολύ νοιάξιμο- και παραμένει ως σήμερα ελαφρά αδιάφορη. Τα τετράδια δεν τα έχω ανοίξει να τα διαβάσω από τότε. Λες να το τολμήσω; Εχω την εντύπωση πως θα μου φανούν γελοία και φοβάμαι μη τα πετάξω.

    Ωραίο το βαλς! θα μου άρεσε να το έχω και, αν γίνεται, στείλτο μου παρακαλώ..

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα.
    Συμφωνώ με τις κυρίες.
    Όπως λέει κι ο ποιητής "...γι' αυτό σας λέω, ας κοιτάξουμε τη ζωή μας με λίγο μεγαλύτερη κατανόηση, μιας και δεν υπήρξε ποτέ πραγματική"
    ...(κάπως έτσι, δεν έχω βιβλίο του Λειβαδίτη κοντά μου)
    :Ο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καπετάνισσα: Ακόμη χειρότερα εαν ζούμε "ως άλλοι" τη ζωή μας. Εγώ έμεινα στην δημιουργία της εικόνας, που μερικές φορές αντιλήφθηκα ότι προσπαθώ να δημιουργήσω "κατά παραγγελία" ίσως. Πονάει, τελικά. Ναι, η ζωή [μας] είναι μία και μοναδική.

    mantalena parianos: Μήπως και ο βίος μας δεν είναι [και] μια προσπάθεια να προσδιορίσουμε και να προσδιοριστούμε;

    krotkaya: Σαφώς καλύτερο και επιθυμητό. Και το κάνουμε. Από την άλλη δεν μπορεις, αρκετές φορές, να αποφύγεις και την, ασυνείδητη έστω, προσπάθεια δημιουργίας εικόνας μιας και άνθρωποι είμαστε και μας αρέσει να αρ΄ρσουμε και να είμαστε αποδεκτοί.

    rodia: Πολλά θα άλλαζαν σήμερα και αλίμονο αν δεν γινότανε έτσι. Μαγαλώνουμε, βλέπουμε, μαθαίνουμε. Έχω μια φυσική αντιπάθεια για τα παραστρατημένα αισθήματα. Δεν μπορώ να δω και να αντιμετωπίσω ερωτικές σχέσεις που έχουν λήξει σαν φιλικές. Όσο για τα τρετράδια εγώ θα το τολμούσα και μάλιστα με μεγάλη ευχαρίστηση. Θα ήταν σαν να συναντούσα κάποιον αγαπημένο συγγενή, εξ' αίματος αλλά και εκ' πνεύματος, που είχα πάρα πολύ καιρό να τον δω και μου έλειψε. Αν γνωρίζουμε τις συνθήκες, ηλικίας, σχέσεων κ.λ.π, κάτω από τις οποίες γραφτήκανε τα συγκεκριμένα κείμενα που είναι η δυσκολία του να τα αντιμετωπίσουμε καταλλήλως; Γνωρίζοντας, όπως και όσο γνωρίζω, το πως γράφεις το τελευταίο που θα περνούσε από το μυαλό μου είναι ότι μπόρεσες να γράψεις κάτι γελοίο. Αδύνατο! Λοιπόν, άνοιξέ τα!

    simon says: Ένας κύριος είναι καλό να συμφωνεί με κυρίες! Κι εγώ μαζί τους είμαι εξ' άλλου. Όσο για τον Λειβαδίτη έχει την ποιητική άδεια να λέει ότι θέλει και τα λέει καλά!

    ΚαληΗμέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ξέχασα στην προηγούμενη επίσκεψη να σημειώσω πως έχετε ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ μουσική βάλει. Αγαπημένος ο Ντμίτρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. θα συμφωνήσω μαζί σας. Πανέμορφη και, θα έλεγα, ανθρωποκεντρική, μουσική.

    Υγιαίνετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή