Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2006

0218. Στο Παρά Πέντε [ΝΚ]

Δουλεύανε στην ίδια Εταιρεία, σε διαφορετικές υπηρεσίες. Γνωριστήκανε εκτός Εταιρείας. Εκείνη μικρή και ελεύθερη. Εκείνος μεγαλύτερος και νυμφευμένος. Σε κάποιες τυπικές του κινήσεις εκείνη ανταποκρίθηκε με ζέση και ορμή. Φάνηκε να ταιριάζουν.

Αρχίσανε να βλέπονται συχνά, να ανταλλάσσουν καθημερινώς μηνύματα. Εκείνη αρραβωνιάστηκε. Συνεχίζανε στον ίδιο ρυθμό. Στο οκτάωρο της δουλειάς ζούσαν σχεδόν μια διπλή ζωή. Συναντιόντουσαν. Πίνανε καφέ. Κάνανε μικροδουλειές, κυρίως εκείνης. Προγευματίζανε. 

Εκείνη παντρεύτηκε κι εκείνος ήταν παρών. Έμεινε έγκυος. Οι συναντήσεις τους αραιώσανε. Γέννησε το παιδί της. Ξαναβρεθήκανε. Συνεχίσανε. Ζούσαν και πάλι τα οκτάωρά τους. Ακκιζόντουσαν. Ανταλλάσσανε καθημερινώς μηνύματα. Γνώριζε ο ένας τη ζωή του άλλου. Όσοι τους έβλεπαν τους περνούσαν για ζευγάρι. Δεν ήτανε. Η σχέση τους είχε όλα τα άλλα εκτός από σεξ. Περάσανε έτσι σχεδόν τέσσερα χρόνια.

Κάποια στιγμή εκείνος, ερμηνεύοντας κάποιες κινήσεις και συζητήσεις τους, ζήτησε διακριτικά κάτι περισσότερο. Εκείνη δεν ανταποκρίθηκε όσο και όπως εκείνος θα επιθυμούσε. Ψυχρανθήκανε. Ανταλλάξανε κάποια συναισθηματικά φορτισμένα μηνύματα. Εκείνος αισθάνθηκε ακάλυπτος. Σιωπηλά συναινώντας κόψανε ακαριαία όλα τα νήματα που ενώνανε τις ζωές τους.

Χαθήκανε. Ουσιαστικώς και πλήρως.
Χαθήκανε.


Το τραγούδι που ακούγεται, και που έδωσε και τον τίτλο στην εγγραφή, είναι το “Στο Παρά Πέντε”, από το άλμπουμ "Δεν πα' να βρέχει", με τον Στέλιο Διονυσίου σε στίχους και μουσική του Μιχάλη Ρακιντζή.
Επιλέχθηκε κυρίως για τον στίχο:

“… Να μη με δεις πια ποτέ στη ζωή σου. . .”

που, στην περίπτωσή τους, ίσχυσε.



04/10/2006

10 σχόλια:

  1. Αναρωτιέμαι κάποιες φορές.
    Πως σμίγουν έτσι και πως απομακρύνονται οι πορείες των ανθρώπων...

    Κάποτε, στεκόμαστε αμήχανα μπροστά σε κείνους που άλλοτε, ήταν η φωνή της ψυχής μας.
    Ξένοι, μπροστά σε κείνον/η που ορίζαμε για τη ζωή μας την ίδια.

    Προτιμότερος ο χαμός.
    Ο παντοτινός, ναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια ιστορία.
    Από τις πολλές ιστορίες των ανθρώπων.
    Ιστορία με αρχή μέση και τέλος.
    Με ευτυχισμένο τέλος..
    ή με αναμενόμενο τέλος ...
    ή με επιδιωκόμενο τέλος ..

    Μάλλον όχι.
    Δεν είναι μια ιστορία.
    Μπορεί να είναι πολλές ιστορίες.

    Πώς για παράδειγμα, θα αντιμετωπίζει, τη ζωή το παιδί της ιστορίας, όταν μεγαλώσει;


    Γιατί η ζωή συνεχίζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ζωή όντως συνεχίζεται, αλλά κάποια σημάδια δεν αλλοιώνονται στο χρόνο. Μάλλον τέτοιο σημάδι ήταν και τούτο εδώ.

    Πολύ μου άρεσε η "τηλεγραφική" απόδοση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ουσιαστικώς και πλήρως.
    Και με τον Στέλιο να δίνει τη διάσταση του απόλυτου -που όλο δεν υπάρχει κι όλο τσουπ εμφανίζεται μπροστά μας, φάτσα-κάρτα.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Απλά μιά καλησπέρα θα σου αφήσω .
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καπετάνισσα: Εμείς κυβερνάμε τις ζωές μας και, πολλές φορές, τις κυβερνάμε με λάθος τρόπο. Η παρηγοριά είναι το να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να μην τα επαναλαμβάνουμε. Για κάθε περασμένο έρωτα υπάρχει, θαρρώ, τουλάχιστον μια φλογίτσα που ζει. . .

    markos: Πραγματικά, η ζωή συνεχίζεται, φτιάχνει τα δικά της σχέδια και, πολλές φορές, μας αφήνει έκθετους. Όσο για το παιδί της ιστορίας θα αντιμετωπίζει τη ζωή όπως και όλα τα άλλα μιας και η συγκεκριμένη ιστορία δεν ήταν, προφανώς, καθοριστική για τη ζωή του.

    krotkaya: Βεβαίως, η ζωή πάντα, θα, κάνει τα δικά της. Όσο για το "τηλεγραφική" πολύ φοβούμαι ότι, πλέον, αδυνατώ να γράψω με διαφορετικό τρόπο. Επιθυμία μου είναι η κάθε λέξη να είναι εντελώς απαραίτητη στις γειτονικές της. Επιδιώκω η αφαίρεση μιας και μόνο λέξης να προκαλεί την κατάρρευση ολόκληρης της πρότασης. Το "Μη εν πολλοίς ολίγα λέγε, αλλ' εν ολίγοις πολλά" του Πυθαγόρα μου έχει γίνει έμμονη ιδέα. . .

    simon says: Ουσιαστικώς και πλήρως, κυριολεκτικά. Από τις ιστορίες που προσμένεις ότι κάποτε θα γραφτεί επιτέλους και ο επίλογος. Ότι σε χρόνο ανύποπτο εκείνος και εκείνη θα συναντηθούν και θα μιλήσουν για τους λόγους που τους έκαναν ταυτοχρόνως και αυτοβούλως να αποσύρουν την εύνοια τους και να αποσυρθούν. Όσο για το τραγούδι πιστεύω ότι δίνει το κλίμα, στην εκδοχή του χωρισμού, και ότι ο Στέλιος το λέει πολύ καλά. Μου αρέσει πάρα πολύ το "ανέβασμα" των ντραμς πριν από το ρεφραίν. . .

    ellinida: Μια καλησπέρα από καρδιάς είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Ανταποδίδω.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αφήνει μια πικρή γεύση
    Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή