0792. Ιππώναξ Ο Εφέσιος

Εγώ τον Ιππώνακτα, τον Εφέσιο, δεν τον γνώριζα. Σήμερα όμως ξεφυλλίζοντας ένα από τα βιβλία που παρέλαβα για τη Βα. (Β’ Έτος Φιλολογίας) έπεσα επάνω του! Το βιβλίο “Ελεγεία Και Ίαμβος” του Ιω. Θεοφ. Α. Παπαδημητρίου, καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και η σελίδα η 155, μιας και έπεται της 154! Εκεί εδιάβασα το του Ιππώνακτος:

τις ομφαλητόμος σε τον διοπλήγα

έψησε καπέλουσεν ασκαρίζοντα;

Και μπήκα στον πειρασμό. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Και μου ήρθε να το μεταφράσω (ο αμήχανος μηχανικός εγώ). Η μόνη πληροφορία που δίνει ο καλός καθηγητής είναι ότι:

Ασκαρίζειν σημαίνει το κινείσθαι. Σκαίρω, σκαρίζω, και ασκαρίζω.

Ως άνθρωπος της εποχής όμως σκέφτηκα πρωτού προβώ εις το απονενοημένο να ρίξω μια ματιά και στο διαδίκτυο μήπως και βγω από τον κόπο. Λοιπόν, έριξα! Δεν βρήκα τη μετάφραση του δίστιχου που είχα την (κρυφή) ελπίδα να βρω. Άρχισα να ψάχνω τις λέξεις:

“ομφαλητόμος” . . . καί ομφαλητόμος η μαιεύτρια, βρήκα

“διοπλήγα” . . . ουδέν

“καπέλουσεν” . . .  ένα αρχείο PDF με τίτλο “ΣΥΜΜΙΚΤΑ” το οποίο δεν επιτρέπει αναζήτηση λέξεων και το οποίο εντούτοις . . . λύνει, εν πολλοίς, το πρόβλημα (μου) της μετάφρασης.                         

Με λίγο ψάξιμο, λοιπόν, στο σώμα του κειμένου βρίσκουμε την ενότητα “Καταλεπτολογήματα” το δεύτερο τμήμα, ας το πω έτσι, της οποίας έχει τίτλο:

2. Ιπώνναξ, απ. 33 Degani⁵

Με “xαρτοκοπτική” (ας είναι καλά η εφαρμογή Gadwin PrintScreen) έχουμε την “εικόνα” που ακολουθεί:

Το κείμενο των “Καταλεπτολογημάτων” υπογράφει ο κ. Μ. Ζ. Κοπιδάκης του Πενεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.

Μετά από όλα αυτά προκύπτει, θαρρώ, ένα συμπέρασμα για το δίστιχο του “βαρύγλωσσου ιαμβογράφου”. Σε εντελώς ελεύθερη μετάφραση θα απέδιδα το:

τις ομφαλητόμος σε τον διοπλήγα           

έψησε καπέλουσεν ασκαρίζοντα;

Ως εξής:

Ποιος σε αφαλόκοψε εσένα τον κεραυνοβολημένο                 

βοηθώντας και καθαρίζοντάς σε ενώ σπαρταρούσες;

Μια ακριβέστερη μετάφραση υποθέτω ότι θα μπορούσε να βρεθεί σε ένα από τα δύο βιβλία, κατά το διαδίκτυο, που έχουν να κάνουν με τον Ιππώνακτα. Πληροφορίες εδώ.

Να είσαστε όλοι Καλά!

29/11/2011

0791. Άλλα Οκτώ

Μην ταυτίζεις την αλήθεια με το κομματάκι της που κατέχεις.

Υπάρχουν ήττες που μοιάζουν με αποσκευές έτσι όπως μεταφέρονται από μέρα σε μέρα.

Ποια ομορφιά μπορεί να υπάρχει στο να φωτογραφίζεις την ασχήμια;

Αν η κοινωνία δεν σου εξασφαλίζει τροφή, ενδυμασία, στέγη και εργασία γιατί να συμμετέχεις;

Περισσότερο από το ότι δεν μπορώ να πάρω με βασανίζει το ότι δεν μπορώ να δώσω.

Κοσμάκης, πολιτικοί, ισχυροί του χρήματος: ο ένας μέσα στο βρακί του άλλου.

Αντιλαμβάνεσαι ότι μεγάλωσες όταν τα ορντέβρ αποκτούν δυσανάλογη αξία σε σχέση με το κυρίως πιάτο.

Οι θρησκείες απέτυχαν. Τα πολιτικά συστήματα απέτυχαν. Ο άνθρωπος πώς να πετύχει;

Αφτά!

Ένα κλικ μακριά: Booker T. Jones - "Everything Is Everything".

24/11/2011

0790. Βιλέτ

Τελείωσα την Τρίτη, 15 Νοεμβρίου 2011, την ανάγνωση και του δεύτερου μυθιστορήματος, μετά την “Τζέιν Έιρ”, της Σαρλότ Μπροντέ. Μιλώ για το ομώνυμο του τίτλου της εγγραφής βιβλίο ένα αντίτυπο του οποίου είχα στην κατοχή μου από την Πέμπτη, 11 Ιουνίου 2009. Πρόκειται για ένα βιβλίο 718 σελίδων των εκδόσεων “ΣΜΙΛΗ” (ISBN 960-7793-48-X, Αθήνα 2004) σε μετάφραση της κυρίας Μαρίας Λαϊνά.

Την ανάγνωση την ξεκίνησα τη Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2011, και πραγματικά την ευχαριστήθηκα. Αισθάνομαι, μάλιστα, τυχερός που ακόμα μπορώ και αντλώ ευχαρίστηση από τέτοιες δραστηριότητες. Στα δύο βιβλία . . . του βιβλίου περιγράφεται η ζωή της Αγγλίδας γκουβερνάντας, αρχικώς, Λούση Σνόουι και κυρίως τα της διαμονής της στη Βιλέτ, ή Βρυξέλες (!), πρωτεύουσα της Λαμπασκούρ, ή Βέλγιο (! δεύτερο). Εξιστορείται κυρίως η συναισθηματική ζωή της Λούσης, η οποία από γκουβερνάντα προβιβάζεται σε δασκάλα, και η οποία αλλιώς ξεκινά (από τον υψηλό και αρρενωπό γιατρό Τζον Γκράχαμ Μπρίτον) και αλλιώς καταλήγει (στον “ανθρωπάκο” καθηγητή Πολ Εμανιουέλ).

Η κλιμάκωση των αισθημάτων της πρωταγωνίστριας για τον καθηγητή περιγράφεται με γλαφυρό, διεισδυτικό τρόπο και κρατά τεταμένο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Στο βιβλίο περιέχονται πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία της συγγραφέως η οποία και στη Βιλέτ σπούδασε γαλλικά και τις περιπέτειες της είχε με τον διευθυντή της σχολής κ. Εζέρ (όπως γράφουν οι βιογράφοι της). Υπήρχαν σημεία που θυμήθηκα, διαβάζοντάς το, την αγαπημένη μου Τζέιν Ώστεν αν και αυτό είχε να κάνει περισσότερο με την εποχή και τις συνθήκες που περιγραφόντουσαν παρά με το ύφος της Μπροντέ. Ένα ύφος αδρό, θα έλεγα, σε σχέση με το εκλεπτυσμένο, κατά την άποψη μου, της Ώστεν. Σε κάθε περίπτωση, και αν είσαστε από αυτούς που διαβάζουν λογοτεχνία, αξίζει τον κόπο να διαθέσετε χρόνο για να διαβάσετε τη “Βιλέτ”.

Παραθέτω κάποιες από τις προτάσεις που, με το Faber μηχανικό μολύβι μου, σημείωσα:

Σελ. 53: Το συμπέρασμα που βγαίνει καλοπροαίρετα δεν μπορεί να είναι βλαβερό. . .

Σελ. 114: Επιπλέον, φαινόταν πως είχα δύο ζωές: τη ζωή της σκέψης και τη ζωή της πραγματικότητας. . .

Σελ. 147: . . . και πιστεύω πως δοκιμάζουμε κάποια ευχαρίστηση όταν οι άνθρωποι που δεν είναι ικανοί να καταλάβουν την αληθινή μας φύση μας αγνοούν τελείως.

Σελ. 259: . . . οι κινήσεις της ήταν νεανικές: θα πρέπει να είχε περάσει τα πενήντα, αλλά ούτε οι σωματικές ούτε οι πνευματικές της δυνάμεις φαίνονταν να έχουν επηρεαστεί από τη σκουριά του χρόνου. [Ωχ! . . .Μιλάμε για τα μέσα του 19^ου αιώνα].

Σελ. 266: . . . στην επιφάνεια άλλωστε πέφτει το βλέμμα του κόσμου. Όσο για το τι κρύβεται από κάτω, αυτό αφήστε να το κρίνει ο Θεός.

Σελ. 281: Δεν ήταν συνηθισμένος άντρας, δεν είχε πλαστεί από χυδαία υλικά.

Σελ. 338: Η Λογική είναι εκδικητική σαν το διάβολο.

Σελ. 378: . . . σε καθένα απ’ τα μάτια της είχε φωλιάσει ένας δαίμονας.

Σελ. 396: Βαθιά μέσα μου ένας παλμός ευγνωμοσύνης έστελνε νέο αίμα στην καρδιά μου.

Σελ. 415: Οι Σκοτσέζοι είναι παροιμιωδώς υπερήφανοι.

Σελ. 420: Υπάρχουν εξάλλου ορισμένες υπάρξεις που η μία επιδρά πάνω στην άλλη έτσι, ώστε όσο πιο πολλά λένε τόσο περισσότερα βρίσκουν να πουν.

Σελ. 573: Υπήρχε κάτι ψεύτικο στην «Αγία Εκκλησία», και γύρω γύρω ένας καλλωπισμός που ελάχιστα με γοήτευε.

Σελ. 594: Η ζωή είναι φτιαγμένη έτσι που το γεγονός να μη συμβαδίζει – ούτε μπορεί, ούτε πρόκειται ποτέ να συμβαδίσει – με την προσδοκία μας.

Σελ. 640: - μα, τι είναι η αγάπη των πολλών;

Σελ. 672: Όταν βλέπεις και ξέρεις πια το χειρότερο, τότε στερείς από το Φόβο το κύριο πλεονέκτημά του.

Μένει ακόμα ένα βιβλίο της Σαρλότ Μπροντέ, ή μήπως δύο με τη “Σίρλεϊ” – αν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά;, για να ολοκληρώσω τον κύκλο, το βιβλίο: “Ο Καθηγητής”. Θα το αναζητήσω, προφανώς!

Να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά: Rondo Veneziano και “Odissea Veneziana”.

20/11/2011

0789. Με Δέρμα Ανθρώπου

Υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά μας που φοράνε δέρμα ανθρώπου και πιστεύουν ότι αυτό αρκεί για να είναι άνθρωποι. Κάποιοι του είδους που αφήνει το αυτοκίνητό του όπου του γουστάρει. 

Τρανό παράδειγμα τα “δέρματα” που αφήνουν τα αυτοκίνητά τους πάνω σε διαγραμμίσεις και μάλιστα μπροστά από φανάρια κυκλοφορίας και, η αποθέωση, το ένα δίπλα στο άλλο. Η φωτογραφία που παρατίθεται τραβήχτηκε την Τρίτη, 25 Οκτωβρίου 2011 και στις 12:15, και δείχνει τα φανάρια της διασταύρωσης Χαλκοκονδύλη – Πατησίων, προς την Πλατεία Κάνιγγος. Εκεί τα βόλευε τα καθοίκια εκεί άφησαν τις “κούρσες” τους αναγκάζοντας τους πεζούς - μεγάλους, μικρούς, ΑΜΕΑ, χοντρούς, λεπτούς - να στριμώχνονται σε διαδρομάκια των πενήντα εκατοστών. Γιατί το θράσος, η αυθάδεια, ο ωχαδερφισμός και η αγάπη στην καλοπέραση του εαυτού τους περισσεύει. 

Γιατί, από την άλλη, κανένας δεν μιλάει και όλοι σκύβουμε το κεφάλι και υποκύπτουμε στις αυθαιρεσίες του κάθε ακοινώνητου τσόγλανου. Γιατί το κέντρο δεν αστυνομεύεται και το προφανές, πάντα για το κακό, έχει πάψει να είναι τέτοιο. Αν αυτό γίνεται μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας φανταστείτε τι γίνεται πιο έξω. 

Είναι ακριβώς η αυθάδεια αυτών των δερμάτων, το που φτύνουν κατάμουτρα τους συνανθρώπους τους, που με εξοργίζει. Μπορεί το παράπτωμα να μοιάζει μικρό και ασήμαντο μπροστά σε αυτά που βιώνουμε αυτή την εποχή αλλά, πιστέψτε με, δεν είναι. Και δεν είναι γιατί δείχνει την τάση αυτών των ξεγάνωτων τενεκέδων να βολέψουν τον εαυτούλη τους αδιαφορώντας για κανόνες και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα δικαιώματα των διπλανών τους. Τα μεγάλα ξεκινάνε από τα μικρά. Αδυνατώ να πιστέψω ότι τα δέρματα αυτά έχουν σωστή συμπεριφορά στα υπόλοιπα. 

Έτσι ξεκινάει το ξήλωμα του κοινωνικού ιστού. Αν αυτά, τα δέρματα, μπορούν γιατί να μην μπορώ κι εγώ, κι εσύ και όλοι; Και τι θα γίνει τότε; Θα ξυπνήσει η ωραία κοιμωμένη (αστυνομία) και θα αρχίσει να μοιράζει κλήσεις ή θα σφαχτούμε; Κι αυτό το “σφαχτούμε”, με τα νεύρα που υπάρχουν, μόνο απίθανο δεν είναι. Μετάνιωσα, ομολογώ, που δεν κάλεσα το 100. Το μόνο που έκανα ήταν να το πω σε δυο παιδάρια – αστυνομικούς οι οποίοι είπαν ότι αυτοί “είναι για την Τοσίτσα” και να καλέσω το 100. “Κι αν το καλέσω, θα έλθουν;” ρώτησα και τα παιδιά, ευγενέστατα, σήκωσαν τους ώμους. 

Την επόμενη φορά θα το πράξω. Θα καλέσω το 100. Μπορεί και να έλθουν. Τέτοιες συμπεριφορές δεν πρέπει να μένουν αστιγμάτιστες και, πολύ περισσότερο, ατιμώρητες. Διαφορετικά τα δέρματα αποθρασύνονται και οι υπόλοιποι υποφέρουν. Δεν ζητάω να πάνε στην κόλαση. Ζητώ ίσα – ίσα τα προβλεπόμενα από τον ξεκοιλιασμένο, από κάτι σαν τα μούτρα τους, Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Ας γίνει επιτέλους μια αρχή να μπει σε τάξη η ζωή στο κέντρο. Ας αντιδράσουμε! 

Ένα κλικ μακριά το τραγούδι «Πάρε Μου μια Πίπα» του Γιάννη Λογοθέτη με τον Δημήτρη Πουλικάκο. . .

30/10/2011

0788. 3Χ9 Εμά Σε Twitter Και Facebook

1. Τι κρίμα που η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας μοιάζει όλο και λιγότερο με την εικόνα μας που αποτυπώνουν οι φωτογραφικές μηχανές. . .
2. @kathimerini_gr Ώστε "επίταξη των εργαζομένων" ε; Δεν πάτε να μάθετε Ελληνικά πρώτα και μετά να μιλάτε;
3. Το βουβαλοκόριτσο επιβιβάστηκε και ακινητοποιήθηκε. Μέχρι που κατέβηκα έφραζε με την κορμάρα της μισή λεωφορείου πόρτα. 
4. @kathimerini_gr Άτσα Ελληνικούρες! Και πώς "δημοσιοποιείς" έναν, έστω, μεγαλοοφειλέτη να ούμε;
5. Αφτό δεν είναι κράτος, είναι τσατσά.
6. Μείωση αποδοχών και παράλληλα αύξηση φορολογίας, εισφορών, χαρατσιών. . . Καραμπινάτος ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ. Λοιπόν; ΟΥΣΤ Χ 1000!
7. "Αποδείξεις έως 50% του εισοδήματος και πέναλτι 10% επί της διαφοράς" - Άι σιχτίρ κυρ- βαγγέλη! που θα μου βάλεις και τέτοια όρια. . .
8. Λοιπόν, κυρ-βαγγέλη, ευχαριστημένος;
9. Vodafone: Άι σιχτίρ και σεις και τα γκρίκλις σας. . .
10. Πολύ μου αρέσουν οι χοντροκώληδες της κυβέρνησης που μιλάνε για δικαιοσύνη. Αυτή, και αυτοί, που την έχουν χεσμένη πατόκορφα.. . .
11. Κι αφτό το διάβασα: Ποτέ δεν με ενδιαφέρανε αυτά που μπορούσα να σου πάρω παρά, μόνο, αυτά που θα ήθελες να μου δώσεις.
12. Το διάβασα: "Άκουσέ με. Δεν είμαι πλούσιος επειδή έχω να δώσω. Είμαι πλούσιος γιατί μπορώ να στερηθώ."
13. Αγαπημένο: Με συγχωρείτε που δεν σας γνώρισα, Έχω αλλάξει πολύ τελευταία! ΚαληΗμέρα Σας! :)
14. "Τα Μάτια Σου Έκλεισες και Μ' Άφησες Απέξω". Αφτό! Και είναι πολύ. . .
15. Καλτσόνε με επιπλέον μανιτάρια και πιπεριά. Σαλάτα καπρέσε. Από Benvenuto. Μπύρα Amstel Premium Pilsener. Στη βεράντα. Μόνος. Το τέλειο!
16. Κάθε που βλέπω μηχανή ή μηχανάκι εν κινήσει σε πεζοδρόμιο ή πεζόδρομο μου 'ρχεται να του χώσω μια σπρωξιά! Πειράζει;
17. Φίλος, που με επισκέφθηκε εχθές, εδήλωσε "Κατά φαντασίαν υγιής". ΚαληΗμέρα Σας!
18. "Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων" ωραίος και κενός υπουργού, εν Ελλάδι, τίτλος. Εκτός αν. . . που δεν το βλέπω. . .
19. Αφτό δεν είναι ανασχηματισμός. Είναι ανακύκλωση (της) και μαλακία!
20. Νέο είδος: Σκληρά αναπαυόμενος. . .
21. Πρόταση: Πρωθυπουργούς, υπουργούς, κρατικούς αξιωματούχους, τέως και νυν, να τους αποκαλούμε στο εξής με το: αναιδέστατε (ή αναιδέστατη).
22. Ανέκδοτο: Ελληνικό κράτος.
23. Ω! Τι ωραία Ελληνικά από τη "σοβαρή" Καθημερινή - "επίταξη των οδηγών και των απορριμματοφόρων" άνθρωποι και μηχανήματα στο ίδιο τσουβάλι!
24. Το ζήτημα δεν είναι να αλλάξουν οι υπηρέτες του Συστήματος (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, κ.λ.π.) αλλά το ίδιο το Σύστημα. . . 
25. Καλημέρα, Καλή Εβδομάδα και Καλό Οκτώβριο! [Ένας αλλεργικός στα περισσότερα από ένα σημεία στίξεως (με εξαίρεση τις τρεις τελείες που ακολουθούν). . .]
26. Με σκουντούν και σκουντώ μα το νόημα, του "σκουντείν", αγινοώ!
27. Αφτά που μοιάζει να μην μπορώ να συγκρατήσω. Τα δύσκολα που έρχονται και ένα "Αχ!" που θέλει να τα σκεπάσει όλα. . . 

Κλικ ένα μακριά: Τα διάσημα “Πράσινα Κρεμμύδια” με το συγκρότημα των Booker T & MG's, βεβαίως, από «ζωντανή» μαγνητοσκόπηση.

22/10/2011

0787. Ειδοί

Μια λέξη της επικαιρότητας λόγω της προβολής της καινούργιας ταινίας του Τζόρτζ Κλούνεϊ με Ελληνικό τίτλο “Αι Ειδοί του Μαρτίου” (“The Ides of March”). Οι περισσότεροι, και θα πρόσθετα και μεγαλύτεροι, πιθανότατα έχουν συναντήσει την, όντως περίεργη, αυτή λέξη στο ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη “Μάρτιαι Ειδοί”.

Τι σημαίνει όμως “Ειδοί”; Ιδού η απορία. Ανατρέχω στην ηλεκτρονική έκδοση του Ελληνικού Λεξικού του Τεγόπουλου και διαβάζω:

ειδοί (αι)  

[<λατιν. idus] η 15η ημέρα των μηνών Μαρτίου, Μαΐου, Ιουλίου και Οκτωβρίου και η 13η των υπόλοιπων στο ρωμαϊκό ημερολόγιο.

    

  Ετυμολογία

[<λατιν. idus]

Μάλιστα! Από τα λατινικά, λοιπόν, η λέξη και δικαίωμά της! Συνεπώς, αν σας ρωτήσουν, όπως εμένα ένας συμπαθέστατος ταξιτζής, για το τι σημαίνει “Ειδοί”, γνωρίζετε!

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά! Έτσι! σε πείσμα των καιρών και των περιστάσεων. . .

Από το συγκρότημα των . . . Ides Of March ακούγεται (και βλέπεται και η φωτογραφία ενός δίσκου 45 στροφών) το τραγούδι “Όχημα” (“Vehicle”).

15/10/2011

0786. Μία Μέθοδος

Είναι και αυτή μία μέθοδος. Να ανοίγεις τον Η/Υ και το MS Word να επιλέγεις νέο έγγραφο / λευκή οθόνη και να λες: Τώρα θα γράψω γιατί έτσι θέλω.

Είναι πολλά αυτά που σε βασανίζουν τον τελευταίο καιρό. Τόσα όσα και όλους τους άλλους Έλληνες. Δεν πάμε καλά. Είναι γεγονός. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι αυτό που κυριαρχεί μέσα μου είναι η οργή. Είμαι οργισμένος με όλους και με όλα. Με τους κυρ-γιώργηδες και τους κυρ-βαγγέληδες που σε άλλες εποχές το πολύ –πολύ να ξυστρίζανε γαϊδούρια. Με τη δικαιοσύνη στη χώρα μου που μοιάζει μονίμως απούσα. Αναρωτιέμαι. Όλο αυτό το μπάχαλο που έχουν προκαλέσει με τις δαγκάνες της συνεχούς μείωσης μισθών και συντάξεων και την ακραία και επαναλαμβανόμενη φορομπηχτική τακτική τους είναι “εντός των πλαισίων της Συνταγματικής νομιμότητας”; Πώς μπορούν με τόση ευκολία να καταστρέφουν ζωές; Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας; Υπάρχει δικαστής να σηκώσει το ανάστημά του και να καταγγείλει τέτοιου είδους ολέθριες παρεκκλίσεις και συμπεριφορές; Υπάρχει δικαστής, αν αποδειχτεί ότι παρανόμως δρουν, να τους καθίσει στο σκαμνί; Έχουν βαλθεί να μας σώσουν με το ζόρι και στον καθρέφτη τους μόνο τον καραγκιόζη δε βλέπουν. Προσωπικά πιστεύω ότι το μόνο που χρειαζόταν για να μη βουλιάξει η χώρα θα ήταν να εφαρμοζόντουσαν, επιτέλους, οι νόμοι. Κάθε κατεργάρης να καθόταν στον πάγκο του και να τραβούσε το κουπί του. Εφαρμογή των νόμων και ούτε παράθυρα, ούτε παραθυράκια, ούτε αδράνεια, ούτε τίποτα. Αυτό το απλό το Μέγα.

Συνεχίζω. Είμαι οργισμένος με τους ηλίθιους που, στο κέντρο της Αθήνας, αφήνουν τις  “κούρσες” τους πάνω στις διαγραμμίσεις, αν και εφόσον υπάρχουν, ή και μπροστά στα φανάρια. Με τους άλλους ηλίθιους που το επιτρέπουν. Με την περιοχή που βρίσκεται το γραφείο μου η οποία έχει γίνει κέντρο διακίνησης ναρκωτικών και χρήσης τους και κανένας από τους “αρμόδιους”, αν και ειδοποιήθηκαν, δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται ή, και αυτό είναι το χειρότερο, αν ενδιαφέρεται δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Είμαι οργισμένος με το σκουπιδαριό που χρόνια τώρα αντικρίζω στο κέντρο της Αθήνας όταν πηγαίνω στην εργασία μου. Είμαι οργισμένος με τους ηλίθιους που, με τις μηχανές ή τα μηχανάκια τους, ανεβαίνουν πάνω σε πεζοδρόμια, διασχίζουν πεζόδρομους και παρκάρουν όπου γουστάρουν. Είμαι οργισμένος με αυτούς που έχουν γραμμένα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα σήματα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και παραβιάζουν, όλο και περισσότεροι, το κόκκινο του σηματοδότη ή το σήμα του Stop ή μπαίνουν ανάποδα σε μονόδρομους.

Πλέον δεν βλέπω, τουλάχιστον συστηματικά, Δελτία Ειδήσεων. Προσπαθώ να διατηρήσω όση ηρεμία μου έχει απομείνει. Αυτά δεν είναι Δελτία Ειδήσεων είναι Πολεμικά Ανακοινωθέντα και μάλιστα τελευταία αναφέρονται συστηματικά σε ήττες. Που έχουμε πέσει Θεέ μου; Αν θα έπρεπε να κατατάξω κατά σειρά “εκτίμησης” τα διάφορα είδη θα πρότεινα: δικαστικοί, πολιτικοί, (μεγαλο)δημοσιογράφοι. Και βεβαίως, από πίσω τους, πρώτοι και καλύτεροι οι πλούσιοι, όσο χρειάζεται και θέλετε, που κινούν τα νήματα και διαφθείρουν. Οι πλούσιοι που, πλέον, έχουν παγκοσμίως την κυριαρχία και κάνουν ότι τους έρθει (τους λένε και “αγορές” για ξεκάρφωμα). Τις μέρες αυτές συστηματικά την ώρα του Δελτίου Ειδήσεων ακούω Νίκο Ξυδάκη και, αντί να μαυρίζει, ευφραίνεται η ψυχή μου. Νίκος Ξυδάκης ένας συνθέτης που, κατά την άποψή μου, είναι της κλάσης του Χατζιδάκι.  

Λειτούργησε, θαρρώ λοιπόν, η μέθοδος της λευκής οθόνης κι ας μην ήταν ιδιαίτερα ευχάριστα τα όσα έγραψα.

Είπαμε: Είναι οι καιροί και οι ηλίθιοι.

Καιροί και ηλίθιοι που με κάνουν να είμαι οργισμένος με τον εαυτό μου, τους συμπατριώτες και τη χώρα μου. . .

Σάββατο βράδυ και κάπου πρέπει να υπάρχει μια διέξοδος. Τη δική μου, για σήμερα, τη λένε “Μεσάνυχτα Στο Παρίσι”. Ξεκινώ σε λίγο και ελπίζω να περάσω καλά. . .

[Λοιπόν, την είδα την ταινία, σε μία κατάμεστη αίθουσα, και την βρήκα εξαιρετική. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!]

Να είσαστε όλες και όλοι, ακόμα και καθ’ υπέρβαση, Καλά!

Ένα κλικ μακριά αγαπημένος Ξυδάκης, βεβαίως, και “Βάλε Μου Να Πιω”, με συμμετοχή και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, σε στίχους του Τάσου Σαμαρτζή.

08/10/2011

0785. Σαν Μια Αντίστασης Μορφή

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

Σε γνώρισα ναυαγός σε μια μεγάλη πόλη

που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται

με μια βουή ωκεανού.

Κι ήταν σα θαύμα το πώς βγήκαν

καινούργια λόγια απ’ το στεγνό μου στόμα.

Τ’ απόθεσα χωρίς καμιάν εγγύηση, παράλογα

σ’ ένα μπουκάλι και το ‘ριξα στην άσφαλτο.

Ήξερα πως δεν είχα τίποτα να περιμένω

μα δε βρισκόμουν πια στην πρώτη νιότη μου

κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη.

                                     Παρίσι, Νοέμβριος 1962

Ποίημα του Τίτου Πατρίκιου από την αγαπημένη συλλογή του “Θάλασσα Επαγγελίας” [Εκδόσεις Θεμέλιο, Δεύτερη Έκδοση, 1985].

Να είσαστε όλοι Καλά. Να αντέχετε και να, παντοιοτρόπως, αντιστεκόσαστε. Και να θυμόσαστε: Και αυτό θα περάσει!

27/09/2011

0784. Τρεις Λέξεις Μόνο

Επίορκος

-η, -ο επίθ.  

  

Ετυμολογία

[<αρχ. ἐπίορκος < ἐπί + ὅρκος]

Ερμηνεία

που αθέτησε υπόσχεση δοσμένη με όρκο. 

Προδότης:

(ο) ουσ. θηλ. προδότρια κ. προδότρα κ. προδότισσα

         

Ετυμολογία
[<αρχ. προδότης < προδίδωμι]

Ερμηνεία
1. αυτός που προδίδει την πατρίδα του 

2. που καταδίδει πρόσωπο σε εχθρούς 

3. που αθετεί ηθικές υποχρεώσεις  

4. που εγκαταλείπει φίλους ή οικείους σε ώρα ανάγκης 

5. που φανερώνει μυστικά.

Μαλάκας:

(ο) ουσ. [< θηλ. μαλάκα < επίθ. μαλακός]  

   

Ετυμολογία
[<θηλ. μαλάκα < επίθ. μαλακός]

Ερμηνεία

1.    ο αυνανιζόμενος 
2. (μτφ.) αποβλακωμένος.

20/09/2011

0783. Ποιο Είναι Το Άλλοθι Του Μεταφραστή

Διαβάζω, στη σελίδα 82 του βιβλίου για το οποίο έγραψα στην προηγούμενη εγγραφή:

Επιστρέφει πίσω από τον ίδιο δρόμο, γυρνά στα Σκαλάκια του Σάο Κρισπίμ περιμένοντας κάποιον να φανεί.

Ώστε, λοιπόν, “επιστρέφει πίσω”; Δυο λέξεις για το ίδιο πράγμα Ακόμα και το “γυρίζει πίσω” μοιάζει να δίνει την ίδια αίσθηση. Το απλό και σκέτο “επιστρέφει” είναι ότι θα περίμενα να δω γραμμένο.

Το ερώτημα είναι ποιος ασχολείται με τα τοιαύτα; Ποιος ενδιαφέρεται; Εδώ έχουμε αποδεχτεί ασχήμιες του τύπου, και δεν θα κουραστώ να το λέω και να το γράφω, “αποκατάσταση της βλάβης” στο “επιστρέφει πίσω” θα κολλήσουμε; Και σε αυτό και σε όλα τα παρόμοια απαντώ και θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί που τους ενδιαφέρει το ζήτημα της γλώσσας που μιλάνε και ακούνε και για τους οποίους τέτοιες, ας τις πω, ατασθαλίες δεν περνάνε απαρατήρητες. Όσο, λοιπόν, έχουμε τη δυνατότητα να τις επισημαίνουμε καλό είναι να μιλάμε και να, πώς να το πω;, αντιστεκόμαστε. Να σας θυμίσω, εν προκειμένω, και αυτό.

Ένα άλλο ερώτημα είναι το ποιος θα “χρεωθεί” το “επιστρέφει πίσω” μιας και πρόκειται για μετάφραση (από τα Πορτογαλικά). Ποιος το διέπραξε, λοιπόν; Η συμπαθέστατη και ικανή κα. Ψυλλιά ή ο μέγιστος Σαραμάγκου; Αν στο πρωτότυπο έγραφε σε άψογα Πορτογαλικά “επιστρέφει πίσω” πώς να το αλλάξει η μεταφράστρια; Πώς να διορθώσει κοτζάμ Σαραμάγκου; Ή μήπως έπρεπε, στην περίπτωση αυτή, “να πατήσει πόδι” και να μεταφράσει, με ήσυχη συνείδηση, “επιστρέφει” σκέτο και πάει και τελείωσε (και ο αείποτε, και οι όμοιοι του, ικανοποιημένος!).

Στο ερώτημα του τίτλου, λοιπόν, θα απαντήσω:

Το άλλοθι του μεταφραστή είναι ο συγγραφέας!

Κι ας πάμε, στην περίπτωσή μας, να μάθουμε Πορτογαλικά να ελέγξουμε το άλλοθι. . .

Να γράψω, κυρίως για τους τακτικούς αναγνώστες του παρόντος e-ημερολογίου (και ελπίζω να είναι ένα – δύο), ότι σήμερα το απόγευμα αναχωρώ για το νησί της Χίου (ίσως μάλιστα να επισκεφθώ και αυτό της Λέσβου) και θα επιστρέψω σε δέκα – δώδεκα ημέρες. Αν σκεφτεί κανείς ότι πέρυσι δεν βγήκα από το λεκανοπέδιο της Αττικής αντιλαμβάνεται τι σημαίνουν για εμένα οι επόμενες ημέρες. . .

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά. Καλό Σεπτέμβριο!

 Ένα κλικ μακριά: Rondò Veneziano - Rondo Veneziano

 

03/09/2011