ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
Σε γνώρισα ναυαγός σε μια μεγάλη πόλη
που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται
με μια
βουή ωκεανού.
Κι ήταν σα
θαύμα το πώς βγήκαν
καινούργια λόγια απ’ το στεγνό μου στόμα.
Τ’ απόθεσα χωρίς καμιάν εγγύηση, παράλογα
σ’ ένα
μπουκάλι και το ‘ριξα στην άσφαλτο.
Ήξερα πως δεν είχα τίποτα να περιμένω
μα δε βρισκόμουν πια στην πρώτη νιότη μου
κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη.
Παρίσι, Νοέμβριος 1962
Ποίημα του Τίτου Πατρίκιου από την αγαπημένη
συλλογή του “Θάλασσα Επαγγελίας” [Εκδόσεις Θεμέλιο, Δεύτερη Έκδοση, 1985].
Να είσαστε όλοι Καλά. Να αντέχετε και να, παντοιοτρόπως, αντιστεκόσαστε. Και να θυμόσαστε: Και αυτό θα περάσει!
27/09/2011
Ποιήμα υπέροχο, όσο γιά το τραγούδι από τα πολύ αγαπημένα. Μου έφτιαξε τη διάθεση που τ' άκουσα! Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήμας ξεπέρασαν όλα φίλε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι η σύνεση όντως πολυτέλεια δυσβάσταχτη
καληνύχτα
(η πολιορκία της Λισαβόνας μ'αρέσει πολύ)
Να είσαστε Καλά κορίτσια :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Εβδομάδα!