αείποτε: 1352. Ποιος ο Κάστορας, ποιος ο Πολυδεύκης;

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2021

1352. Ποιος ο Κάστορας, ποιος ο Πολυδεύκης;

Το 2006 είχα την ευχαρίστηση να επισκεφθώ την Ιταλία. Ένα ταξίδι αναψυχής για το οποίο έγραψα σχετικά στην ανάρτηση:

Ιταλία [ΝΚ]

της Τετάρτης, 19 Ιουλίου 2006.

Ξεκινώντας από την Πέμπτη, 14 Ιανουαρίου 2021, και στο Facebook, ανεβάζω κάθε ημέρα μία φωτογραφία μου με γενικό τίτλο «Σαν σήμερα». Τα αρχεία των φωτογραφιών μου τα τιτλοδοτώ σχολιαστικά χρησιμοποιώντας για την ημερομηνία, κατά την οποία τραβήχτηκε η συγκεκριμένη φωτογραφία, το φορμάτ: έτος/μήνας/ημέρα, το οποίο επιτρέπει την απόλυτη κατά χρονολογική σειρά ταξινόμηση των φωτογραφιών αυτών.

Τις φωτογραφίες που ανεβάζω, στο «Σαν σήμερα», τις επιλέγω με τη βοήθεια του εξαιρετικού ThumbsPlus 10, το οποίο επιτρέπει αναζητήσεις αρχείων (φωτογραφιών) με όνομα όπως, π.χ., *0623*, όπου * τυχούσα αλφαριθμητική ακολουθία χαρακτήρων. Μια τέτοια αναζήτηση στο σύνολο των φωτογραφιών, που αριθμεί χιλιάδες, θα έχει σαν αποτέλεσμα να εμφανιστούν όλες οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν την εικοστή τρίτη (23^η) Ιουνίου οποιουδήποτε έτους αλλά . . . και όλες τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στις έξι και 23 λεπτά το πρωί (εφόσον στον όνομα του αρχείου κάποιας φωτογραφίας υπάρχει και το αποτύπωμα του χρόνου, σε μορφή ώρα/λεπτά/δευτερόλεπτα).

Αυτή η σύγχυση ημερομηνίας και χρόνου θέλει προσοχή. Ομολογώ ότι δύο, τρεις φορές υπέπεσα στο σφάλμα να ανεβάσω, στο «Σαν σήμερα», φωτογραφίες με κριτήριο όχι την ημερομηνία (έτος/μήνας/μέρα) αλλά τον χρόνο λήψης τους (ώρα/λεπτά/δευτερόλεπτα ).

Το να επιλέξω τις φωτογραφίες που θα ανεβάσω αποτελεί μια εξαιρετικά ευχάριστη διαδικασία για εμένα. Επιλέγω, συνήθως ξανακαδράρω, και διορθώνω, κυρίως απομακρύνοντας τον ηλεκτρονικό θόρυβο – σε επίπεδο pixel, πολλές φορές, πλαισιώνω και προσθέτω το © aeipote, στο κάτω δεξιά μέρος των φωτογραφιών που επιλέγω. Όλα αυτά με το εξαιρετικό, και επιπλέον δωρεάν, πρόγραμμα Faststone (το οποίο, ατυχώς, από ένα σημείο και πέρα εμφάνιζε το © αείποτε σαν ASCII χαρακτήρες, είπαμε τριτεύουσα γλώσσα τα Ελληνικά για το διαδίκτυο, οδηγώντας με έτσι στο λατινικό © aeipote).

Επιλέγοντας, λοιπόν, φωτογραφίες για τον μήνα Ιούνιο και φθάνοντας στην τριακοστή ημέρα του μήνα ανάμεσα στις επιλογές εμφανίστηκαν και οι φωτογραφίες από τη δεύτερη μέρα του ταξιδιού στην Ιταλία, που πιο πάνω ανέφερα. Φωτογραφίες τραβηγμένες, στο Μπάρι, στην Πομπηία και στην Νάπολη. Μεταξύ των φωτογραφιών αυτών και μία ενός, μπρούτζινου, αγάλματος, τραβηγμένη στη Νάπολη. Φωτογραφία την οποία ανέβασα, με αύξοντα αριθμό 168, σήμερα στο Facebook και εμφανίζεται επίσης στην κορυφή της παρούσας εγγραφής.

Αναρωτήθηκα. Ποιο το άλογο (!) και κυρίως, ποιος ο που το χαλινάρι του κρατάει. Στην ψηφιακή εποχή μας τέτοια προβλήματα / ερωτήματα είναι λυμένα ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι (λυμένα). Κατέφυγα στο Google το καλό και τη δυνατότητα που δίνει για αναζήτηση εικόνων. Ανέβασα τη φωτογραφία του αγάλματος και πάτησα το κουμπί. Κανένα συμβατό αποτέλεσμα. Άνοιξα το Google Earth. Βρήκα το σημείο όπου βρισκόταν το άγαλμα. Βρήκα φωτογραφίες του αλλά όχι το ονοματάκι του. Κάποια στιγμή, ψάχνοντας στο Google, βρήκα φωτογραφία του αγάλματος και όνομα. Ποιο; Το Castor and Pollux ή, στα Ελληνικά, Κάστωρ και Πολυδεύκης, οι γνωστοί, λέμε τώρα, Διόσκουροι. Μάλιστα . . . και ίσως!

Κάστωρ και Πολυδεύκης και στο άγαλμα ένας άνθρωπος. Ποιος ήταν; Ο Κάστωρ ή ο Πολυδεύκης; Το έψαξα όσο μπορούσα. Δεν μπόρεσα να ξεκαθαρίσω ποιον είχα φωτογραφίσει. Έχει κάποια σημασία; θα κάποιος μπορούσε να ρωτήσει. Έχει! θα εγώ απαντούσα. Το ψάξιμο δεν πάντως πήγε χαμένο. Βρήκα πραγματάκια. Ας τα μοιραστούμε.

Το άγαλμα που φωτογράφισα, μάλλον ο Κάστορας ή μάλλον ο Πολυδεύκης, βρίσκεται στη διασταύρωση των λεωφόρων San Carlo και Riccardo Filangieri di Candida Gonzaga τοποθετημένο δεξιά στην είσοδο του Αθλητικού Κέντρου . . . Παρθενόπη (Associazione Polisportiva Partenope)!, το οποίο βρίσκεται στον ίδιο χώρο με το Βασιλικό Παλάτι. Στα αριστερά της εισόδου βρίσκεται μάλλον ο Πολυδεύκης ή μάλλον ο Κάστορας. Και αν σας κάνει εντύπωση αυτό το «Παρθενόπη» επιτρέψτε μου να παραθέσω το σχετικό λήμμα από την Βικιπαίδεια:

Η Παρθενόπη ήταν μια από τις μυθικές Σειρήνες της ελληνικής μυθολογίας.

Ο μύθος

Όταν ο Οδυσσέας περνούσε από τις ακτές που διέμεναν οι Σειρήνες, γνωρίζοντας για την ανθρωποφαγία τους, αντιπαρήλθε με το σκάφος του και τους συντρόφους του την περιοχή τους, χωρίς να σταματήσει. Τότε απελπισμένη η Παρθενόπη που δεν ανταποκρίνονταν ο Οδυσσέας στο θέλγητρo της φωνής της έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.

Το πτώμα της εκβράσθηκε σε μια παραλία της Ιταλίας όπου οι τότε, μόλις νεοφερμένοι εκεί κάτοικοι, άποικοι Χαλκιδείς από την Κύμη, το περισυνέλεξαν και το ενεταφίασαν σε μνήμα. Γύρω από το σημείο εκείνο ίδρυσαν στη συνέχεια τη νέα τους πόλη, την αποικία που ονόμασαν Παρθενόπη, η οποία και είναι η σημερινή Νάπολη στην Ιταλία.

Τα συγκεκριμένα αγάλματα αποτελούν δημιουργήματα του Ρώσου γλύπτη Peter Jakob Freiherr Clodt von Jürgensburg και είναι μέλη τής περίφημης τετράδας αγαλμάτων με γενικό τίτλο «Οι δαμαστές των αλόγων» που τοποθετήθηκε, το 1851, στη γέφυρα Anichkov του ποταμού Fontanka στην Αγία Πετρούπολη. Υπάρχει μία σύνδεση των αγαλμάτων με γενικό τίτλο «Δαμαστές Αλόγων», από διάφορους γλύπτες σε διάφορες εποχές, και των αγαλμάτων του Κάστορα και του Πολυδεύκη. Για όσους, ακόμα, ενδιαφέρονται, λεπτομέρειες, στα Αγγλικά: εδώ.

Από το σύνολο των τεσσάρων αγαλμάτων τα δύο, το 1842, δωρίσθηκαν, κατ’ εντολή του Τσάρου Νικόλαου Ι, στον Πρώσο Βασιλέα Friedrich Wilhelm IV. Το 1846 δύο φρεσκοχυτευμένα μπρούτζινα αγάλματα της σειράς δόθηκαν σαν δώρο από τον Τσάρο Νικόλαο Ι στον βασιλιά της Σικελίας Ferdinand II, και τοποθετήθηκαν στην είσοδο του Βασιλικού Παλατιού (θυμηθείτε, ότι στον ίδιο χώρο στεγάζεται πλέον και το αθλητικό χώρο «Παρθενόπη»).

Γενικά, μπερδεμένη η ιστορία των αγαλμάτων αυτών, των δαμαστών αλόγων από τον βαρόνο γλύπτη Peter Jakob Freiherr Clodt, όσον αφορά το πόσα χυτεύτηκαν, πόσες φορές, τι άλλα υλικά χρησιμοποιήθηκαν και ποιο βρίσκεται που. Ακόμα και η επιγραφή που βρίσκεται στη βάση του αγάλματος που φωτογράφισα, και την οποία ανέσυρα από το διαδίκτυο, ούτε καν αναφέρει το όνομα του γλύπτη.

Όπως και να έχει είναι εκπληκτικές οι δυνατότητες που σου δίνει, πλέον, το διαδίκτυο να αναζητήσεις, να ταυτοποιήσεις και να πληροφορηθείς. Ένας υπολογιστής, σύνδεσή του στο διαδίκτυο και καλή, εξερευνητική, διάθεση είναι ότι χρειάζεται κανείς για να περάσει ώρες και ώρες έρευνας, ταυτοποίησης και πληροφόρησης για ότι φωτογραφικά έχει απεικονίσει. Με αυτή την ευκαιρία, λοιπόν, ταυτοποίησα το κάστρο που είχα φωτογραφίσει στην Νάπολη, πάντα την Παρασκευή, 30 Ιουνίου 2006, σαν Castel Nuovo (Νέο Κάστρο) και ένα εμπορικό κέντρο σαν Galleria Umberto.