Ιταλία [ΝΚ]

Για οκτώ ημέρες, 29/6 έως και 6/7, με οργανωμένη ομάδα. Το δρομολόγιο: Αθήνα – Πάτρα – Μπάρι – Νάπολι – Ρώμη [Βατικανό, Κατακόμβες, Τίβολι] – Πίζα – Φλωρεντία – Βερόνα – Βενετία – Ανκόνα – Πάτρα – Αθήνα. Συνολική διαδρομή μεγαλύτερη των 2.600 Km. Ευτυχώς ο οδηγός του πούλμαν ήταν άψογος και δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα. Επίσης η ομάδα λειτούργησε ομαλά και δεν είχαμε προβλήματα διαφωνιών, καθυστερήσεων κ.λπ. Άψογη και η αρχηγός της ομάδας όπως επίσης και οι ξεναγοί σε Πομπηία και Ρώμη. Μετριότατος αυτός της Φλωρεντίας. Τα ξενοδοχεία: Jolly Hotel Midas, Mirage και Albatros σε Ρώμη, Φλωρεντία και Βενετία, ικανοποιητικά με εξαίρεση αυτό της Βενετίας [Mirage] που ήταν μετριότατο. Πολύ καλά και τα πλοία [Blue Horizon και Superfast XI] με καλό φαγητό.

Η Ιταλία αποδείχθηκε μια καλά οργανωμένη χώρα με τον τουρισμό της σε επίπεδο βιομηχανίας. Σε κάθε πόλη Check In και καταβολή χρημάτων προκειμένου να επιτραπεί η είσοδος κα κυκλοφορία του Πούλμαν το οποίο έπρεπε και να σταθμεύει σε συγκεκριμένα σημεία [μερικές φορές με καταβολή επιπλέον χρημάτων]. Αρκετά, αυτοματοποιημένα, διόδια με κόστος ανάλογο των διανυθέντων χιλιομέτρων. Άψογοι οι αυτοκινητόδρομοι τους με καλή σήμανση, σωστές διαγραμμίσεις και πληθώρα σηράγγων. [Εμείς ανοίξαμε δυο τρύπες κατά Κόρινθο μεριά και καμαρώνουμε σαν γύφτικα σκερπάνια]. Πολλά οργανωμένα Autogrill για να σταματήσεις να βάλεις βενζίνη, να πας στην τουαλέτα, να τσιμπήσεις κάτι, να πιεις καφέ ή και να κάνεις τα ψώνια σου μπακαλικής, στα πιο μεγάλα. Τιμές; Θα έλεγα λογικές.

Γενικές εντυπώσεις. Δεν είδα ούτε ένα καμμένο δέντρο κι ας διανύσαμε καταπράσινες εκτάσεις. Δεν είδα ούτε ένα αυτοκίνητο στην δεξιά λωρίδα που προορίζεται για οχήματα παροχής βοήθειας. Δεν είδα ούτε έναν μοτοσικλετιστή, ή συνεπιβαίνοντα, δίχως κράνος. Είδα πολλές φωτοκυψέλες σε κολόνες φωτισμού των εθνικών οδών για εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας. Το μέγεθος του κόκκινου φαναριού ήταν διπλάσιο από το μέγεθος του πράσινου και του πορτοκαλί. Υπήρχε πολύ μεγάλο πλήθος μαγαζιών που πουλούσαν παγωτό [Gelateria].

Στο δια ταύτα τώρα.

Η Νάπολη μας φάνηκε κομμάτι ασχημούλα. Μπήκαμε όμως από την πλευρά του λιμανιού, που γενικώς δεν είναι ότι καλύτερο για μια πόλη, καθίσαμε ελάχιστα και είδαμε μόνο μια στοά, ένα κάστρο και ένα παλάτι. Η Πομπηία ήταν αυτό που περιμέναμε να δούμε. Θα έλεγα όχι κάτι το ιδιαίτερο.

Η Ρώμη αρχικά δεν μας άρεσε. Στην συνέχεια όμως την αγαπήσαμε. Είναι όμορφη, καταπράσινη, με μεγάλες λεωφόρους, όμορφες πλατείες πολλά νερά, πάρα πολλά αξιοποιημένα μνημεία και δικό της χρώμα. Ο Τίβερης με πολύ λίγα νερά και μάλλον ασχημούλης! Θα ήθελα να επισκεφτώ το “Κάστρο του Αγίου Αγγέλου”. Το έβλεπα στρογγυλό – στρογγυλό και το λιμπιζόμουνα!

Το Βατικανό είναι μέσα στον πλούτο, την χλιδή και την ματαιοδοξία. Οι άνθρωποι για να αποδείξουν ότι έχουν την πιο μεγάλη, εκκλησία εννοούν παιδιά, έχουν σημαδέψει, μέσα στον Ναό του Αγίου Πέτρου, μέχρι που φτάνουν οι “ανταγωνιστές” τους!

Επισκεφθήκαμε και τις κατακόμβες του Σαν Καλίστο. Και εκεί τα αναμενόμενα. Στο Τίβολι επισκεφθήκαμε την βίλα Ντ’ Έστε. “Σπιτάκι” ενός τσαχπίνι καρδινάλιου που για κάθε ερωμένη του “σκάρωνε” και ένα συντριβανάκι στον κήπο του. Να ΄ναι καλά τα κορίτσια! Το αποτέλεσμα είναι καταπράσινο και εντυπωσιακό.

Στην Πίζα πολύ όμορφος ο χώρος που φιλοξενεί τον γνωστό πύργο, το βαπτηστήριο και τον καθεδρικό ναό. Τον ονομάζουν “Πλατεία των Θαυμάτων” και ίσως και να είναι! Με έκταση με γκαζόν και πανέμορφα κτίρια. Με εντυπωσίασε το βαπτηστήριο.

Στη συνέχεια Φλωρεντία. Εντυπωσιακό το ιστορικό μεσαιωνικό κέντρο της πόλης. Μια πόλη που μυρίζει παρελθόν, γεμάτη έργα τέχνης και αρχιτεκτονήματα. Όμορφος ο ποταμός Άρνος που την διασχίζει. Θα ήθελα να επιστρέψω, να την ζήσω καλύτερα, να την περπατήσω δίχως την πίεση του χρόνου. Καταπληκτικός ο καθεδρικός ναός της [Duomo]. Τον αντικρίσαμε απρόσμενα μπαίνοντας στην πλατεία του και μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Μεγαλοπρεπής και πανέμορφος. Απλώς δεν περιγράφεται.

Στην Βερόνα πήγαμε για ένα . . . μπαλκονάκι. Αυτό του σπιτιού “της Ιουλιέτας”, τάχα μου, τάχα μου. Γάτες οι Ιταλοί την έχουνε στήσει πολύ ωραία τη δουλειά. Ξακουστή και η “Αρένα” της πόλης. Αρχαίο αμφιθέατρο στο οποίο δίνονται παραστάσεις κυρίως όπερας.

Τελευταίο σταθμός η Βενετία. Καταλύσαμε στο Μέστρε και από εκεί, με βαπορέτο από το Τρονκέτο [που κάνει και ομοιοκαταληξία], επισκεφθήκαμε δυο φορές την Βενετία [μια βράδυ και μια πρωί]. Αξίζει τον κόπο να την περπατήσει κανείς θαρρώ. Το πρωί πλήθη κόσμου δυσκόλευαν την περιήγηση και την φωτογράφηση. Τα βασικά πάντως και τα είδαμε και τα φωτογραφήσαμε. Και όχι δεν πήγαμε στο Μουράνο. Επισκεφθήκαμε όμως ένα εργαστήριο στο οποίο μας έγινε μια επίδειξη κατασκευής των περίφημων υαλικών.

Ανκόνα – Πάτρα – Αθήνα. Τέλος!

Καλά ήταν. Το ευχαριστηθήκαμε. Κουραστήκαμε, τρέξαμε, ιδρώσαμε αλλά, πραγματικά, άξιζε τον κόπο!

Άντε, τώρα, από 1800+ φωτογραφίες να επιλέξεις 3. Γιαα να δούμε. . .

19/07/2006