1352. Ποιος ο Κάστορας, ποιος ο Πολυδεύκης;

Το 2006 είχα την ευχαρίστηση να επισκεφθώ την Ιταλία. Ένα ταξίδι αναψυχής για το οποίο έγραψα σχετικά στην ανάρτηση:

Ιταλία [ΝΚ]

της Τετάρτης, 19 Ιουλίου 2006.

Ξεκινώντας από την Πέμπτη, 14 Ιανουαρίου 2021, και στο Facebook, ανεβάζω κάθε ημέρα μία φωτογραφία μου με γενικό τίτλο «Σαν σήμερα». Τα αρχεία των φωτογραφιών μου τα τιτλοδοτώ σχολιαστικά χρησιμοποιώντας για την ημερομηνία, κατά την οποία τραβήχτηκε η συγκεκριμένη φωτογραφία, το φορμάτ: έτος/μήνας/ημέρα, το οποίο επιτρέπει την απόλυτη κατά χρονολογική σειρά ταξινόμηση των φωτογραφιών αυτών.

Τις φωτογραφίες που ανεβάζω, στο «Σαν σήμερα», τις επιλέγω με τη βοήθεια του εξαιρετικού ThumbsPlus 10, το οποίο επιτρέπει αναζητήσεις αρχείων (φωτογραφιών) με όνομα όπως, π.χ., *0623*, όπου * τυχούσα αλφαριθμητική ακολουθία χαρακτήρων. Μια τέτοια αναζήτηση στο σύνολο των φωτογραφιών, που αριθμεί χιλιάδες, θα έχει σαν αποτέλεσμα να εμφανιστούν όλες οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν την εικοστή τρίτη (23^η) Ιουνίου οποιουδήποτε έτους αλλά . . . και όλες τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στις έξι και 23 λεπτά το πρωί (εφόσον στον όνομα του αρχείου κάποιας φωτογραφίας υπάρχει και το αποτύπωμα του χρόνου, σε μορφή ώρα/λεπτά/δευτερόλεπτα).

Αυτή η σύγχυση ημερομηνίας και χρόνου θέλει προσοχή. Ομολογώ ότι δύο, τρεις φορές υπέπεσα στο σφάλμα να ανεβάσω, στο «Σαν σήμερα», φωτογραφίες με κριτήριο όχι την ημερομηνία (έτος/μήνας/μέρα) αλλά τον χρόνο λήψης τους (ώρα/λεπτά/δευτερόλεπτα ).

Το να επιλέξω τις φωτογραφίες που θα ανεβάσω αποτελεί μια εξαιρετικά ευχάριστη διαδικασία για εμένα. Επιλέγω, συνήθως ξανακαδράρω, και διορθώνω, κυρίως απομακρύνοντας τον ηλεκτρονικό θόρυβο – σε επίπεδο pixel, πολλές φορές, πλαισιώνω και προσθέτω το © aeipote, στο κάτω δεξιά μέρος των φωτογραφιών που επιλέγω. Όλα αυτά με το εξαιρετικό, και επιπλέον δωρεάν, πρόγραμμα Faststone (το οποίο, ατυχώς, από ένα σημείο και πέρα εμφάνιζε το © αείποτε σαν ASCII χαρακτήρες, είπαμε τριτεύουσα γλώσσα τα Ελληνικά για το διαδίκτυο, οδηγώντας με έτσι στο λατινικό © aeipote).

Επιλέγοντας, λοιπόν, φωτογραφίες για τον μήνα Ιούνιο και φθάνοντας στην τριακοστή ημέρα του μήνα ανάμεσα στις επιλογές εμφανίστηκαν και οι φωτογραφίες από τη δεύτερη μέρα του ταξιδιού στην Ιταλία, που πιο πάνω ανέφερα. Φωτογραφίες τραβηγμένες, στο Μπάρι, στην Πομπηία και στην Νάπολη. Μεταξύ των φωτογραφιών αυτών και μία ενός, μπρούτζινου, αγάλματος, τραβηγμένη στη Νάπολη. Φωτογραφία την οποία ανέβασα, με αύξοντα αριθμό 168, σήμερα στο Facebook και εμφανίζεται επίσης στην κορυφή της παρούσας εγγραφής.

Αναρωτήθηκα. Ποιο το άλογο (!) και κυρίως, ποιος ο που το χαλινάρι του κρατάει. Στην ψηφιακή εποχή μας τέτοια προβλήματα / ερωτήματα είναι λυμένα ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι (λυμένα). Κατέφυγα στο Google το καλό και τη δυνατότητα που δίνει για αναζήτηση εικόνων. Ανέβασα τη φωτογραφία του αγάλματος και πάτησα το κουμπί. Κανένα συμβατό αποτέλεσμα. Άνοιξα το Google Earth. Βρήκα το σημείο όπου βρισκόταν το άγαλμα. Βρήκα φωτογραφίες του αλλά όχι το ονοματάκι του. Κάποια στιγμή, ψάχνοντας στο Google, βρήκα φωτογραφία του αγάλματος και όνομα. Ποιο; Το Castor and Pollux ή, στα Ελληνικά, Κάστωρ και Πολυδεύκης, οι γνωστοί, λέμε τώρα, Διόσκουροι. Μάλιστα . . . και ίσως!

Κάστωρ και Πολυδεύκης και στο άγαλμα ένας άνθρωπος. Ποιος ήταν; Ο Κάστωρ ή ο Πολυδεύκης; Το έψαξα όσο μπορούσα. Δεν μπόρεσα να ξεκαθαρίσω ποιον είχα φωτογραφίσει. Έχει κάποια σημασία; θα κάποιος μπορούσε να ρωτήσει. Έχει! θα εγώ απαντούσα. Το ψάξιμο δεν πάντως πήγε χαμένο. Βρήκα πραγματάκια. Ας τα μοιραστούμε.

Το άγαλμα που φωτογράφισα, μάλλον ο Κάστορας ή μάλλον ο Πολυδεύκης, βρίσκεται στη διασταύρωση των λεωφόρων San Carlo και Riccardo Filangieri di Candida Gonzaga τοποθετημένο δεξιά στην είσοδο του Αθλητικού Κέντρου . . . Παρθενόπη (Associazione Polisportiva Partenope)!, το οποίο βρίσκεται στον ίδιο χώρο με το Βασιλικό Παλάτι. Στα αριστερά της εισόδου βρίσκεται μάλλον ο Πολυδεύκης ή μάλλον ο Κάστορας. Και αν σας κάνει εντύπωση αυτό το «Παρθενόπη» επιτρέψτε μου να παραθέσω το σχετικό λήμμα από την Βικιπαίδεια:

Η Παρθενόπη ήταν μια από τις μυθικές Σειρήνες της ελληνικής μυθολογίας.

Ο μύθος

Όταν ο Οδυσσέας περνούσε από τις ακτές που διέμεναν οι Σειρήνες, γνωρίζοντας για την ανθρωποφαγία τους, αντιπαρήλθε με το σκάφος του και τους συντρόφους του την περιοχή τους, χωρίς να σταματήσει. Τότε απελπισμένη η Παρθενόπη που δεν ανταποκρίνονταν ο Οδυσσέας στο θέλγητρo της φωνής της έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.

 

Το πτώμα της εκβράσθηκε σε μια παραλία της Ιταλίας όπου οι τότε, μόλις νεοφερμένοι εκεί κάτοικοι, άποικοι Χαλκιδείς από την Κύμη, το περισυνέλεξαν και το ενεταφίασαν σε μνήμα. Γύρω από το σημείο εκείνο ίδρυσαν στη συνέχεια τη νέα τους πόλη, την αποικία που ονόμασαν Παρθενόπη, η οποία και είναι η σημερινή Νάπολη στην Ιταλία.

Τα συγκεκριμένα αγάλματα αποτελούν δημιουργήματα του Ρώσου γλύπτη Peter Jakob Freiherr Clodt von Jürgensburg και είναι μέλη τής περίφημης τετράδας αγαλμάτων με γενικό τίτλο «Οι δαμαστές των αλόγων» που τοποθετήθηκε, το 1851, στη γέφυρα  Anichkov  του ποταμού  Fontanka στην Αγία Πετρούπολη. Υπάρχει μία σύνδεση των αγαλμάτων με γενικό τίτλο «Δαμαστές Αλόγων»,  από διάφορους γλύπτες σε διάφορες εποχές, και των αγαλμάτων του Κάστορα και του Πολυδεύκη. Για όσους, ακόμα, ενδιαφέρονται, λεπτομέρειες, στα Αγγλικά: εδώ.

Από το σύνολο των τεσσάρων αγαλμάτων τα δύο, το 1842, δωρίσθηκαν, κατ’ εντολή του Τσάρου Νικόλαου Ι, στον Πρώσο Βασιλέα Friedrich Wilhelm IV. Το 1846 δύο φρεσκοχυτευμένα μπρούτζινα αγάλματα της σειράς δόθηκαν σαν δώρο από τον Τσάρο Νικόλαο Ι στον βασιλιά της Σικελίας Ferdinand II, και τοποθετήθηκαν στην είσοδο του Βασιλικού Παλατιού (θυμηθείτε, ότι στον ίδιο χώρο στεγάζεται πλέον και το αθλητικό χώρο «Παρθενόπη»).

Γενικά, μπερδεμένη η ιστορία των αγαλμάτων αυτών, των δαμαστών αλόγων από τον βαρόνο γλύπτη Peter Jakob Freiherr Clodt, όσον αφορά το πόσα χυτεύτηκαν, πόσες φορές, τι άλλα υλικά χρησιμοποιήθηκαν και ποιο βρίσκεται που. Ακόμα και η επιγραφή που βρίσκεται στη βάση του αγάλματος που φωτογράφισα, και την οποία ανέσυρα από το διαδίκτυο, ούτε καν αναφέρει το όνομα του γλύπτη.

Όπως και να έχει είναι εκπληκτικές οι δυνατότητες που σου δίνει, πλέον, το διαδίκτυο να αναζητήσεις, να ταυτοποιήσεις και να πληροφορηθείς. Ένας υπολογιστής, σύνδεσή του στο διαδίκτυο και καλή, εξερευνητική, διάθεση είναι ότι χρειάζεται κανείς για να περάσει ώρες και ώρες έρευνας, ταυτοποίησης και πληροφόρησης για ότι φωτογραφικά έχει απεικονίσει.  Με αυτή την ευκαιρία, λοιπόν, ταυτοποίησα το κάστρο που είχα φωτογραφίσει στην Νάπολη, πάντα την Παρασκευή, 30 Ιουνίου 2006, σαν Castel Nuovo (Νέο Κάστρο) και ένα εμπορικό κέντρο σαν Galleria Umberto.

Καλό, από αύριο, Ιούλιο! Να είσαστε Καλά και. . . δροσερά!

Ένα κλικ μακριά αγαπημένος Adriano Celentano και «Ζήλια» (Gelosia):

30/06/2021

1351. Ποιεῖς πάντα. . .

5.32 ΜΑΡΚΟΥ ΑΡΓΕΝΤΑΡΙΟΥ

Ποιεῖς πάντα, Μέλισσα, φιλανθέος ἔργα μελίσσης·
οἶδα καὶ ἐς κραδίην τοῦτο, γύναι, τίθεμαι·
καὶ μέλι μὲν στάζεις ὑπὸ χείλεσιν ἡδὺ φιλεῦσα,
ἢν δ΄ αἰτῇς, κέντρῳ τύμμα φέρεις ἄδικον.

Τα πάντα κάνεις, Μέλισσα, της φιλανθούς μέλισσας τα έργα·

Γνωρίζω και στην καρδιά αυτό, γυναίκα, το βάζω·

και στάζεις μεν μέλι από τα χείλη όταν γλυκοφιλάς,

αλλ’ όταν ζητάς αμοιβή με το κεντρί άδικα με καρφώνεις.

Πεντηκοστή πρώτη εγγραφή στο παρόν ημερολόγιο που χαρακτηρίζεται (και) με την ετικέτα «Παλατινή Ανθολογία». Η πιο πάνω στεγνή, αν κρίνω από όσες μεταφράσεις του συγκεκριμένου επιγράμματος έχω διαβάσει, μετάφραση είναι της ταπεινότητάς μου. Προσπάθησα να κρατηθώ όσο πιο κοντά γίνεται στο αρχαίο κείμενο και να αποφύγω να παραλείψω και, κυρίως, να προσθέσω κάτι. Με τρομάζει αυτή η ευκολία της κατά βούληση προσθήκης λέξεων και φράσεων στις μεταφράσεις των επιγραμμάτων αυτών (με τρανό, προς αποφυγή, παράδειγμα τις, ας τις ονομάσουμε έτσι χάριν ευκολίας, μεταφράσεις του «ροζ βιβλίου»).

Η ομορφιά βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, στο ύφος, το μέτρο και την κομψότητα της έκφρασης του πρωτότυπου κειμένου. Αισθάνομαι πανευτυχής που τα Ελληνικά είναι η μητρική μου γλώσσα και έτσι μπορώ να αρθρώνω και να κατανοώ, σε ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο ποσοστό, το πρωτότυπο κείμενο. Η μετάφραση είναι απλώς το βοηθητικό κείμενο που βρίσκεται στην σκιά του πρωτοτύπου και το συμβουλευόμαστε για να διευκρινίσουμε κάποια σημεία ή να δούμε τη μετάφραση κάποιων άγνωστων λέξεων.  Εξαιρετικά χρήσιμες μπορούν να αποδειχθούν παρατηρήσεις / σημειώσεις σχετικές με την εποχή συγγραφής του επιγράμματος προκειμένου να διευκρινιστούν κάποια σημεία του ή με την αλλαγή της σημασίας κάποιων λέξεων στην πορεία των αιώνων.

Όσον αφορά τον συγγραφέα του επιγράμματος, Μάρκο Αργεντάριο, η Ελληνική έκδοση της Wikipedia (Βικιπαίδεια) δίνει τις πιο κάτω πληροφορίες:

Ο Μάρκος Αργεντάριος ήταν αρχαίος Έλληνας επιγραμματοποιός. Έζησε περί τα μέσα του 1ου μ.Χ. αιώνα. Ίσως είναι ο ρήτορας Αργεντάριος που μνημονεύεται στις «Suasoria» του Σενέκα. Είναι ποιητής ερωτικός, ξένοιαστος και χαριτωμένος. Σώθηκαν 37 επιγράμματά του στην Παλατινή Ανθολογία, από τον Στέφανο του Φιλίππου.

Να είσαστε Καλά!

[Ο επεξεργαστής κειμένου του blogger είναι, ως πολύ γνωστόν, βλαμμένος! Δεν θα χάσω  χρόνο για να συμμαζέψω τις τσαπατσουλιές του. . .].

Ένα κλικ μακριά ο Γεράσιμος Ανδρεάτος στο τραγούδι «Ψυχή Που Δεν Αμάρτησε Ποτέ Της Δεν Αγιάζει», σε στίχους Βασίλη Παπαδόπουλου και μουσική Δημήτρη Παπαδόπουλου, από το ομώνυμο άλμπουμ του 2010:

25/06/2021

1350. Σημείο Αναφοράς

 

19/06/2021

1349. «αύριο στη μάχη να με σκεφτείς», Χαβιέρ Μαρίας

Την αδυναμία και την αγάπη που τρέφω για τους Ίβηρες συγγραφείς, του Πεσσόα εξαιρουμένου, την έχω εγγράφως δηλώσει στην εγγραφή:

1132. “Thus Bad Begins”

Ανάμεσα στους Ίβηρες (μου), και σε θέση ιδιαίτερη, και ο Χαβιέρ Μαρίας, ένα βιβλίο του οποίου αφορούσε και η παραπάνω εγγραφή.

Συνολικά έχω στην κατοχή μου εννιά (βιβλία) του συγκεκριμένου συγγραφέα. Έξι στα Ελληνικά και τρία στα Αγγλικά. Οκτώ (8) αγορασμένα και ένα δωρισμένο (από την κόρη μου και στα Αγγλικά) το οποίο αποτελεί απόσπασμα του «Γράφοντας τις ζωές των άλλων». Πρόκειται συγκεκριμένα για τα:

Από τα πιο πάνω βιβλία έχω διαβάσει τα οκτώ (8) ή το σύνολό τους αν συνυπολογίζουμε και το με Α/Α 5 το οποίο έχω διαβάσει στα Ελληνικά ως απόσπασμα τού βιβλίου με Α/Α 2. Ακολουθεί σχετικός Πίνακας:

Έχοντας την απορία για το πόσα βιβλία του Μαρίας κυκλοφορούν μεταφρασμένα στην Ελληνική γλώσσα ανέτρεξα στη βάση «βιβλιοnet» και βρήκα ένα πλήθος έντεκα (11) + ένα (1). Το «+ 1» αφορά το βιβλίο «Οι κεραίες της εποχής μου ΙΙ – Ταξιδεύοντας με άλλους 30+1 διάσημους συγγραφείς απ’ όλο τον κόσμο», ένας από τους οποίους είναι και ο Χαβιέρ Μαρίας, του Ανταίου Χρυσοστομίδη.

Η πιο πάνω βάση, η καλή, ωστόσο δεν περιλαμβάνει το «Έτσι αρχίζει το κακό», του Μαρίας πάντα, το οποίο πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Πατάκη». Συνεπώς, και με κάθε επιφύλαξη, το συνολικό πλήθος των μεταφρασμένων στα Ελληνικά βιβλίων του συγγραφέα ανέρχεται σε δώδεκα (12). Συνεπώς αυτά που δεν έχω διαβάσει, και κυκλοφορούν μεταφρασμένα στα Ελληνικά, είναι τέσσερα.

Το προτελευταίο βιβλίο του Μαρίας που διάβασα, όπως φαίνεται και στον σχετικό πιο πάνω Πίνακα, ήταν το «Τα λημέρια του λύκου», το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα, το οποίο έγραψε σε ηλικία δεκαοκτώ, δεκαεννέα ετών. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Καλό ήταν αλλά. . . δεν ήταν «Μαρίας». Δεν είχε το ύφος και την τεχνική αφήγησης των επόμενων έργων του που, όσα από τα οποία διάβασα, πολύ τα αγάπησα.

Με αποζημίωσε, και με το παραπάνω, το επόμενο βιβλίο του. Το ομότιτλο της παρούσας εγγραφής «αύριο στη μάχη να μεσκεφτείς». Το μυθιστόρημα αυτό εκδόθηκε, στα Ισπανικά, το 1994 μετά το εξαιρετικά επιτυχημένο «Καρδιά τόσο άσπρη» (1992) και το «Γράφοντας τις ζωές των άλλων» (επίσης το 1992).

Το βιβλίο ήταν στην κατοχή μου από την Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου 2019, που από το βιβλιοπωλείο της «Πολιτείας» είχα αγοράσει τρία βιβλία του συγγραφέα. Κίνηση που, πρώτα ο Θεός, σκοπεύω να επαναλάβω αύριο που θα κατεβώ στην Αθήνα, για πρώτη φορά μετά την Παρασκευή, 17 Ιουλίου 2020. Πρώτος στόχος το «Έτσι αρχίζει το κακό», που αναζήτησα και δεν βρήκα σε τοπικό βιβλιοπωλείο, και στη συνέχεια όσα βιβλία του Μαρίας βρω, στα Ελληνικά, και δεν τα έχω.

Ας επιστρέψουμε όμως στο «αύριο στη μάχη να με σκεφτείς», την ανάγνωση του οποίου ολοκλήρωσα σε τέσσερεις μέρες και την καταευχαριστήθηκα. Στα μεγάλα μυθιστορήματα του Μαρίας υπάρχει, έτσι κι αλλιώς, ελάχιστη δράση. Σημασία δεν έχει το τι αλλά το πώς. Ο συγγραφέας αρέσκεται σε μακροσκελείς προτάσεις μέσα στις οποίες μαγικά ξετυλίγονται οι σκέψεις των πρωταγωνιστών του. Από ένα σημείο και πέρα το ξετύλιγμα αυτό, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, υπνωτίζει. Τόσο που ταυτίζεσαι / συντονίζεσαι με τον τρόπο σκέψης και εκφοράς του λόγου από τον πρωταγωνιστή και συλλαμβάνεις τον εαυτό σου, ακόμα και εκτός ανάγνωσης, να σκέφτεσαι ομοίως.

Υπάρχει μια τέτοια κλιμάκωση και λογική αλληλουχία της σκέψης που μπορεί να σε οδηγήσει όπως και όπου επιθυμεί ο συγγραφέας. Στον κόσμο αυτό τίποτα δεν είναι τόσο μικρό που να μην αξίζει και να μην αναδεικνύεται με τον μοναδικό του συγγραφέα τρόπο. Ακόμα και το αφύσικο και το παράλογο ο Μαρίας έχει τον τρόπο να το παρουσιάζει έτσι που η φύση του αυτή να τίθεται τελικά υπό αμφισβήτηση.

Για παράδειγμα, στο «αύριο στη μάχη να με σκεφτείς», ένα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερώνεται στην προσπάθεια του πρωταγωνιστή να αποφασίσει αν η πόρνη απέναντι του, με την οποία τελικά και πλαγιάζει, είναι ή δεν είναι η, επί τρία και πλέον έτη σύζυγός του με την οποία, εδώ και άλλο τόσο περίπου χρόνο, βρίσκεται σε διάσταση. Στο τέλος του κεφαλαίου ούτε ο πρωταγωνιστής αλλά ούτε κι εμείς είμαστε σίγουροι ότι τελικά πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο.

Η καλή, στρωτή μετάφραση του εν λόγω βιβλίου στα Ελληνικά είναι της Βιβής Φωτοπούλου. Ακολουθούν κάποια αποσπάσματα που, με το ασημί Faber-Castell HB μολύβι μου, διαβάζοντας υπογράμμισα:

Αυτή ήταν η δική μου η φωνή, ήμουν εγώ λίγες μέρες πριν, όταν ακόμα δεν ήμουν σίγουρος ότι η Μάρτα Τέγιεθ κι εγώ θα βγαίναμε το βράδυ να φάμε και να ιδωθούμε για τρίτη φορά, μετά την κουβέντα μας στα όρθια σ’ ένα κοκτέιλ όπου μας είχαν συστήσει ένα βράδυ, κι έναν πολύωρο καφέ που ήπιαμε κάποιες μέρες αργότερα ήδη με ευτελείς προφάσεις, κάθε ερωτοτροπία φαίνεται τελικά ποταπή αν τη δει κανείς απ’ έξω ή τη φέρει στη μνήμη του, μια συμφωνημένη εκμετάλλευση του άλλου, απλώς η επίπονη εκπλήρωση μιας διαδικασίας και το κοινωνικό περιτύλιγμα για κάτι που δεν είναι παρά μόνο ένστικτο. (Σελ. 80)

Είναι μόνο ότι μου συνέβη κάτι φρικτό και γελοίο και νιώθω σαν να είμαι διαρκώς μαγεμένος, καταδιωγμένος, κατοικημένος, το μυαλό μου κατοικημένο και το σώμα μου κατοικημένο και haunted από εκείνην που δεν τη γνώρισα παρά μόνο στο θάνατό της και σε μερικά φιλιά που θα μπορούσαμε να είχαμε γλυτώσει. (Σελ. 116)

«Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς, κι ας πέσει το σπαθί σου στομωμένο. Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς, όταν ήμουν θνητός, κι η λόγχη σου να πέσει σκουριασμένη. Βάρος να γίνω αύριο στην ψυχή σου, μολύβι να ’μαι μες στο στήθος σου και να τελειώσουν οι μέρες σου σε μάχη ματοβαμμένη. Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς, απελπίσου και πέθανε.» (Σελ. 184)

«Δεν σε γνωρίζω γέρο», είπε ο πρίγκιπας Χαλ μόλις έγινε Ερρίκος Ε΄ στον φίλο του τον Φάλσταφ, «δεν ξέρω ποιος είσαι ούτε σ’ έχω ξαναδεί στη ζωή μου, μην έρθεις να μου ζητήσεις τίποτα ούτε να μου λες γλυκόλογα γιατί δεν είμαι αυτός που ήμουν, και ούτε κι εσύ είσαι. Γύρισα την πλάτη στον παλιό μου εαυτό, γι’ αυτό μόνο όταν ακούσεις πως ξανάγινα αυτός που ήμουν, τότε να με πλησιάσεις και τότε θα ’σαι κι εσύ αυτός που υπήρξες». (Σελ. 193)

Προσέχει κανείς πότε ο θυμός θα μπορούσε να μετατραπεί σε γέλιο, περνά κανείς όλη του τη ζωή επιζητώντας ακριβώς αυτό, να διασκεδάζει τους άλλους όχι μόνο με την κωμική αλλά και με την πιο ευρεία έννοια της λέξης, να τους είναι αρεστός, να καταφέρνει να μην του καταλογίζουν τα ελαττώματά του, τις υπερβάσεις και τις αυθαιρεσίες του, τα σφάλματα που διαπράττει και την απογοήτευση που προκαλεί σ’ εκείνους που τον εμπιστεύτηκαν, τις μικρές προδοσίες και τις μικρές αδικίες. (Σελ. 260)

«Εις υγείαν», είπα, και τότε βρήκα το θάρρος να της ζητήσω κάτι, να την κάνω σύμμαχό μου ακόμα περισσότερο απ’ όσο την είχα ήδη κάνει, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για να κατακτήσεις τους ανθρώπους από το να τους ζητήσεις μια χάρη, σχεδόν όλους τους ευχαριστεί να κάνουν χάρες. (Σελ. 287)

Και πόσο λίγα είναι αυτά που μένουν τελικά από κάθε άτομο μέσα στον άχρηστο χρόνο σαν το ολισθηρό χιόνι, για πόσο λίγα υπάρχει απόδειξη, κι από αυτά τα λίγα που μένουν πόσα αποσιωπούνται, κι από αυτά που δεν αποσιωπούνται μόνο ένα ελάχιστο μέρος μένει μετά στη μνήμη, και για λίγο καιρό: ενόσω οδεύουμε αργά προς την εξάλειψή μας μόνο και μόνο για να περάσουμε στην πλάτη  ή στην πίσω πλευρά αυτού του χρόνου, όπου δεν μπορεί πια κανείς να συνεχίσει να σκέφτεται ούτε να αποχαιρετά. “Αντίο γέλια κι αντίο αδικίες. Δεν θα σας ξαναδώ, ούτε κι εσείς θα με ξαναδείτε. Κι αντίο φλόγα, αντίο αναμνήσεις”. (Σελ. 355)

(Για) Να είσαστε Καλά, εξακολουθήστε να προσέχετε και μην παραλείπετε να Χαρούμενοι, σε κάθε ευκαιρία, είσαστε! 

Ένα κλικ μακριά, και από το εξαιρετικό πρώτο άλμπουμ "Chronographies" της Roxani Chatzidimitriou, το “Desires”:

13/06/2021

1348. Lego: Speed Champions 2021 / Koniesegg Jesko

Παραδοσιακά η Lego στις γιορτές των Χριστουγέννων θέτει σε κυκλοφορία κουτιά με καινούργια μοντέλα της. Η παράδοση αυτή ακολουθήθηκε και τα Χριστούγεννα του 2020. Προσωπικά περίμενα να δω, στις νέες αυτές, και τότε, κυκλοφορίες, και κουτιά της δημοφιλούς σειράς Speed Champions. Δεν υπήρχαν! Απογοητεύτηκα. Δεν νομίζω να ήμουν ο μόνος.

Το γεγονός, της έλλειψης καινούργιων Speed Champions, σημειώθηκε και σχολιάστηκε από πολλούς. Ευτυχώς η Lego ήρθε να διασκεδάσει αυτές τις, όχι θετικές, εντυπώσεις ανακοινώνοντας την κυκλοφορία έξι νέων κουτιών Speed Champions για την Τρίτη, 1 Ιουνίου 2021. Συγκεκριμένα τα:

1. 76900: Koenigsegg Jesko, 280 pcs, 23,99 €
2. 76901: Toyota GR Supra, 299 pcs, 23,99 €
3. 76902: McLaren Elva, 263 pcs, 23,99 €
4. 76903: Chevrolet Corvette C8.R Race Car and 1968 Chevrolet Corvette, 512 pcs, 47,99 €
5. 76904: Mopar Dodge//SRT Top Fuel Dragster and 1970 Dodge Challenger T/A, 627, 59,99 €
6. 76905: Ford GT Heritage Edition and Bronco R, 660 pcs, 59.99 €

 

Όσον αφορά τις συνιστώμενες ηλικίες αυτές είναι, σε έτη, 7+ για τα τρία πρώτα, μονά, μοντέλα και 8+ για τα τρία τελευταία, διπλά, μοντέλα. Αν η Lego η καλή κυκλοφορήσει κάποιο κουτί, στη σειρά αυτή, με τρία μοντέλα πιθανολογώ ότι θα προτείνει ηλικία 9+. Το ευτύχημα είναι ότι καλύπτω όλα τα πιο πάνω ηλικιακά όρια.

Επειδή το είχα στο νου μου έψαχνα συχνά στο διαδίκτυο για τα αναμενόμενα καινούργια Speed Champions και με χαρά τα είδα να εμφανίζονται, σαν υπό κυκλοφορία, στον επίσημο ιστότοπο της Lego. Δεν παρέλειψα μάλιστα να προσθέσω τα πέντε από αυτά στην σχετική «Λίστα Επιθυμητών». Το μόνο που δεν συμπεριέλαβα ήταν το 76904 (με τις δύο Dodge) το οποίο ήταν και το πρώτο για το οποίο κυκλοφόρησαν σχετικές πληροφορίες στο διαδίκτυο και το οποίο δεν μου άρεσε (περί χρωμάτων και ορέξεως. . .).

Την Τρίτη, 1 Ιουνίου 2021, επισκέφθηκα, για άλλους λόγους, το κατάστημα “Max Stores”, στο Ελληνικό. Κατάστημα το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να επισκεφθώ και να μην ανεβώ στον ημιώροφο όπου, από ένα χρονικό σημείο και πέρα, βρίσκονται τα Lego. Έτσι έπραξα και, θαυμάτων θαύμα!, αντίκρισα τα πέντε από τα έξι καινούργια κουτιά Speed Champions. Η Lego το είπε και το έκανε!

Έσπευσα να προμηθευτώ ένα καλαθάκι και να το γεμίσω με τα τέσσερα από τα πέντε διαθέσιμα κουτιά. Άφησα εκτός το 76904 (με τις που λέγαμε Dodge δύο) και απογοητεύτηκα που δεν βρήκα το 76905 (με τις δύο Ford) που ήταν και αυτό που μου άρεσε περισσότερο. Οι τιμές των κουτιών ήταν αυτές του επίσημου ιστότοπου της Lego, ως συνήθως.

Τις δύο Ford τις ήθελα. Επιβεβαίωσα, με σχετικό τηλεφώνημα, την διαθεσιμότητά τους στο κατάστημα «Μουστάκας», στο Ελληνικό, το επισκέφθηκα, το απομεσήμερο της Τετάρτης, 2 Ιουνίου, και αγόρασα (και) το κουτί τους. Κόστος το επίσημο 59,99. Ο πονηρούλης ο «Μουστάκας», πάντως, διαθέτει τα μονά κουτιά με κόστος 24,99 €, αντί του επίσημου 23,99 €, και το διπλό, των Chevrolet, στα 49,99 € αντί των 47,99 €. Τα άλλα δύο, διπλά, κουτιά τα διαθέτει στην επίσημη τιμή των 59,99 €. Πρώτη φορά που παρατηρώ απόκλιση από τις επίσημες της Lego τιμές στη συγκεκριμένη αλυσίδα.

Το μόνο που λείπει, κουτί, για να συμπληρωθεί η σειρά Speed Champions 2021 είναι αυτό με τις δύο Dodge. Αν λίγο με γνωρίζω θα λειτουργήσω σαν συλλέκτης, θα αγοράσω το κουτί και θα συναρμολογήσω τα δύο Dodge μοντέλα. Για λόγους πληρότητας, αν μη τι άλλο.

Εχθές, Κυριακή, 6 Ιουνίου 2021 πάντως ξεκίνησα με την συναρμολόγηση της Koenigsegg Jesko (76900) ακολουθώντας, βεβαίως, το σχετικό πρωτόκολλο. Νεράκι, καφεδάκι, οδηγίες συναρμολόγησης στον Η/Υ (από αρχείο PDF) και φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες, με το Huawei P20 Pro (μου). Ακολουθεί δείγμα:

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, και αν δεχτούμε ότι έχω καταχωρίσει σωστά στοιχεία στον ιστότοπο Brickset, και ότι αυτός είναι αξιόπιστος, τη στιγμή αυτή κατέχω το 53% των κουτιών της σειράς Speed Champions που έχει κυκλοφορήσει η Lego:

Καθόλου άσχημα, θα έγραφα.

Λοιπόν, να σας προσέχετε, να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά Fine Young Cannibals και “Johnny Come Home”:

07/06/2021