Αρχές της δεκαετίας του 1960. Μένουμε στην
Κάτω Ηλιούπολη, στην οδό Βλαχάβα.
Σε ένα μικρούτσικο σπιτάκι. Μία κουζινούλα, ένα υπνοδωμάτιο και ένα σαλονάκι. Η
τουαλέτα βρίσκεται στην αυλή! Πηγαίνω πια ή στην πρώτη ή στη Δευτέρα Δημοτικού.
Οι δρόμοι, χωματόδρομοι και μετά το
σπιτάκι μας αρχίζουν τα χωράφια του Μαμάη. Ακόμα θυμάμαι να παίζουμε μέσα στα
σπαρτά και έναν εξαγριωμένο αγρότη, υποθέτω, να μας κυνηγάει. Όπως έχω
ολοζώντανη στη μνήμη μου μια τεράστια, στα παιδικά μου μάτια, κίτρινη
μπουλντόζα να ισιώνει το δρόμο και τη μυρουδιά του ανασκαμμένου χώματος να με
συνεπαίρνει.
Έχω αντιγράψει τις πιο πάνω δύο
παραγράφους από την εγγραφή:
«1088. Στην Οδό Βλαχάβα» της Τετάρτης, 30
Νοεμβρίου 2016.
Δεν θα μπορούσα να γράψω μια
καλύτερη εισαγωγή για τον «Μαύρο Ιππότη». Το να ανεβάζεις εγγραφές με την
κανονικότητα του πέντε εγγραφές / μήνα, δεν είναι πάντοτε το ευκολότερο.
Βλέπετε η κανονικότητατων τριών εγγραφών / εβδομάδα (Δευτέρα, Τετάρτη και
Παρασκευή), των ετών 2006, 2007 και 2008, πέρασε και πάει!
Φτάσαμε, λοιπόν, στην εικοστή ογδόη Ιουλίου και στο
σακούλι μας, του μήνα, εγγραφές τρείς και μόνο. Ώστε, λοιπόν, τι ανεβάζουμε;
Πώς πάμε από το τρία στο τέσσερα για να ακολουθήσει το πέντε και να τηρήσουμε,
έτσι, την κανονικότητα που επιθυμούμε; Βρήκα τη λύση εκεί που συνήθως, για
εμένα, υπάρχει. Στο παρελθόν! «Να γυρίσω πίσω, να βρω κάτι», σκέφτηκα. Γύρισα.
Βρήκα.
Πάμε πάλι! Αρχές της δεκαετίας του 1960. . . Στη
Βλαχάβα υπάρχουν αρκετά πιτσιρίκια. Παίζουμε. Κρυφτό. Κυνηγητό. Μπάλα.
«Αυτοκινητάκια». Τέτοια.
Στη γειτονιά, στο διπλανό στο δικό μου σπίτι, ζει και
μια κοπελιά. Δεν θυμάμαι την ηλικία της. Το μόνο που έχει παραμείνει στη μνήμη
μου είναι ότι ήταν σαφώς μεγαλύτερης ηλικίας από εμάς των έξι, επτά, οκτώ
χρονών. Μεγαλύτερη και εύσωμη. Ίσως, όμως, να τη θυμάμαι έτσι σε σύγκριση με τα
δικά μας φυσικά μεγέθη.
Όταν γύρισα στο παρελθόν (μου) αναζητώντας μια ιστορία
μια εικόνα άστραψε στο μυαλό μου. Σε ένα πεζοδρόμιο καθισμένα πέντε – έξι
πιτσιρίκια. Σιμά τους, σε μία καρέκλα, μία κοπέλα. Η κοπέλα διηγείται μια
ιστορία και τα πιτσιρίκια ακούνε προσηλωμένα. Η ιστορία έχει να κάνει με
κάστρα, ιππότες και αρχοντοπούλες. Πρωταγωνιστής είναι ο γενναιότερος όλων, ο
Μαύρος Ιππότης! Ατρόμητος, όμορφος, επιδέξιος με τα όπλα, δεινός καβαλάρης,
ακατανίκητος!
Το πεζοδρόμιο, βεβαίως, βρίσκεται στην οδό Βλαχάβα.
Ανάμεσα στα πιτσιρίκια είμαι και εγώ. Η κοπέλα είναι η «εύσωμη» για την οποία
ήδη μιλήσαμε. Μου έχει μείνει αυτή η εικόνα. Πόσες φορές συνέβη; Πέντε, έξι,
δέκα; Αγνοώ! Εκείνο που γνωρίζω είναι το πόσο μου άρεσαν οι ιστορίες με ιππότες
της κοπέλας και ότι τις συνέχιζα στο κρεβατάκι μου μέχρι να με πάρει ο ύπνος!
Την είχα θαμμένη την εικόνα αυτή και χαίρομαι που η
ενασχόλησή μου με τα e-ημερολόγια μου έδωσε τη δυνατότητα να την
ανασύρω από τη μνήμη μου και να αφήσω ένα, εδώ, αποτύπωμά της.
Ομολογώ, ότι δύο – τρεις φορές, μου έχει τύχει να
αγοράσω αντίτυπο βιβλίου που ήδη είχα. Με τα μουσικά CD και τα «κινηματογραφικά» DVD, πάντως, μου έχει τύχει περισσότερες!
Την Τρίτη, 2 Μαρτίου 2010 η καλή φίλη και συνάδελφος
ΑΣ μου χαρίζει ένα αντίτυπο ενός πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου. Δύο χιλιάδες
τριακόσιες ογδόντα ημέρες αργότερα, την Τρίτη, 6 Σεπτεμβρίου 2016 αγοράζω,
περιχαρής, ένα αντίτυπο του ίδιου βιβλίου. Έχω λησμονήσει, δηλαδή, ο βραδύνους
εγώ ότι κατέχω ήδη ένα αντίτυπό του!
Την ύπαρξη των δύο πιο πάνω αντιτύπων ανακάλυψα
σχετικά πρόσφατα όταν από τη βάσηδεδομένων για τα βιβλία μου, σε MS Access, δημιούργησα έναν Πίνακα σε MS Excel για να τον δώσω στην κόρη μου Βα, η οποία
δείχνει για τα βιβλία αγάπη αντίστοιχη, ή και μεγαλύτερη, της δικής μου.
Το ζήτημα ήταν ότι το πρώτο αντίτυπο έμοιαζε
εξαφανισμένο. Με την ευκαιρία των πρόσφατων ανακατατάξεων, σε βιβλία καιταινίες (DVD), το έψαξα λίγο περισσότερο. Με
συστηματικό ψάξιμο, στα 17 ντουλάπια, θυμηθείτε, που φιλοξενούν και βιβλία, το
βρήκα καταχωνιασμένο στο κεντρικό ντουλάπι της βιβλιοθήκης του χολ. Λύθηκε,
έτσι, ένα μικρό μυστήριο.
Κράτησα, λοιπόν, το που βρήκα αντίτυπο και το που
αγόρασα το δώρισα, σήμερα, στη Βα. Ποιο το βιβλίο; Μα το:
Ένα εξαιρετικό βιβλίο, αν ζητάτε τη γνώμη μου, που
πραγματεύεται εξαντλητικά τα του βίου και των πεπραγμένων του Αρχίλοχου.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα, για τον Αρχίλοχο, από τη
Βικιπαίδεια:
Ο Αρχίλοχος είναι ο πρώτος Ευρωπαίος
ποιητής που έστρεψε την ποίηση στον εσωτερικό άνθρωπο, στο «εδώ» και στο
«τώρα», αποσπώντας την από τις ατέρμονες περιπλανήσεις του έπους στη μυθική
παράδοση και στις ευκλεείς πράξεις των ηρώων. Είναι ο πρώτος ποιητής που
κατόρθωσε να αποδεσμευθεί από την τεράστια ποιητική κληρονομία του επικού
κόσμου, ενώ βρισκόταν άμεσα κάτω από την επίδραση του –χρονικά και ποιητικά. Με
τον Αρχίλοχο έχουμε την πρώτη αποφασιστική τομή στην αρχαία ποίηση. Ο ποιητής
ερμηνεύει την ανθρώπινη μοίρα, που είναι και προσωπική του μοίρα, και βλέπει
τις λεπτομέρειες που συνιστούν την πολύμοχθη ζωή του ανθρώπου. Η ζωή και η
ποίηση του Αρχίλοχου είναι αναπόσπαστα συνυφασμένες. Οι στίχοι απηχούν και
εκφράζουν βιώματα της προσωπικής ζωής του και των περιπετειών του. Στην ποίηση
του ομιλεί με ειλικρίνεια, χωρίς επιφυλάξεις και χωρίς να υπολογίζει την καλή
γνώμη του κόσμου και την υστεροφημία. Χλευάζει και σκώπτει, επικρίνει και
αποδοκιμάζει και κινείται πέρα και έξω από σκοπιμότητες και συμβατικότητες.
Είναι όμως έξοχα τρυφερός και ερωτικός όταν θέλει, και δείχνει πως η πολεμική
και η επιθετικότητά του δεν αποκλείουν την ανθρώπινη και συναισθηματική
πρόσβαση σε στιγμές κάλλους. Ο Αρχίλοχος, όταν ομιλεί για τον έρωτα, ομιλεί
πάντοτε για τον άτυχο έρωτα, που δεν τον παρουσιάζει περιγραφικά, αλλά ως
έντονο και οδυνηρό βίωμα. Αυτή είναι τώρα η νέα γλώσσα της ποίησης και η νέα
θέαση του βιώματος.
Μπορείτε, αν ενδιαφέρεστε, να διαβάσετε το πλήρες, της
Βικιπαίδειας, άρθρο: εδώ.
Ας πάμε τώρα στο «Ανακατατάξεων Συνέχεια» του τίτλου
της παρούσας εγγραφής. Εχθές, λοιπόν, και αφού, ευτυχώς, γλίτωσα το στη θάλασσα
μπάνιο, ασχολήθηκα (και) με το «γέμισμα» του μικροεπίπλου για DVD που, υπομονετικά και κενό, κοσμούσε το
σαλόνι της Τ47.
Ξεκίνησα προσπαθώντας να κρατήσω μια υποτυπώδη, έστω,
ταξινόμηση. Ελληνικές ταινίες, Γαλλικές ταινίες, ταινίες του Λουί Ντε Φινές,
σειρές, τέτοια. Μέχρις ενός σημείου το πράγμα πήγαινε καλά. Από αυτό, το ένα
σημείο, και μετά έχοντας να αντιμετωπίσω το πλήθος των DVD μου και τη ζέστη, παραδόθηκα!
Μετέφερα ακέραιο το περιεχόμενο ενός ραφιού στο
μικροέπιπλο και γέμισα τα κενά, θα έλεγα, όπως όπως. Το γεγονός είναι ότι για
πολλοστή φορά σκέφτηκα ότι θα πρέπει να στρωθώ και να κάνω μια στρωτή και
λειτουργική ταξινόμηση των τριών βασικών συλλογών μου. Βιβλίων, μουσικής και
ταινιών. Διαφορετικά μια ζωή θα ψάχνω και δεν θα βρίσκω, τουλάχιστον με την
πρώτη! Επιφυλάσσομαι, βεβαίως!
Μικρό το μικροέπιπλο, το λέει και το όνομά του ε;,
αλλά, θαυματουργό! Χώρεσε περισσότερα DVD από όσα περίμενα! Το αποτέλεσμα ήταν και
να αποσυμφορηθούν τα ράφια με τα DVD και να κερδίσω δύο επιπλέον ράφια,
συνολικού μήκους εκατόν εβδομήντα οκτώ εκατοστών, για τον επικίνδυνα, πλέον,
αυξανόμενο πληθυσμό των βιβλίων μου.
Στο ένα από τα δύο, πιο πάνω, ράφια τοποθέτησα ήδη τα
βιβλία που διαθέτω σχετικά με την αγαπημένη μου «Παλατινή Ανθολογία»
προκειμένου να μην ψάχνω ποιο ή ποια θα ανασύρω από τα ντουλάπια μου όταν ανεβάζω,
στο παρόν ημερολόγιο, σχετικές εγγραφές. Στο δεύτερο ράφι θα φιλοξενηθούν,
πρώτα ο Θεός, τα καινούργια, σε αντίτυπα βιβλίων, αποκτήματα.
Πάμε, τελικά, καλά! Με την τοποθέτηση σε διπλή σειρά, στα
ράφια, κάποιων DVDκαι
την αγορά και το «γέμισμα» του μικροεπίπλου κέρδισα κάποια μέτρα μήκους ραφιών
για τοποθέτηση βιβλίων και αποσυμφόρησα τον χώρο των ντουλαπιών, έχοντας
καλύτερη πρόσβαση στα βιβλία μου. Όμως, με το ρυθμό που αγοράζω βιβλία, είμαι
περίεργος πόσο θα κρατήσει αυτή η χαρά μου!
Να είσαστε Καλά και να έχετε μία Καλή, Δροσερή
Εβδομάδα!
Το 2017 προστέθηκαν στη βιβλιοθήκη, της Τ47 γενικώς, εξήντα
οκτώ (68) αντίτυπα βιβλίων. Το 2018, προς το παρόν, ογδόντα (80)! Ήρθε και
έδεσε! Παρουσιάστηκε έλλειψη χώρου στα ντουλάπια που, πλέον, αποθήκευα τα
καινούργια, σε βιβλία, αποκτήματά μου. Ξαναέκανα λοιπόν τη σκέψη:
Μπα! Δεν έχω πολλά αντικείμενα. Έχω μικρό σπίτι!
Ατυχώς δεν ισχύει! Και πολλά αντικείμενα έχω και
μεγάλο, τηρουμένων των αναλογιών, σπίτι.
Έπρεπε κάτι να κάνω για να αποσυμφορήσω τα ντουλάπια
μου. Πόσα ντουλάπια; Ούτε λίγο ούτε πολύ, δέκα επτά (17) ντουλάπια, στην Τ47,
φιλοξενούν βιβλία ή και βιβλία. Η λύση που σκέφτηκα ήταν να ανακατατάξω τα DVD που διαθέτω έτσι ώστε να κερδίσω χώρο για
βιβλία. Τα DVD
ήταν τοποθετημένα σε ένα έπιπλο της NEOSET και σε εννιά ράφια του μήκους ογδόντα
εννέα (89) εκατοστών το καθένα. Συνολικό μήκος που καταλάμβαναν τα DVD: 9X89 εκατοστά ή οκτακόσια ένα (801) εκατοστά
ή οκτώ (8) μέτρα, αν προτιμάτε.
Ανακατάταξα, λοιπόν, τα πιο πάνω DVD, τοποθετώντας τα οριζόντια και
δημιουργώντας, σε μερικά από τα ράφια, διπλή σειρά, πάντα οριζόντιων DVD. Με αυτόν τον τρόπο έχασα, βεβαίως, τη
δυνατότητα της γρήγορης εύρεσης, κάποιου συγκεκριμένου DVD, αλλά κέρδισα τρία ράφια, μήκους ογδόντα
εννέα (89) εκατοστών το καθένα. Αποσυμφόρησα, με τον τρόπο αυτό, τα ντουλάπια
μου, τοποθέτησα βιβλία στα ράφια που ελευθέρωσα, και μου έμειναν και κάτι λίγα
εκατοστά ελεύθερα για τοποθέτηση και άλλων βιβλίων!
Τελικά, το συνολικό τρέχον μήκος ραφιών, στο οποίο έχω
τοποθετημένα αντίτυπα βιβλίων, ανέρχεται στα τριάντα τρία (33) μέτρα! Θα έλεγα
ότι πρόκειται για ένα «αξιοπρεπές» μήκος, το οποίο μια χαρά σου επιτρέπει,
κάποιες φορές, να ψάχνεις και να μην βρίσκεις! Ομολογώ, επιπλέον, ότι η
κατάταξη των αντιτύπων μου, σε πέντε διαφορετικά έπιπλα ή συγκροτήματα επίπλων,
δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Έχω, άσπλαχνα, χωρίσει έργα του ίδιου συγγραφέα
και είδη (ποίηση, μυθιστορήματα, αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς κ.λ.π.). Κάποια
στιγμή, όταν συνταξιοδοτηθώ το βλέπω, θα πρέπει να ανασκουμπωθώ και να βάλω
τάξη στο χάος.
Ας γυρίσουμε όμως στα ανακαταταγμένα DVD και σε μία καλή είδηση που υπάρχει για
αυτά. Πριν από μερικές ημέρες και σε ένα κατάστημα πώλησης ειδών οικιακού
εξοπλισμού, στο Ελληνικό, είδα ένα μικροέπιπλο που μου κίνησε το ενδιαφέρον.
Επρόκειτο για ένα τριώροφο έπιπλο, ιταλικής προέλευσης, τοποθέτησης DVD περιστρεφόμενο ως προς τον άξονά του. Μου
καλοάρεσε αν και έβρισκα το μέγεθός του μικρό και το κόστος του, 213,5 €,
απαγορευτικό.
Την Παρασκευή, 13 Ιουλίου, επισκέφθηκα το πιο πάνω
κατάστημα για να δω αν υπήρχε ακόμα το συγκεκριμένο μικροέπιπλο και σε τι ποσό
είχα διαμορφωθεί η τιμή του λόγω των εκπτώσεων. Στάθηκα τυχερός. Το έπιπλο δεν
είχε πουληθεί και η τιμή του, με ένα μικρό παζάρι, ήταν στα 175 € (έκπτωση ~
18%). Το αγόρασα! Μου το έφεραν στην Τ47 εχθές. Η χωρητικότητά του είναι
τεσσάρων «διαμερισμάτων» 23Χ16 τετραγωνικών εκατοστών επί τρεις «ορόφους» ή
23Χ4Χ3=276 εκατοστά, τρέχοντος μήκους, για τοποθέτηση DVD. Συνεπώς χωρά τουλάχιστον 276 DVD με την κλασική τους θήκη και περισσότερα
αν αποθηκεύσω DVD με
λεπτή θήκη.
Ήδη τοποθέτησα το έπιπλο στη θέση του, στο σαλόνι,
όπου βρίσκεται το HomeCinema της LG και η τηλεόραση Samsung. Μένει ο κόπος της επιλογής των DVD που θα μεταφερθούν και θα τοποθετηθούν σε
αυτό. Θα προτιμήσω αγαπημένες ταινίες ή ταινίες που θέλω να δω. Ναι! Δεν
υπάρχουν, στην Τ47, μόνο βιβλία που δεν έχω διαβάσει. Υπάρχουν και ταινίες που
δεν έχω δει.
Υ.Γ. Βεβαίως και δεν Αμερικάνοι είναι που χορεύουν αυτοί! Στο βίντεο εμφανίζεται ο Γιάννης Αργύρης, ο Ντίνος Ηλιόπουλος και άλλοι Έλληνες πολλοί. Και σιγά να μην χορεύουν ζεϊμπέκικο, όπως νομίζω ο άσχετος με τα τοιαύτα εγώ, με το "Washington Square"! Το video clip, όπως έψαξε και βρήκε το έτερο της οικογένειας ψαχτήρι - η Δ. η αδελφή μου, είναι από την κλασική Ελληνική ταινία "Ο Δράκος", του Νίκου Κούνδουρου σε μουσική, βεβαίως, του Μάνου Χατζιδάκι. (Για σήμερα 18/7/2018, το βραδάκι) Αφτά!
Στην
κουζίνα της Τ47 έχω ένα φορητό στερεοφωνικό. Ένα Panasonic Mini Player SC-HC15E, το οποίο χρησιμοποιώ κυρίως όταν μαγειρεύω και αποζητώ
τη συντροφιά της μουσικής. Δεδομένου ότι η ποιότητα λήψης των ραδιοφωνικών
σταθμών στην Άνω Γλυφάδα είναι απαράδεκτη για τη μουσική μου χρησιμοποιώ, στο Panasonic, είτε το CD Player, είτε
τη δυνατότητα σύνδεσης USΒ.
Το
ενοχλητικό είναι ότι το Panasonic δεν
υποστηρίζει USB με διαμόρφωση NTFSαλλά μόνο με διαμόρφωση FAT 12/16/32. Μικρό το κακό! Διαμόρφωσα ένα παλιό USB, το “Stick” εδώ,
και πιο πάνω, εννοείται!, μεγέθους 4 GB κατά FAT και το χρησιμοποιώ, γράφοντας και σβήνοντας, κατά την
κάθε φορά διάθεσή μου, τη μουσική που επιθυμώ να ακούω στην κουζίνα μου.
Πριν
από μερικές μέρες, λοιπόν, σκέφτηκα να ανανεώσω το περιεχόμενο του εν λόγω USB. Αφορμή στάθηκε το ότι, τις μέρες αυτές, και από το CD Player, άκουγα το έργο του Μάνου Χατζιδάκι«Ο Σκληρός Απρίλης Του ‘45» το οποίο έβρισκα
εξαιρετικό! «Βρε δε γράφω στο USB τα ορχηστρικά άλμπουμ
του Χατζιδάκι που έχω στην κατοχή μου;», σκέφτηκα. Ο στόχος βέβαια ήταν: «Ακούω
και Ευφραίνομαι»!
Το
ξεκίνησα, λοιπόν! Δεν χρειάστηκε, καν, να κατέβω στο υπόγειο της T47 και να ψάξω. Τα,σε CD, έργα του Χατζιδάκι, καθώς και κάποιων άλλων εκλεκτών
ομότεχνών του, τα έχω μεταφέρει στο σαλόνι της Τ47, όπου πλέον βρίσκεται και το
στερεοφωνικό. Διάλεξα τα εξής:
και
με την εφαρμογή “Media Go” της Sonyμετέφερα το περιεχόμενο
τους σε αρχεία mp3 και στην καλύτερη δυνατή ποιότητα. Αυτή
των 320 kbps. Δημιούργησα, μάλιστα, έναν φάκελο (Μάνος Χατζιδάκις –
Ορχηστρικά) και μετέφερα εκεί τα πιο πάνω, mp3, αρχεία. Αντίγραψα τον φάκελο, μετά άλλων μερικών, στο USB που προοριζόταν για το Panasonic της κουζίνας της Τ47 και τον μετέφερα επίσης και στον
Η/Υ του γραφείου μου. Μέχρι εδώ όλα καλά!
Κάποια
στιγμή χρειάστηκε να επαληθεύσω το περιεχόμενο του άλμπουμ «Πασχαλιές
Μέσα Από Τη Νεκρή Γη». «Ουδέν ευκολότερο!» συλλογίστηκα και άνοιξα ευθύς
την, σε MS Access, βάση δεδομένων μου: «ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΣΙΚΑ CD & DVD.MDB». Επέλεξα,
σε αυτήν, την ανά δίσκο φόρμα (ΔΙΣΚΟΣ_ΕΙΣ) πάτησα τα “Ctrl+F” μου και έκανα αναζήτηση για «Πασχαλιές», «Χατζιδάκιδες»
και όλα τα σχετικά, τέλος πάντων! Αποτέλεσμα; Ένα νέτο-σκέτο: Μηδέν εις το
πηλίκο!
«Μας
πώς;» αναρωτιέμαι ο αρχιερέας εγώ της καταγραφής, ο ψείρας της λεπτομέρειας, «ο
σκώρος», όπως με αποκάλεσε, για τα τοιαύτα, άτομο, το οποίο δεν επιθυμώ να
κατονομάσω. Μοιάζει να έχω κάνει το λάθος! Έχω στα χέρια μου το CD αλλά δεν υπάρχει καταχώριση του στην πιο πάνω βάση
δεδομένων, την οποία δημιούργησα στα μέσα της δεκαετίας του 90 και έκτοτε
συστηματικά συντηρώ.
«Να
δω τι γίνεται με τον ομώνυμο δίσκο βινιλίου», σκέφτομαι. Ανοίγω την βάση “NIKOS_DISKOI_ΒΙΝΙΛΙΟ.MDB”, όχι παίζουμε!, ξανακάνω τα μαγικά μου με τις
αναζητήσεις· πουθενά οι «Πασχαλιές»! Εδώ πλέον έχουμε να κάνουμε με συνωμοσία,
της ηλικίας (μου), εναντίον μου! «Πώς και διατί» θυμόμουνα να έχω το
συγκεκριμένο έργο και σε δίσκο βινιλίου; Της φύσης τα μυσιτήρια τα μεγάλα!
Αναλογίζομαι
και τον «Αρχειοκράτορα»
του «ολίγιστου» και αισθάνομαι εκτεθειμένος, εντελώς! Ανασκουμπώνομαι, λοιπόν,
και αρχίζω να ψάχνω την πληροφορία, του πότε και πόσο απόκτησα το CD «Πασχαλιές», για συντομία, σε άλλες πηγές και άλλα
αρχεία. Σε σχετικά ηλεκτρονικά αρχεία, π.χ. δαπανών, δεν βρίσκω κανένα
στοιχείο. Συνεχίζω, λοιπόν, με τα «Βοηθητικά Ημερολόγια», όπως αποκαλώ τα
ετήσια ημερολόγια στα οποία κρατώ πρόχειρες σημειώσεις – βοηθήματα μνήμης για
το βασικό χειρόγραφο ημερολόγιο μου.
Κατεβαίνω
στο υπόγειο και ανεβάζω τα «Βοηθητικά Ημερολόγια» των ετών 1998 -2008. Τα
ξεφυλλίζω ένα – ένα και σελίδα – σελίδα. Δεν βρίσκω τις πληροφορίες που ζητώ
και οι οποίες δεν είναι απίθανο να είναι κρυμμένες σε σημειώσεις του τύπου
«Αγορά 6 CD από . . .». Ας πρόσεχα!
Έχω
ήδη αναζητήσει πληροφορίες, για το πότε κυκλοφόρησε το συγκεκριμένο CD, στο διαδίκτυο. Στον ιστότοπο “Discogs” έχω βρει την πληροφορία ότι το έργο, από το 1962 που
πρωτοτυπώθηκε σε βινίλιο, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε CD το 1998 (για τούτο ξεκίνησα το
ψάξιμο στα «Βοηθητικά Ημερολόγια» από το έτος αυτό) και έκτοτε κυκλοφόρησε ως CD,με διάφορες ετικέτες και κωδικούς, τρεις
ακόμα φορές. Λοιπόν, και για τις τρεις πιο πάνω φορές δεν υπάρχει, παντού στο
διαδίκτυο και όσο το έψαξα, ημερομηνία κυκλοφορίας! Ανάμεσά τους, φυσικά, και η
«δική μου» έκδοση με κωδικό: 14C 045 702352 από την EMI GREECE. Περισσότερες
πληροφορίες, και για όσους ενδιαφέρονται, εδώ.
Μια
πολλή ενδιαφέρουσα ανάρτηση, για το έργο και τις «περιπέτειες» που υπήρξαν
σχετικά με τα τραγούδια που περιλαμβάνει και τους δημιουργούς τους, από τον
Θανάση Γιώγλου, μπορείτε να διαβάσετε: εδώ.
Είδα και αποείδα, λοιπόν, και καταχώρισα τις «Πασχαλιές» με ημερομηνία, στην τύχη!, 5 Ιουλίου 2000 και δίχως να σημειώσω το, άγνωστο έτσι κι αλλιώς, κόστος κτήσης της.
Όπως
ήδη έγραψα διατηρώ αυτή τη βάση (CD και «μουσικών» DVD) από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Μέχρι τώρα, μαζί
με τις «Πασχαλιές», έχω καταχωρίσει στοιχεία για 2.619 άλμπουμ με συνολικό
πλήθος «μεμονωμένων» CD, ή DVD, 3.636. Παράλληλα, και στην ίδια πάντοτε βάση, έχω
καταχωρίσει «Τίτλους» και «Εκτελεστές» για τα 55.429 τραγούδια των πιο πάνω
άλμπουμ. Θα έλεγα ότι πρόκειται για έναν σημαντικό όγκο, εύκολα προσβάσιμων και
διαχειρίσιμων, πληροφοριών. Το ότι σημειώνονται αστοχίες, όπως αυτή στην οποία
είναι αφιερωμένη η παρούσα εγγραφή, είναι, θα έλεγα, αναμενόμενο και, γιατί όχι;,
νόμιμο. Μένει, βεβαίως, το ξάφνιασμα του να ανακαλύπτεις την παράλειψη ή το,
την κάθε φορά, λάθος.
Πιστέψτε
με, λοιπόν, αν κάποιος δηλώσει:
Έχω δημιουργήσει και συντηρώ την τέλεια
βάση δεδομένων για έναν σημαντικό όγκο πληροφοριών.
έχετε
κάθε δικαίωμα να ανασηκώσετε το αριστερό σας φρύδι, ή το δεξιό, αν σας είναι
πιο βολικό, και να τον κοιτάξτε με βλέμμα αμφισβήτησης ή και ειρωνείας.
