1. ΤΑ ΦΙΛΙΑ
Το μόνο που θυμάμαι
είναι τα φιλιά, όλες οι άλλες
λεπτομέρειες
μού διαφεύγουν –
σώμα, κινήσεις,
διαγράμματα
και τα λοιπά.
Το μόνο που θυμάμαι
είναι τα φιλιά
στα χείλια,
σα χαρακιές στα χείλια –
το πάθος αισθάνομαι ακόμη
πάνω στα χείλια
σαν απόγνωση
2. ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ
ΚΑΜΠΟΣ
Δυο φίδια είμαστε
που βγήκαν μες στ’ αλώνι να
μαλώσουν
και σφιχταγκαλιαστήκανε.
Αγρίμια είμαστε
δυο ζώα άγρια κι ευγενικά
που το 'να μπαίνει μέσα στ' άλλο
να χτίσει τη φωλιά του.
Κι αν γη χωρίς νερό ξεραίνεται,
η γη δεν είμαστε, μήτε νερό,
μα δυο ποτάμια διψασμένα
που σπάσανε τα φράγματα, υπόγεια
και το 'να μέσα στ' άλλο ξεδιψάει.
Αγρίμια είμαστε
δυο ζώα άγρια κι ευγενικά
που το 'να μπαίνει μέσα στ' άλλο
να χτίσει τη φωλιά του.
Κι αν γη χωρίς νερό ξεραίνεται,
η γη δεν είμαστε, μήτε νερό,
μα δυο ποτάμια διψασμένα
που σπάσανε τα φράγματα, υπόγεια
και το 'να μέσα στ' άλλο ξεδιψάει.
Ένα ποτάμι τα κορμιά μας και μια ρίζα.
Και να! Και να! Καινούργιος κάμπος!
3. ΜΟΝΟΝ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Ο
ΤΕΛΕΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Έλα
πάλι στα όνειρά μου απόψε
Έλα
άνθος που ανοίγεις και κλείνεις και γίνεσαι πέτρα.
Και
γίνεσαι άγριο πουλί κι άλλοτε πάλι ραγισμένο χαμόγελο.
Έλα μέσα στον κήπο μου όσο θα κρατάει η εφήμερη βλάστηση.
Όσο θα παίζουν τα τρυφερά βιολιά των γρύλων
Κάτω από τ' ανύποπτα φύλλα.
Έλα πριν να πέσει η πάχνη.
Πριν να σύρει το γυάλινο ξίφος της
η σκοτεινή αυγή.
Πριν να ματώσουν τα βλέφαρα.
Έλα και γίνε εσύ το κλειδί που ανοίγεις τις πόρτες.
Και γίνε η βροχή και ο κρύος αγέρας.
Έλα και χτύπα σαν το αστροπελέκι και χτύπα με.
Χτύπα με στην ασίγαστη επιθυμία μου να σ' αγγίξω
και να σε κρατήσω για πάντα.
Για πάντα όπως κρατάει ο ουράνιος θόλος
τον ήλιο και το φεγγάρι και τ’ άστρα.
Κι έτσι από στιγμή σε στιγμή
Μέσα από ίσκιους κι από ψεύτικα είδωλα
ας σε κερδίζω.
Κι ας σε χάνω πάλι σε λίγο.
Κι ας γίνεσαι πέτρα κι ας γίνεσαι βροχή και κρύος αγέρας.
Εγώ θα είμαι εκεί, εκεί θα βρίσκομαι πάντα.
Εκεί θα σε περιμένω.
Ακόμα κι ως την άλλη ζωή θα σε περιμένω.
Αγγίζοντάς σε μονάχα στον ύπνο μου.
Καλό
Απρίλιο!
Ένα
κλικ μακριά ο Ludovico Einaldi στη
σύνθεσή του “Dolce Droga” η οποία,
στα αφτιά μου μοιάζει σκανδαλωδώς με τη μουσική του τραγουδιού «Το Όνομά Μου»,
με τη Νατάσα Μποφίλιου, το οποίο ανέβασα εδώ, και στο οποίο ως
συνθέτης εμφανίζεται ο Θέμης Καραμουρατίδης:
31/03/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου