1137. Αλοΐσιους Φλοπ: Περί Μηνυμάτων Και Ελπίδων

Έχω να ανεβάσω εγγραφή για τον Αλοΐσιους Φλοπ εδώ και περισσότερο από δεκατρείς μήνες. Από την 31^η Οκτωβρίου 2016 και την εγγραφή «1083. Δια Χειρός Αλοΐσιου Φλοπ [4/4]». Πριν από λίγες μέρες τακτοποιώντας τα συρταροντούλαπά μου έπεσα πάνω στα χαρτιά του. Ομολογώ, την είχα λησμονήσει την περίπτωση του. Παρακινήθηκα, προσπάθησα, για πολλοστή φορά, να βάλω σε τάξη τα χαρτιά του. Χαμένος κόπος. Πώς να αντιμετωπίσεις ένα μικρό χάος σε μία ή δύο ώρες και με ακατάλληλη, ως συνήθως, διάθεση. Ίσως τελικά η λύση να είναι να σκανάρω το σύνολο των χαρτιών του και να κάνω την, όποια, ταξινόμηση καθισμένος μπροστά στον Η/Υ μου. Κι αυτό  δύσκολο μοιάζει και είναι. Τα παράτησα! Μα πριν τα παρατήσω, κατά τη συνήθεια μου, τράβηξα ένα χαρτί από το σωρό. Το διάβασα. Ένα μικρό, τηλεγραφικό θα έλεγα, κείμενο για τα μηνύματα και την ελπίδα. Ένα κείμενο που, θαρρώ, ο Αλοΐσιους το παράτησε στη μέση. Το χαρτί τσαλακωμένο, σαν να το σύντριψε στην παλάμη του για να το πετάξει μα, το μετάνιωσε, το ίσιωσε, το φύλαξε. Εγώ πάλι το είδα σαν μια ευκαιρία να προσθέσω ακόμα μία εγγραφή στο παρόν, με ετικέτα «Αλοΐσιους», σε μία χρονική περίοδο που η έμπνευσή μου δεν είναι και στα καλύτερα της. Την άδραξα!

Μηνύματα. Κόσμος ολάκερος. Πάνε. Έρχονται. Ταξιδεύουν. Ενημερώνουν. Πληροφορούν. Τρέφουν ελπίδες. Αυτά κυρίως. Χτισμένα πάνω στην ελπίδα της ανταπόκρισης. Προσκαλούν την εκκίνηση. Την ολοκλήρωση. Το θαύμα! Μεταμφιεσμένα. Ο αποστολέας αγωνιά. Ο παραλήπτης, συνήθως, απορρίπτει. Μηνύματα με απάντηση ήδη γνωστή. Ένα α ή το πολύ ένα β. Και τα δύο μίζερα και σκέτα. Και όμως! Στέλνονται! Για να υπενθυμίσουν, ίσως, μια παρουσία, μια ύπαρξη, μια διαθεσιμότητα. Ένα ενδιαφέρον ιδιαίτερο. Για τη χαρά της προσμονής, για τη συντροφιά της ελπίδας. Στέλνονται! Το δικαίωμα στην ελπίδα. Ότι, τάχα, ο αποστολέας θα δεχτεί το δώρο μιας απρόσμενα θετικής απάντησης. Θα λάβει μια απάντηση γ πολυπόθητη. Αυτή που θα σαρώσει τα αναμενόμενα και στενόχωρα α και β. Αυτή για την οποία, από την αρχή, διψούσε και λαχταρούσε η ψυχή του. Μια απάντηση η οποία θα επιτρέψει να συντηρηθεί ένας διάλογος, να ανάψει μία σπίθα. Αυτή που θα αφήσει το περιθώριο να ειπωθούν λόγια, να εκφραστούν αισθήματα, να δειχθούν της καρδιάς καταστάσεις ιδιαίτερες. Αποστολέας και παραλήπτης να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλο. Όποιος στέλνει τέτοια μηνύματα αυτομάτως βάζει τον εαυτό του σε θέση αδύναμη. Εξαρτάται πλέον από του παραλήπτη τη διάθεση και τις προθέσεις. Ασφυκτιά και προσμένει. Προσμένει και ελπίζει. Ελπίζει και ονειρεύεται. Πλάθει και είναι.

α, β ή γ;

Καλό Δεκέμβριο!

Ένα κλικ μακριά Víkingur Ólafsson και Études, No. 6 του Philip Glass σε ηχογράφηση από το Yellow Lounge του Βερολίνου [2017]:

02/12/2017