1140. Χαρακτήρας / Τα Άλλα Κείμενα [2]

Από τη Δευτέρα, 11 Δεκεμβρίου 2017, βρίσκομαι σε κανονική άδεια εννέα ημερών. Άδεια την οποία, ακόμα μία φορά, θα περάσω στην Τ47 και τα πέριξ. Ναι, γνωρίζω! Ευκαιρία για εκδρομές, επαφές, αποδράσεις, τέτοια! Δύσκολο! Τόσα χρόνια που ο πλανήτης Γη με καβαλάει στην καμπούρα του το συνειδητοποίησα πλήρως και οριστικώς! Είμαι «άνθρωπος δωματίου»!

Δύσκολα ξεκολλάω από την καρέκλα του γραφείου μου ή τον, καινούργιο, γωνιακό καναπέ μου. Δύσκολα απομακρύνομαι από τα βιβλία, τις μουσικές και τις ταινίες μου. Δύσκολα θυσιάζω τον ελεύθερο χρόνο μου. Οι μετακινήσεις με αναστατώνουν και με εκνευρίζουν. Πρέπει να υπάρχει ισχυρό κίνητρο για να εγκαταλείψω το χώρο μου.  Κι ας μου αρέσει το περπάτημα κι ας, πολύ όμως, να φωτογραφίζω αγαπώ. Έτσι είναι ο χαρακτήρας και η ιδιοσυγκρασία μου και τώρα πια μοιάζει δύσκολο να αλλάξει αυτή η τάξη των πραγμάτων.

Αυτές τις μέρες, λοιπόν, συν τις άλλοις, είχα την ευκαιρία να ενημερώσω και το, από το 1973, χειρόγραφο ημερολόγιό μου. Πρόσθεσα δύο εγγραφές συνολικής έκτασης δεκαέξι σελίδων, μεγάλου σχολικού τετραδίου. Είχα έτσι την ευκαιρία, για πολλοστή ομολογώ φορά, να διαπιστώσω ποιος χαρακτήρας μου άλλαξε και μάλιστα, προς το χειρότερο! Ο γραφικός!

Όσο μεγαλώνω, τόσο ο γραφικός χαρακτήρας μου χειροτερεύει. Το χειρόγραφο ημερολόγιο μου, των 44+ ετών, αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα! Το γεγονός με ενοχλεί και με εκνευρίζει. Λατρεύω το στρωτό γράψιμο και ζηλεύω αυτούς που το καταφέρνουν, κυρίως γυναίκες, από ότι έχω παρατηρήσει.

Για να θυμηθώ του χαρακτήρα μου, του συγκεκριμένου, τις καλές εποχές ξεφύλλισα και πάλι το, με τίτλο «ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ», τετράδιο μου! Ωραία και καλλιγραφικά, αν και με τη δέουσα προσοχή, τα έγραφα τότε! Τώρα τι κάνουμε; Πώς στρογγυλεύουμε τα γράμματα και τις ουρές που η δεξιά μας εμφανίζεται ανυπάκουη και ανεπρόκοπη;

Και είναι, βεβαίως και το άλλο! Έχουμε ξεμάθει να γράφουμε με το χέρι. Αυτό που, οι περισσότεροι από εμάς, κάνουμε είναι να πληκτρολογούμε διαρκώς και ασταμάτητα. Σε Η/Υ, όλων των τύπων, κινητά τηλέφωνα και τάμπλετ. Έτσι όμως δεν βοηθάμε την κατάσταση μιας και το χέρι, δικαίως, ξεμαθαίνει και δυσκολεύεται να γράψει τα όσα του υπαγορεύουμε. Σημεία των καιρών, θα πείτε, και θα έχετε δίκιο.

Μιας λοιπόν και το ξεφύλλισα το τετράδιο και ανέβασα και τον, δίχως μελάνια,  εκτυπωτή – σκάνερ από το υπόγειο είπα να σκανάρω και μία του τετραδίου σελίδα με τον «καλό» μου γραφικό χαρακτήρα. Έτσι, σε ανάμνηση των παλιών καλών ημερών! Ιδού:

Για όσους ενδιαφέρονται, λέμε τώρα, το πλήρες κείμενο, του 1977, υπάρχει εδώ.

Ένα κλικ μακριά η Νατάσσα Μποφίλιου στο «Το Όνομά Μου» των Θέμη Καραμουρατίδη, Οδυσσέα Ιωάννου:

15/12/2017