0930. Νόαμ Τσόμσκι: ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Τελείωσα, προχθές και στο Mediterraneo, την ανάγνωση ενός ακόμα βιβλίου. Του “ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ” του Noam Chomsky. Το αντίτυπο, όπως έχω ήδη αναφέρει στην προηγούμενη εγγραφή, το αγόρασα από τον “Ποθητό” την Παρασκευή, 4 Απριλίου 2014.

Πρόκειται για ένα βιβλίο του εκδοτικού οίκου “ΚΕΔΡΟΣ”, 418 σελίδων με χαρτί εξαιρετικά μέτριας ποιότητας και ISBN 978-960-04-4370-7 το οποίο εκδόθηκε στα Ελληνικά το 2013.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια, με μεγαλύτερο το τέταρτο και τίτλους:

1.     Τι Πραγματικά Θέλει ο Μπάρμπα Σαμ

2.   Οι Λίγοι που Ευημερούν και οι Πολλοί Που Δυσανασχετούν

3.   Μυστικά, Ψέματα και Δημοκρατία και

4.   Το Κοινό Καλό

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

Αν μπορώ να προσθέσω κάτι για το βιβλίο είναι ότι αυτό ανήκει σε αυτά τα οποία προσωπικά ονομάζω “ξεστραβωτικά” με την έννοια, ακριβώς, ότι σε βοηθούν να κατανοήσεις “Πώς Λειτουργεί ο Κόσμος”. Τη μετάφραση, από την κα. Μαρία – Αριάδνη Αλαβάνου, τη βρήκα εξαιρετική και μάλιστα δίχως αισχρά, πάντα για εμένα, “αφορά στο” τα οποία μονίμως μου χαλάνε τη διάθεση (είπαμε: κανένας δεν μεγαλώνει δίχως συνέπειες). Βρήκα, ωστόσο, ένα “φασίζουσα”, στη σελίδα 373, το οποίο, ειλικρινά, αδυνατώ να κατανοήσω πως προκύπτει από το “φασισμό”. Ίσως κάποιος, πεφωτισμένος, φιλόλογος να μπορέσει να το εξηγήσει και να πεισθώ ότι δεν πρόκειται για μία ακόμα μπούρδα των γνωστών “εγγράμματων”, ο Θεός να μας βοηθήσει, του τόπου μας. 

Μου άρεσε ο τρόπος έκφρασης του συγγραφέα, άμεσος και στο στόχο, δίχως φιοριτούρες, και κυρίως η ειρωνεία του προς την κατεστημένη, και σάπια, τάξη. Το μόνο σίγουρο ότι το βιβλίο δείχνει την ηλικία του και ότι ένα σημαντικό τμήμα  του είναι ίσως περιορισμένου ενδιαφέροντος για τους Έλληνες αναγνώστες μιας και αναφέρεται σε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις με τα οποία μικρή σχέση έχουμε.

Εγώ αποδίδω το κακό και το ξεστράτισμα του ανθρώπινου είδους στους πλούσιους, ο Chomsky στις εταιρείες. Δεν θα τα χαλάσουμε. Η πηγή του κακού είναι η απληστία των εταιρειών, και συνεκδοχικά των ιδιοκτητών τους,  και η ισχύς η οποία τη συντροφεύει.

Εταιρείες, λοιπόν. Αυτές είναι που κυριαρχούν στον κόσμο, γι’ αυτές σφάζονται λαοί, γι’ αυτές έχουν γίνει καραγκιοζάκια κυβερνήσεις και κρατών αρχηγοί. Αυτές κάνουν κουμάντο, αυτές θησαυρίζουν, αυτές αποτυγχάνουν και στέλνουν το λογαριασμό, μέσω των κυβερνήσεων, στον κοσμάκη. Τα κέρδη, κέρδη τους, οι ζημιές τους ζημιές μας.

Όπως και να έχει είναι πάντοτε παρήγορο να διαπιστώνεις ότι υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι αντιλαμβάνονται και αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο την τάξη των πραγμάτων. Θα παραθέσω μερικά μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο, έτσι, για να μπείτε στο κλίμα του πως σκέπτεται και γράφει o Noam Chomsky.

Η αμερικανική κυβέρνηση πληρώνει με δημόσιο χρήμα την έρευνα και την ανάπτυξη και παρέχει, κυρίως μέσω του στρατού, μια κρατικά εγγυημένη αγορά για την παραγωγή άχρηστων αντικειμένων. Αυτό το σύστημα δημόσιας επιδότησης και ιδιωτικού κέρδους αποκαλείται ελεύθερη επιχείρηση. (Σελίδα 25)

Το πρόβλημα με τις αληθινές δημοκρατίες είναι πως μπορούν να πέσουν θύματα αιρέσεων, δηλαδή να ανταποκρίνονται οι κυβερνήσεις στις ανάγκες των πληθυσμών τους αντί στις ανάγκες των Αμερικανών επενδυτών. (Σελίδα 31)

(Πιστεύω, μιλώντας από νομικής απόψεως, ότι υπάρχει στέρεα βάση ώστε να παραπεμφθούν σε δίκες όλοι οι Αμερικανοί πρόεδροι από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Ήταν όλοι τους είτε εγκληματίες πολέμου οι ίδιοι είτε αναμεμειγμένοι σε σοβαρά εγκλήματα πολέμου.) (Σελίδα 40)

. . . το Ισραήλ που θεωρείται «στρατηγικό απόκτημα» εν μέρει λόγω των επιδόσεων του στην κρατική τρομοκρατία. (Σελίδα 54)

Ένας κτηνώδης τύραννος ξεπερνάει τα όρια και καθίσταται από θαυμαστός φίλος «αλήτης» και «απατεώνας» όταν διαπράττει το έγκλημα της ανεξαρτητοποίησης. Ένα συνηθισμένο λάθος είναι ότι προχωρεί πέραν της κλοπής των φτωχών - που είναι μια χαρά – και αρχίζει να παρεμβαίνει σε ό,τι αφορά τους προνομιούχους, προκαλώντας την αντίθεση των επικεφαλής των επιχειρήσεων. (Σελίδα 57)

Το εμπόριο ναρκωτικών πάντα διεξαγόταν πρωτίστως μέσω τραπεζών – το τραπεζικό σύστημα είναι στην ουσία ανεξέλεγκτο, συνεπώς αποτελεί μια φυσική αγορά για το χρήμα που προέρχεται από εγκληματικές δραστηριότητες. (Σελίδα 61)

Κανένας βαθμός σκληρότητας δεν είναι πολύ μεγάλος για τους σαδιστές της Ουάσινγκτον. Οι καλλιεργημένες τάξεις γνωρίζουν να στρέφουν αλλού το βλέμμα. (Σελίδα 63)

Οι Βιετναμέζοι έπρεπε να τιμωρηθούν γιατί αντιστάθηκαν στην αμερικανική βία. (Σελίδα 63)

Τα ΜΜΕ και οι μορφωμένες τάξεις αναμάσησαν δεόντως όσα διατυπώθηκαν για δική τους κατανάλωση ειδικώς από τον Ηγέτη τους, λιποθυμώντας από δέος μπροστά στη μεγαλοσύνη των υψηλών του αρχών. (Σελίδα 65)  

. . . το διεθνές δίκαιο, ένα αξιοθρήνητο αδύναμο εμπόδιο στις λεηλασίες των ισχυρών. (Σελίδα 66)

Ο σκοπός της ταχείας στρατιωτικής ανάπτυξης ήταν να αποτρέψει τον κίνδυνο να εκδιωχθεί το Ιράκ από το Κουβέιτ με ειρηνικά μέσα. (Σελίδα 67)

Σε μια παγκόσμια οικονομία που είναι σχεδιασμένη για να ικανοποιεί τις ανάγκες των διεθνών εταιριών και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, καθώς κα τους τομείς που τους υπηρετούν, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι περιττοί. Θα πεταχτούν στην άκρη αν οι θεσμικές δομές ισχύος και προνομίων λειτουργούν χωρίς λαϊκή αμφισβήτηση ή έλεγχο. (Σελίδα 75)

Έγινε πια πιο δύσκολο να αποκρυφθεί το ότι ο πραγματικός εχθρός ήταν πάντα οι «φτωχοί που επιδιώκουν να λεηλατήσουν τους πλούσιους» - ιδίως οι αχρείοι του Τρίτου Κόσμου, που δεν θέλουν πια να παίζουν το ρόλο των υπηρετών. (Σελίδα 83)

Η παγκοσμιοποίηση έχει δύο σημαντικές συνέπειες. Πρώτον, επεκτείνει το μοντέλο του Τρίτου Κόσμου στις βιομηχανικές χώρες. Στον τρίτο Κόσμο κυριαρχεί η κοινωνία των δύο στρωμάτων – ένα στρώμα ακραίου πλούτου και προνομίων και ένα στρώμα τεράστιας αθλιότητας και απελπισίας αποτελούμενο από άχρηστους και περιττούς ανθρώπους. (Σελίδα 106)

Η αμφισβήτηση του δικαιώματος των επενδυτών να καθορίζουν το ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, και πώς θα ζήσει και θα πεθάνει, θα ήταν μια σημαντική στροφή προς τα ιδανικά του Διαφωτισμού (στην πραγματικότητα, προς το κλασικό φιλελεύθερο ιδεώδες). Και θα ήταν κάτι επαναστατικό. (Σελίδα 117) 

Όταν μια χώρα ξεπουλάει δημόσια περιουσιακά στοιχεία, είναι σίγουρο ότι κάποιοι θα βγάλουν πολλά χρήματα. . . (Σελίδα 124)

Η κοινωνία μας διευθύνεται από τις επιχειρήσεις. Τα πολιτικά κόμματα εδώ και πολύ καιρό, επίσης, εκφράζουν τα συμφέροντα των επιχειρήσεων. (Σελίδα 178)

Οι δικαστές και οι δικηγόροι των εταιριών έφτιαξαν απλά μια νέα κοινωνία στην οποία οι εταιρίες έχουν τεράστια δύναμη. (Σελίδα 187)

Είναι η γνωστή ιστορία: τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και το κόστος κοινωνικοποιείται. (Σελίδα 189)

Ο στόχος είναι μια κοινωνία στην οποία η βασική κοινωνική μονάδα είναι το άτομο και η τηλεόρασή του. (Σελίδα 288)

Η ευελιξία είναι εξαιρετική μέθοδος για κέρδη, αλλά καταστρέφει τους ανθρώπους. (Σελίδα 313)

Ζούμε σε μία κοινωνία που κατηχείται σε πολύ μεγάλο βαθμό. (Σελίδα 329)

Πολλές από τις ειρηνευτικές αποστολές του (του ΟΗΕ) στοχεύουν στο να διατηρήσουν το επίπεδο «σταθερότητας» που χρειάζονται οι μεγάλες εταιρίες για να κάνουν τις δουλειές τους. Είναι μια βρώμικη δουλειά, και αισθάνονται ευτυχείς που έχουν έναν ΟΗΕ να την κάνει. (Σελίδα 363)

Ένα μέρος του συστήματος προπαγάνδας επιδιώκει να αφαιρέσει από τις λέξεις το νόημά τους. Πιθανώς η διαδικασία αρχίζει σε κάποιο σχετικά ενσυνείδητο επίπεδο και μετά εισχωρεί στο μεδούλι μας. Ορισμένες φορές η στέρηση νοήματος είναι εσκεμμένη. (Σελίδα 369)

Όπως έλεγε ο Τζον Ντιούι πριν από εβδομήντα χρόνια περίπου: «Η πολιτική είναι η σκιά που ρίχνουν στην κοινωνία οι μεγάλες επιχειρήσεις». (Σελίδα 388)

Αφτά!

Ένα κλικ μακριά αγαπημένοι Χαΐνηδες και “Συνταγές Μαγειρικής”:

17/04/2014