Είναι εδώ και μέρες πολλές που επιθυμώ να ανεβάσω μια εγγραφή και αδυνατώ. Είναι που μια ακόμα φορά περνάω δύσκολα. Τα μετράω όλα, τα διυλίζω όλα και συμπέρασμα δεν βγάζω. Γύρω – γύρω γυρίζω και ψάχνω στις ίδιες γωνιές τους ίδιους ανθρώπους. Τόσο, που πια, απαύδησα και σήκωσα τις άγκυρες. Όλα μοιάζουν δύσκολα και είναι. Από τα μέσα προς τα έξω. Από το λίγο προς το πολύ. Από το σήμερα στο αύριο. Προσπαθώ να αλλάξω ότι νομίζω ότι αλλάζει και μπορώ. Τα αποτελέσματα, προς το παρόν, πενιχρότατα.
Έχω αποκτήσει μιαν ελευθερία που δεν γνωρίζω τι να την κάνω. Πού να την καταθέσω. Πώς να την αξιοποιήσω. Δεν είμαι της δράσης. Είμαι της σκέψης. Στις σκέψεις πνίγομαι. Με τις σκέψεις ανασαίνω. Αυτό που είμαι είμαι και άλλο όχι. Οι μέρες έρχονται και φεύγουν δίχως ίχνη, δίχως σημάδια. Οι νύχτες είναι άλλο πράγμα, ο ύπνος ακόμα πιο άλλο. Μυθικός, πολυδιάστατος, αναζωογονητικός, πολλά υποσχόμενος.
Ο καιρός περνά. Σχέσεις που διαλύθηκαν μένουν ξοπίσω. Επιτέλους, το παραδέχτηκα. Τελειώσανε και πάνε. Κι αν ακόμα εμπνέουν και ότι και όσο εμπνέουν: δικαίωμά μου!
Ας νομίζουν ότι θέλουν όσοι με επιλογή τους αποκόπηκαν. Δεν είναι ότι δεν έχω να τους πω τίποτα. Αντιθέτως. Είναι τόσα τα ανείπωτα που κλείνουν τον κύκλο με το μηδέν ισοδυναμώντας. Μπορώ πάντοτε να ισχυριστώ ότι μη επιχειρώντας πλέον κλωτσώ τις όποιες πιθανότητες είχα να ζήσω ένα χρονικό διάστημα ευτυχίας. Πολύ αμφιβάλλω αν, ο που πίσω έμεινε, μπορεί να ισχυριστεί κάτι παρόμοιο. Δεν είχε, δεν πόθησε. Ούτε καν υποπτεύθηκε, φοβάμαι. Να είναι Καλά. Μια ευκαιρία ήταν και χάθηκε. Μια σχέση που δεν άνθισε. Ένας σπόρος που δεν φύτρωσε. Έτσι είναι τα πράγματα στον πλανήτη γη.
Λοιπόν Καλό Ιούνιο και Έτη Πολλά στη Φ.! (που αύριο έχει τα γενέθλιά της).
Έχω αποκτήσει μιαν ελευθερία που δεν γνωρίζω τι να την κάνω. Πού να την καταθέσω. Πώς να την αξιοποιήσω. Δεν είμαι της δράσης. Είμαι της σκέψης. Στις σκέψεις πνίγομαι. Με τις σκέψεις ανασαίνω. Αυτό που είμαι είμαι και άλλο όχι. Οι μέρες έρχονται και φεύγουν δίχως ίχνη, δίχως σημάδια. Οι νύχτες είναι άλλο πράγμα, ο ύπνος ακόμα πιο άλλο. Μυθικός, πολυδιάστατος, αναζωογονητικός, πολλά υποσχόμενος.
Ο καιρός περνά. Σχέσεις που διαλύθηκαν μένουν ξοπίσω. Επιτέλους, το παραδέχτηκα. Τελειώσανε και πάνε. Κι αν ακόμα εμπνέουν και ότι και όσο εμπνέουν: δικαίωμά μου!
Ας νομίζουν ότι θέλουν όσοι με επιλογή τους αποκόπηκαν. Δεν είναι ότι δεν έχω να τους πω τίποτα. Αντιθέτως. Είναι τόσα τα ανείπωτα που κλείνουν τον κύκλο με το μηδέν ισοδυναμώντας. Μπορώ πάντοτε να ισχυριστώ ότι μη επιχειρώντας πλέον κλωτσώ τις όποιες πιθανότητες είχα να ζήσω ένα χρονικό διάστημα ευτυχίας. Πολύ αμφιβάλλω αν, ο που πίσω έμεινε, μπορεί να ισχυριστεί κάτι παρόμοιο. Δεν είχε, δεν πόθησε. Ούτε καν υποπτεύθηκε, φοβάμαι. Να είναι Καλά. Μια ευκαιρία ήταν και χάθηκε. Μια σχέση που δεν άνθισε. Ένας σπόρος που δεν φύτρωσε. Έτσι είναι τα πράγματα στον πλανήτη γη.
Λοιπόν Καλό Ιούνιο και Έτη Πολλά στη Φ.! (που αύριο έχει τα γενέθλιά της).
Να προσέχετε εκεί έξω.
Ένα κλικ μακριά: “Θα Σου Δώσω Ένα Τόπι Χρυσό”.
Ένα κλικ μακριά: “Θα Σου Δώσω Ένα Τόπι Χρυσό”.
Ποίηση: Brendan Behan (Μπρένταν Μπίαν)
Απόδοση στα Ελληνικά: Βασίλης Ρώτας
Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης Θεοδωράκης
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Πιάνο: Γιάννης Διδίλης
Μπάσο: Βαγγέλης Παπαγγελίδης
Κρουστά: Εύανδρος (Παπαδόπουλος)
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Έργο: Ένας όμηρος (HMV, 1966)
Απόδοση στα Ελληνικά: Βασίλης Ρώτας
Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης Θεοδωράκης
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Πιάνο: Γιάννης Διδίλης
Μπάσο: Βαγγέλης Παπαγγελίδης
Κρουστά: Εύανδρος (Παπαδόπουλος)
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Έργο: Ένας όμηρος (HMV, 1966)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου