Συνέβη. Απρόσμενα. Συνειδητοποίησε ποιος ήταν και τι έκανε. Δεν του άρεσε. Αξιολόγησε, ψυχρά και ουδέτερα, τους ανθρώπους του. Δεν έμεινε ικανοποιημένος. Έφερε στο νου σχέσεις που είχε και άλλες που επιθυμούσε ή και προσπαθούσε να αποκαταστήσει. Πικράθηκε. Αισθάνθηκε αδικαίωτος, ξεστρατισμένος. Έσκυψε το κεφάλι. Πήρε βαθιές ανάσες. “Τυφλός ήμουν και είδα”, συλλογίστηκε. “Θα αναθεωρήσω”, υποσχέθηκε στον εαυτό του, και προσπάθησε να αλλάξει ζωή. 25/08/2008
Και γιατί σε τρίτο πρόσωπο; Ντρεπόμαστε;
ΑπάντησηΔιαγραφήλετε να το πετυχει φετος;
ΑπάντησηΔιαγραφήθα δουμε...
Ούτις:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τρίτο πρόσωπο βοηθά, έστω και, να μην προσωποποιείς. Εξ’ άλλου, και αν στο τρίτο πρόσωπο για εμένα τον ίδιο μιλώ, ίσως και να ντρέπομαι και κομμάτι. Πειράζει;
Βασιλική:
Χλωμό το βλέπω με τη ρότα της ζωής του. . . Ας τον αφήσουμε να το παλέψει κι ας του ευχηθούμε τύχη αγαθή. . .
Καλό Χαρούμενο Απόγευμα!
Ινς Αλλάχ! Μα υπάρχει πιό θεόσταλτο δώρο από το ξεστράβωμα;
ΑπάντησηΔιαγραφή