0382. Ρωστήρ

Ρωστήρ, “αρχαία” λέξη. Στα σύγχρονα λεξικά δύσκολα θα την βρει κανείς. Καταφεύγω, λοιπόν, στον Πάπυρο – Λαρούς [έκδοσης 1964) και από το σχετικό λήμμα αντιγράφω:

Ρωστήρ: (Ηλεκτρολ.) (εκ του ρώννυμι, δίδω ισχύν) (συνων. ρελαί, ρευματονόμος και ηλεκτρονόμος)˙ βλ. ηλεκτρονόμος.
 

Τη γνώριζα τη λέξη, λόγω σπουδών και ηλικίας, και μάλιστα δασυνόμενη.

Εμφανίστηκε ξαφνικά στο μυαλό μου ακριβώς με την έννοια του ηλεκτρονόμου που κατείχε. Ήταν ο τρόπος να περιγράψω αντιδράσεις σε κάποια εξωτερικά ερεθίσματα. Να ερμηνεύσω την ασυμμετρία ανάμεσα στο ερέθισμα και το αποτέλεσμα.

Με τους ρωστήρες ελέγχουμε ηλεκτρικά κυκλώματα και ενεργοποιούμε / απενεργοποιούμε διατάξεις. Διατάξεις πολλαπλάσιας ισχύος αυτής του ρωστήρα. Θέση ρωστήρα για τους ανθρώπους, κατ’ αναλογία πάντοτε, συλλογίστηκα ότι κατέχουν οι αισθήσεις.

Ρωστήρας τα μάτια, τα ώτα, η αφή. Και εικόνες, ήχοι και αγγίγματα τα σήματα που δέχονται. Και ενεργοποιούν μηχανισμούς. Γεννούν σκέψεις. Προκαλούν καταστάσεις και οδηγούν σε πράξεις.

Ρωστήρες πολλών επαφών. Κανονικά κλειστοί. Κανονικά ανοιχτοί. Και όλοι οι άλλοι. Το μικρό που προκαλεί το απρόβλεπτα μεγάλο. Ερεθίσματα που ενεργοποιούν μηχανισμούς μη αναμενόμενους. Αρκεί ένας ήχος για να επιθυμήσεις. Μια εικόνα, ή ένα άγγιγμα, για να ποθήσεις.

Απρόβλεπτες, σημάτων διαδρομές. Δράση – αντίδραση. Δυσαναλογία πρόκλησης και αποτελέσματος. Φαινόμενα χιονοστιβάδας. Δύσκολοι έλεγχοι. Δύσκολες ισορροπίες. Δύσκολοι καιροί.
 

Μικρή παρηγοριά να βρίσκεις αναλογίες και να ερμηνεύεις τα του νου. Ηλεκτρικά, και μηχανικά, ανάλογα που βοηθούν στην κατανόηση του φαινομένου και του εαυτού.

Ατίθασοι ρωστήρες που τη ζωή μας δυναστεύουν.

Διονύσης Σαββόπουλος και “Μη Μιλάς Άλλο γι’ Αγάπη” το που ακούγεται. Τι άλλο;

15/10/2007