1103. Πλάκα – Μοναστηράκι – Ομόνοια - Ψυρρή - Θησείο

Μισοαργία, όπως ονομάζω την ημιαργία, εχθές και ευκαιρία για νέες περιπέτειες φωτογραφικού τύπου. Η ιστορία ξεκίνησε το πρωί όταν επιβιβάστηκα στον συρμό των 06:30 του metro στο Ελληνικό. Αποβίβαση στον σταθμό της Ακρόπολης και μέσω Πλάκας στην Πλατεία Μοναστηρακίου και από εκεί Ψυρρή και άφιξη στο γραφείο στις 07:40.

Αν τις εναλλακτικές  διαδρομές προς το γραφείο μέσα από την Πλάκα και το Μοναστηράκι τις έχω σχεδόν εξαντλήσει αυτές μέσα από του Ψυρρή τώρα τις ξεκινάω. Δύσκολη η περιοχή του Ψυρρή για φωτογραφίσεις. Στενοί δρόμοι, ψηλά κτήρια, αυτοκίνητα. Το προσπαθώ, πάντως.

Από το γραφείο έφυγα στις 12:20. Διαδρομή μέσα από του Ψυρρή προς το Θησείο και από εκεί προς το Μοναστηράκι. Στο Μοναστηράκι επίσκεψη στον “Μουστάκα”, για να δω συσκευασίες με τουβλάκια LEGO (!), και στον “Ζαχαρία” για CD (δίχως, τελικά, να αγοράσω κάτι). Ακολούθησε φαγητό στον “Θανάση” και στη συνέχεια πεζοπορία μέχρι το Σταθμό Συγγρού – Φιξ του metro.

Όταν έφτασα στην Τ47 η εφαρμογή “Pacer”, στο κινητό μου, έδειχνε ότι είχα κάψει 467 θερμίδες, είχα βαδίσει επί 2 ώρες και 26 λεπτά, είχα διανύσει 8,6 χιλιόμετρα και έχει κάνει 13.097 βήματα. Όχι και άσχημα, θα έλεγα.

Και στην πρωινή και στη μεσημεριανή διαδρομή φωτογράφιζα με την Canon Ixus 285 HS και μέχρι αυτή να με εγκαταλείψει, από μπαταρία, στην οδό Επταχάλκου, στο Θησείο. Το πλήθος των φωτογραφιών που τράβηξα έφτασε το 174.

Το δύσκολο ήταν το να γράψω, όπως το συνηθίζω, το που τράβηξα ή και τι απεικονίζεται σε κάθε φωτογραφία (πέρα, φυσικά, από την ημερομηνία και την ώρα που η κάθε μία τραβήχτηκε). Όταν τραβάς δεκάδες φωτογραφίες το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το που ακριβώς τράβηξες την κάθε μία από αυτές. Φωτογραφίζω ταμπελίτσες οδών, ανατρέχω στο Google Earth και επαναλαμβάνω τις διαδρομές μου στην οθόνη του Η/Υ μου, προσπαθώ. Δεν σημειώνω πάντοτε επιτυχίες. Το έχω πλέον πάρει απόφαση. Σε κάποιες από τις φωτογραφίες μου οι λεζάντες είναι λανθασμένες ή στο περίπου.

Δεν με ενδιαφέρει να βγάλω την τέλεια φωτογραφία. Δεν έχω βαριές καλλιτεχνικές ανησυχίες. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να απεικονίσω μια στιγμούλα της πραγματικότητας. Τη μορφή ενός κτηρίου, την κίνηση ενός δρόμου, τη ματιά και τα χρώματα ενός προσώπου. Αυτό που με γοητεύει είναι αυτό που με τη φωτογραφία έχω τελικά συλλάβει. Η δική της πραγματικότητα που στα μάτια μου αποκαλύπτεται. Τα χρώματα, η προοπτική, η απεικονισμένη λεπτομέρεια, η συγκεκριμένη σύνθεση, το όλον. Η νοσταλγία, αν το θέλετε, που κουβαλούν και η οποία όσο παλιώνουν αυξάνει.

Ακολουθούν 39 φωτογραφίες τραβηγμένες με την Ixus. Οι έντεκα από αυτές προχθεσινές και οι υπόλοιπες χθεσινές:

Ένα κλικ μακριά ο Μιχάλης Εμιρλής τραγουδά “Να Σε Ξεχάσω Προσπαθώ” σε δικούς του στίχους και μουσική:

25/03/2017

1102. Στο Φάληρο Και Στον Πειραιά

Την Κυριακή, 19 Μαρτίου, βόλτα στον Πειραιά με Δ. και Βα. Επανάληψη, σχεδόν, της βόλτας που, με την ίδια σύνθεση, είχαμε κάνει πριν από τρία χρόνια, την 22 Μαρτίου 2014. Βόλτα για την οποία αφιέρωσα στο παρόν e-ημερολόγιο την εγγραφή “0924. Στον Πειραιά”, με τριάντα τρεις φωτογραφίες.

Η διαδρομή, εν ολίγοις: Τ47- Α29 –Γλυφάδα – Τραμ – ΣΕΦ – “Στης Μαριώς” – Ταξί – Τραμ – Γλυφάδα – Α29 – Τ47. Σκοπός της βόλτας το περπάτημα και, όπως πάντα για εμένα και τη Βα. το να βγάλουμε φωτογραφίες (η Δ, προτιμά, πάντα, την υποβρύχια φωτογραφία). Ξεκινήσαμε, από την Τ47, στις 09:20 και επιστρέψαμε μετά τις 16:00. Αν πιστέψω την εφαρμογή “Pacer”, την οποία έχω εγκαταστήσει στο κινητό μου, έκαψα 430 θερμίδες, βάδισα επί δύο ώρες και 23 λεπτά, έκανα 11.378 βήματα και διάνυσα απόσταση 7,5 χιλιομέτρων.

Τις φωτογραφίες τις έβγαλα με τον “βούβαλο”, όπως ονομάζω την Canon EOS D600. Την Canon Ixuς 285 HS την έδωσα στη Βα. Με την D600 τράβηξα 274 φωτογραφίες (από τις οποίες κράτησα περίπου 240) ενώ η Βα ξεπέρασε τις 400. Είμαι περίεργος να δω την ποιότητα των φωτογραφιών της Ixus, σε σύγκριση με αυτές της EOS, αλλά θα πρέπει να περιμένω μέχρι να πάρω στα χέρια μου το τσιπάκι SD που έβγαλα από την Ixus και έδωσα στη Βα.

Ξεκινήσαμε την βόλτα, περίπου στις 10:30, από τον τερματικό σταθμό του Τραμ στο Νέο Φάληρο και βαδίζοντας στις ακτές Δηλαβέρη, Κουμουνδούρου, Κουντουριώτη, Μουτσοπούλου και Θεμιστοκλέους καταλήξαμε στον αριθμό 302 της τελευταίας όπου και η ψαροταβέρνα  “Στης Μαριώς” στην οποία και καθίσαμε, φάγαμε και  . . . στυλωθήκαμε!

Καλά, λοιπόν, βαδίσαμε, καλά φωτογραφίσαμε, καλά φάγαμε με το Καλό επιστρέψαμε.

Ακολουθούν 21 φωτογραφίες, σε σμίκρυνση, της 19 Μαρτίου 2017. Πάσα ομοιότητα με τις 33 της 22 Μαρτίου 2014 είναι εντελώς συμπτωματική!  

Ένα κλικ μακριά και από το έργο του Μάνου Χατζιδάκι “Ο Μάνος Χατζιδάκις Στη Ρωμαϊκή Αγορά” ακούμε το Βασίλη Λέκκα στο “Μια Πόλη Μαγική” σε στίχους του ίδιου του Μάνου Χατζιδάκι:

22/03/2017

1101. Έξι Νύχτες Στην Ακρόπολη [Εγγραφή Δεύτερη]

Προσφάτως διάβασα στο διαδίκτυο το εξής:

Εκδόσεις Ίκαρος: Προσεχείς Κυκλοφορίες – Αλκυονίδες Μέρες

. . .

Γιώργος Σεφέρης: Έξι νύχτες στην Ακρόπολη

Από τον Ίκαρο θα επανακυκλοφορήσει το κορυφαίο έργο του Γιώργου Σεφέρη Έξι νύχτες στην Ακρόπολη, το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1974, τρία χρόνια μετά το θάνατό του, σε επιμέλεια του Γ. Π. Σαββίδη, με βάση ένα χειρόγραφο και δύο δακτυλόγραφα που βρέθηκαν στο αρχείο του ποιητή (30 Ιανουαρίου 2017).

Δεν χρειαζόμουν τίποτα άλλο για σκεφτώ: «Θα αγοράσω ένα αντίτυπο της έκδοσης αυτής το συντομότερο δυνατόν».

Το μυθιστόρημα «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη« είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Την ύπαρξη του, όπως και πολλών άλλων, τη γνώρισα, λίγο μετά την πρώτη έκδοσή του, από τον καλύτερο μου φίλο, στα χρόνια του  εξατάξιου, τότε, Γυμνασίου, και κουμπάρου μου ΚΦ. Το διάβασα. Μαγεύτηκα.

Αγόρασα τρία αντίτυπά του. Το πρώτο το δάνεισα (το 1980), μαζί με τα «Καϋμοί Στο Γρυπονήσι» και «Το Θείο Τραγί» του Γιάννη Σκαρίμπα, σε μία Αντωνία. Δεν τα πήρα ποτέ πίσω, αν και το προσπάθησα αλλά, αυτά τα κακά έχουν οι εφήμερες σχέσεις. Ακόμα τα κλαίω τα βιβλιαράκια μου αυτά!

Τα δύο επόμενα αντίτυπα τα χάρισα σε δύο κυρίες με τις οποίες τελικά, κυρίως με τη δεύτερη, δεν ευτύχησα να ευτυχίσω.

Το έργο όμως το αγαπούσα και το είχα στο μυαλό μου. Από αυτό θυμόμουν ιδιαιτέρως τα:

-   Σαλώμη μόνη στο σαλόνι τα μπράτσα σου τσιμπάς.

και

-   Το ζήτημα δεν είναι να μου πεις τι πρέπει να φάω για να γίνω Βασιλιάς μα τι θα γίνω τώρα που τρώω χαρούπια.

Και τα μεταφέρω όπως, τώρα, τα θυμάμαι.

Τελικά, το Σάββατο, 24 Μαρτίου 2012, και με το φύλλο της εφημερίδας «Το Βήμα της Κυριακής» απόκτησα ένα αντίτυπο του βιβλίου «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη». Αντίτυπο το οποίο αποτελούσε αναπαραγωγή στο μονοτονικό της έκδοσης του ΕΡΜΗ 1998 (Ζ' ανατύπωση), «με διακριτικές επεμβάσεις ως προς τον εκσυγχρονισμό της ορθογραφίας» και δίχως να περιλαμβάνεται το επίμετρο του Γ. Π. Σαββίδη. Μέχρι αυτή τη στιγμή πάντως, το συγκεκριμένο βιβλίο  δεν το έπιασα στα χέρια μου να το διαβάσω.

Εκείνο που έκανα ήταν να ικανοποιήσω την ανάγκη που αισθάνθηκα, όταν διάβασα την είδηση για επανέκδοση του έργου, να πλουτίσω τη βιβλιοθήκη μου με ένα αντίτυπο του έργου σε έκδοση του «ΕΡΜΗ». Επίσκεψη, λοιπόν, την Πέμπτη, 2 Μαρτίου 2017 – ημέρα των γενεθλίων μου, στο υπόγειο της «Πολιτείας», αναζήτηση στο παταράκι με τα έργα του Σεφέρη, και στα χέρια μου ένα αντίτυπο του έργου (Η' ανατύπωση, με επίμετρο!) με κόστος 8,48 €.

Αναζητώντας το «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη» στο αρχείο MS Word « 1973 - 2015 ΤΕΛΙΚΟ ME ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ.DOC», στο οποίο έχω αντιγράψει τα του χειρόγραφου ημερολογίου μου, βρήκα τα εξής:

Μα πώς να σου τα γράψω; Και χρειάζεται;

- Δώσ’ μου το χέρι σου

της είπα. Άλλαξε χίλια χρώματα και, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκε να μου το δώσει. Πάνω στη διαμάχη:

- Μα τι θα κερδίσεις;

- Εσένα! Λίγο το ’χεις;

Μείναμε στο να μου τηλεφωνεί, αν θέλει, εκείνη μονάχα.

- Πάμε να φύγουμε. Πάμε να πάρουμε τις “Έξη Νύχτες στην Ακρόπολη”. Δεν πρόλαβα να το αγοράσω. [25.11.1976]

     Χθες και προχθές βυθίστηκα για τρίτη ή τέταρτη φορά στις “Έξη νύχτες στην Ακρόπολη”. Είναι ένα έργο που εκτιμώ και αγαπώ βαθιά. [07.05.1980]

Θα κλείσω θυμίζοντας σας την εγγραφή του παρόντος «0231. Έξι Νύχτες στην Ακρόπολη [ΝΚ]» και να δικαιολογήσω, έτσι, την παρένθεση [Εγγραφή Δεύτερη] του τίτλου.

Και ναι, το κορίτσι του:

Από ένα κορίτσι, λοιπόν, και η εικόνα του χειρογράφου που ακολουθεί. Βρισκόμαστε στο Γενάρη του 1978 και το κορίτσι, αν και πολυάσχολο τότε, αντιγράφει ένα απόσπασμα από το μοναδικό δημοσιευμένο μυθιστόρημα του Γιώργου Σεφέρη “Έξι Νύχτες στην Ακρόπολη” και μου το χαρίζει.

της πιο πάνω εγγραφής είναι η πρώτη κυρία στην οποία δώρισα, έρωτος ένεκεν, το δεύτερο αντίτυπο του μυθιστορήματος «Έξι Νύχτες στην Ακρόπολη».

Να είσαστε, να αισθανόσαστε και να περνάτε Καλά!

Ένα κλικ μακριά και από το έργο του Μάνου Χατζιδάκι «(Τραγούδια) Για Την Ελένη» (1980) ακούμε τον Στέλιο Μαρκετάκη στο «Μυρίζει Ο Κόσμος Γιασεμί» σε στίχους του Μιχάλη Μπουρμπούλη:

11/03/2017