Ποιο είναι το μεγαλύτερο των συλλεκτών πρόβλημα; Μα τα
χρήματα φυσικά! Όταν έχεις χρήματα και οι συλλογές σου αυγαταίνουν και χώρο για
να τις εκθέσεις έχεις. Από την άλλη, βεβαίως:
Σμικρά όρεξις πενίην ισοσθενέα πλούτω ποιέει.
που ξεστόμισε, και καταγράφηκε, ο μακαρίτης ο Δημόκριτος.
Αλλά, τι σόι συλλέκτης είναι ένας συλλέκτης με μικρές ορέξεις; Υπάρχει, λοιπόν,
στους συλλέκτες, μια μη μικρή, για να το θέσω ευσχήμως, όρεξη η οποία ασφυκτιά. Επιθυμούν, κατά πλειονότητα, και να πλουτίσουν τις
συλλογές τους και να τις εκθέσουν. Διότι, όπως, έχω πει / γράψει:
“Τι αξία έχει μια συλλογή που δεν
εκτίθεται;”
Σχεδόν καθόλου, θαρρώ.
Ομολογώ πως, προς το παρόν τουλάχιστον, έχω τη δυνατότητα
να αυξάνω το πλήθος των σναρμολογούμενων μου (ας είναι καλά οι Κινέζοι και η Ali Express). Αλλά εμφανίστηκε, και πάλι, το πρόβλημα του, σχετικά, σκονοστεγούς
χώρου. Γιατί, καλά είναι τα συναρμολογούμενα αλλά το να τα αφήνεις στο έλεος
της σκόνης δε λέει.
Τους τελευταίους μήνες επιδόθηκα συστηματικά στην
αγχολυτική διαδικασία της συναρμολόγησης αρκετών πολυτουβλικών, ας το πούμε
έτσι, σχηματισμών. Κτήρια, πυροσβεστικό και μοτοσυκλέτα. Έπρεπε να τα
προστατεύσω. Να τα βάλω σε βιτρίνες. Οι διαθέσιμες βιτρίνες όμως -δύο στο
γραφείο, μία στο χολ, δύο στην τραπεζαρία και άλλες δύο στο σαλόνι της Τ47-
ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτες.
Το μελέτησα. Αποφάσισα να αποσύρω τις πενήντα Ferrari, σε κλίμακα 1:43 της Ge Fabbri, που καταλάμβαναν
το μεγαλύτερο μέρος της δεξιάς βιτρίνας στο σύνθετο του σαλονιού. Ωραία, να τις
αποσύρω. Αλλά πώς; Για να τις εκθέσω είχα καταστρέψει τις σκονοστεγείς, από
χαρτόνι και πλαστικό, αρχικές συσκευασίες τους.
Σκέφτηκα να τις βάλω σε κουτιά και να τις κατεβάσω στο
υπόγειο της Τ47, που από γραφείο στα σπουδαστικά μου χρόνια, κατάντησε -αυτή
είναι η λέξη- αποθήκη. Ναι, αλλά σε τι κουτιά; Πήρα τη μεζούρα. Χρειαζόμουν
χαρτονένια, τι άλλο;, κουτιά που θα επέτρεπαν μια στρώση Ferrari προκειμένου να αποφύγω τραυματισμούς τους.
Το έψαξα στο άγιο διαδίκτυο. Κατέληξα στην Temu. Σ’ αυτήν βρήκα χαρτόκουτα διαστάσεων 30,48Χ22,86Χ5,08 κυβικών
εκατοστομέτρων. Ένα χαρόκουτο μ’ αυτές τις διαστάσεις χωρούσε άνετα έξι Ferrari (πάνω στις, σταθερού μεγέθους, πλαστικές βάσεις τους). Παράγγειλα, λοιπόν,
την Πέμπτη, 7/12/23, ένα πακέτο δέκα τέτοιων χαρόκουτων στην Temu, την καλή, με κόστος 14,84 €.
Τα χαρτόκουτα τα παρέλαβα τη Δευτέρα, 18/12. Την επομένη,
Τρίτη, 19/12, άρχισα να συναρμολογώ χαρτόκουτα και να τοποθετώ Ferrari. Επειδή, από αρχαιοτάτων χρόνων, 6Χ8=48 χρειαζόμουν ακόμη ένα κουτί, για
τις δύο τελευταίες Ferrari. Για να μην όμως μεταξύ τους
κοπανιούνται πρόσθεσα και τέσσερεις Maserati (που αναπαυόντουσαν σ’ ένα συρτάρι του σερβάν της
τραπεζαρίας) που οι διαστάσεις των βάσεων τους ήταν ίδιες μ’ αυτές των Ferrari.
Λοιπόν: Αυτός είναι ο τρόπος για να αποσύρετε πενήντα Ferrari και Maserati τέσσερεις!
Στον χώρο που ελευθερώθηκε τοποθέτησα όλα τα Lego BrickHeadz που καταλάμβαναν δύο ράφια στη δεξιά βιτρίνα Ikea της τραπεζαρίας καθώς και τα Lego BrickHeadz Pets που είχα στις βιτρίνες του γραφείου. Δημιουργήθηκε έτσι
χώρος για ένα κτήριο (Cuba Café) που είχα ήδη συναρμολογήσει καθώς και για τα τρία ακόμα «πολυτουβλικά»
συναρμολογούμενα που έπονται.
Να είσαστε Καλά!
Καλά Χριστούγεννα!
24/12/2023
Βρε καλέ μου φίλε, ειλικρινά, το σπιτικό σου είναι ένα υπέροχο μουσείο και χώρος τέχνης. Και ξέρεις ότι το λατρεύω αυτό. Ο ρημάδης ο χώρος είναι εφιάλτης για τους ανθρώπους, που δημιουργούν. Εγώ εγκατέλειψα πλέον τις ξυλοκατασκευές μου, γιατί δεν έχω χώρο. Περιορίζομαι πλέον σε πίνακες ζωγραφικής, που εύκολα διαχειρίζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συλλογή σου είναι λατρεμένη πραγματικά, εραστής της Ferrari γαρ.
Κοιτάζω τα μικρά σου "κουκλάκια" στο τραπέζι και γεμίζω με ένα αίσθημα χαράς ναι.
Χρόνια πολλά φίλε μου, να είστε όλοι σας καλά.
Καλησπέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΔύσκολο θέμα ο χώρος, γενικώς. Εύχομαι κάποια στιγμή ν' αποκτήσεις το χώρο που θα ελευθερώσει τη δημιουργικότητά σου. Όντως, η Τ47 αρχίζει και αποκτά χρώμα εκθεσειακού, συναρμολογούμενων, χώρου.
Χρόνια Πολλά κι από εμένα!