Την Πέμπτη, 2 Ιανουαρίου 2020, το ανέβασα
στον “oligisto”. Σήμερα, σε καλλιγραφημένα χειρόγραφα παλιά, το
ανεβάζω και εδώ εις διπλούν. Στο πρώτο χειρόγραφο με τη μονογραφή και στο δεύτερο με την υπογραφή μου.
Σημειώνω πως η «Ανάμνηση» είναι ένα από τα
αγαπημένα «εμά»
μου, αν αυτό σας κάτι λέει (που νομίζω δεν).
Να είσαστε Καλά,
Καλή Ανάσταση!
Ένα κλικ μακριά Αντώνης Καλογιάννης και «Της Μοίρας Τ’ Αδράχτι» από το άλμπουμ βινυλίου «Αντώνης Καλογιάννης» (Polydor 2421068)
[1975], που μου είχε χαρίσει την Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 1976, ο φίλος Μάνος (ένας
είναι ο Μάνος). Άλμπουμ που πρόσφατα ανέβασα από το υπόγειο της Τ47, το άκουσα
και θυμήθηκα πολλά. Το τραγούδι αποτελεί σύνθεση των, μέγιστων, Γιώργου Χατζηνάσιου, Νίκου Γκάτσου:
Προσωπικά με συγκινεί, φίλε μου. Και ο λόγος είναι απλός. Μάς ανοίγεις την καρδιά και τη δημιουργία σου. Μάς εμπιστεύεσαι μύχιες σκέψεις σου και μοιράζεσαι μαζί μας ένα σου ποίημα. Για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό! Και σε ευχαριστώ γι' αυτό, απ΄ την καρδιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μικρό αυτό ποίημα, μού άρεσε για πολλούς λόγους. Λογοτεχνικά, εικαστικά αλλά και γραμματολογικά! Γραμμένο χειρόγραφα και σε πολυτονικό σύστημα. Τι μάς θυμίζεις αγαπητέ φίλε!
Με συγκίνησες.
Καλημέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για την, πάντοτε, θετική ματιά σου στα όσα εδώ ανεβάζω.
Να είσαι Καλά!
Και εσύ φίλε μου με όσα όμορφα μάς χαρίζεις και μοιράζεσαι.
Διαγραφή