ΦΩΝΗ
Φωνή μου σ’ ερωτεύτηκα
Από μικρός ακόμα
Όταν κρατώντας δύσκολα
Τη σκέψη μεσ’ το στόμα
Φωνή μου σε ψηλάφιζα
Και σ’ άγγιζα το σώμα
Φωνή μικρή στα σκοτεινά
Στα πέλαγα στα δάση
Σ’ αυτά που ονειρεύτηκα
Σ’ αυτά που έχω χάσει
Μέσα στο νου κλεισμένη
Ονείρων σάρκωμα ζεστό
Φωνή αγαπημένη
Φωνή της νύχτας σύντροφε
Φωνή της μοναξιάς μου
Φωνή μου σύντροφε πιστέ
Φωνή φωνή φωνή μου
14-15.03.77
06/12/2021
Πόσων χρόνων μακρινή ανάμνηση αλλά πόσο ζωντανή θα δείχνει στο λογισμό σου έτσι Αείποτε; Είναι υπέροχο! Η γραφή ποιήματος με ρίμα δίνει πολύ ομορφιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα φίλε μου.
Καλησπέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΝα είσαι Καλά!
Κράτησε τη φωνή σου ηχηρή, ψιθυριστή, χαρούμενη, τραγουδιστή, όπως μπορείς. Φωνή και "ψυχή" να υπάρχουν για να η ελπίδα ζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου που σκαρίμπησες αρέσει!
ΔιαγραφήΠιροσιπαθώ!