Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2021

1372. Qman 1729 (Air Raid Heavy Armored Tank)

 

Ήταν Παρασκευή, 11 Ιουνίου 2021, όταν κατηφόρισα την Κωνσταντίνου Αθανάτου κατευθυνόμενος στο βιβλιοπωλείο «Θεμέλιο» (στον αριθμό 23). Στόχος να αγοράσω την ελληνική μετάφραση του βιβλίου «Έτσι Αρχίζει το Κακό», του αγαπημένου Χαβιέ Μαρίας. Στην κάτω δεξιά γωνία, της δεξιά βιτρίνας, του βιβλιοπωλείου όμως, και πριν να μπω, παρατήρησα κάτι. Ένα πολύχρωμο κουτί με κόκκινο χερούλι.

Η πρώτη ερώτησή μου, στην ευγενική βιβλιοπώλισσα, ήταν αν υπήρχε το βιβλίο που ζητούσα, η δεύτερη πόσο κόστιζε το κουτί στην βιτρίνα. Η απάντηση, στην πρώτη ερώτηση, ήταν όχι, στη δεύτερη «42 €» και την βρήκα λογική.

Βγήκα από το θεμέλιο με τέσσερα βιβλία, των εκδόσεων «διόπτρα» (σιγά να μην έβγαινα από βιβλιοπωλείο με άδεια χέρια) και . . . το κουτί (βεβαίως). Ένα κουτί της κινέζικης “Qman” με αριθμό 1729 και τίτλο “Air Raid Heavy Armored Tank”. Η Qman είναι μια εταιρεία κατασκευής και διάθεσης συναρμολογουμένων με τουβλάκια συμβατά με αυτά των εταιρειών Lego και Cobi. Παλιά μου τέχνη κόσκινο.

Το συγκεκριμένο κουτί το αποθήκευσα. Αφενός άλλα συναρμολογούμενα είχαν προτεραιότητα και αφετέρου το καλοκαίρι δεν προσφέρεται για συναρμολόγηση. Η σειρά για τη συναρμολόγηση του περιεχομένου του κουτιού Qman 1729 ήρθε τον Οκτώβριο του 2021.

Κυριακή, λοιπόν, 17 Οκτωβρίου και στο γραφείο της Τ47 ετοιμάζεται, σύμφωνα με το σχετικό πρωτόκολλο, το σκηνικό για τη συναρμολόγηση των κομματιών του κινέζικου κουτιού που αγόρασα από το «Θεμέλιο». Ομολογώ ότι μια μικρή ανησυχία την είχα. Τα κινέζικα προϊόντα δεν φημίζονται για την ποιότητά τους και για τα κινέζικα συναρμολογούμενα δεν είχα ακούσει καλά λόγια.

Άνοιξα το κουτί. Εντός του μια περιποιημένη χαρτονένια σκάφη με περιεχόμενο έξι (6) αριθμημένα πλαστικά σακουλάκια με τουβλάκια, ένα σακουλάκι με τις δύο λαστιχένιες ερπύστριες, ένα μεγάλο κομμάτι, 10Χ20 «κομπάκια», και το φυλλάδιο των οδηγιών συναρμολόγησης. Ένα φυλλάδιο με εξαιρετική ποιότητα χαρτιού και οδηγίες στο γνωστό στιλ των Lego και Cobi. Μαζί τους και το φυλλαράκι με τα αυτοκόλλητα, για τανκ και ελικόπτερο, τα οποία φαινόντουσαν καλής ποιότητας. Καλά πηγαίναμε.




Άνοιξα το πρώτο σακουλάκι. Τα τουβλάκια δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από αυτά της Lego. Ξεκίνησα τη συναρμολόγηση. Τα κομμάτια είχαν εξαιρετική εφαρμογή. Εξαιρετικά αποδείχτηκαν και τα αυτοκόλλητα, με διακριτικό ανάγλυφο. Εξίσου καλά με της Lego σε πρώτη εφαρμογή και λίγο χειρότερα, αν τα ξεκολλούσες και τα επανατοποθετούσες. μιας και στρεβλωνόντουσαν περισσότερο από αυτά της Lego. Τα χειρότερα, μακράν, για όσα έχω χρησιμοποιήσει, είναι αυτά της Cobi.




Οι οδηγίες ξεκινούσαν με την συναρμολόγηση των τεσσάρων φιγούρων του κουτιού. Διαφορετική η φιλοσοφία συναρμολόγησής τους, από αυτή των Lego, Cobi, με τις παλάμες σε ξεχωριστά κομμάτια, χρήση άξονα για σύνδεση κάτω άκρων – κορμού και σαφώς μεγάλη κεφαλή με έντονα χαρακτηριστικά. Μικρή ένσταση η χαλαρή, σχετικά, σύνδεση των κρανών, και του καπέλου, στις κεφαλές των φιγούρων. Μου, οι φιγούρες πάντως, άρεσαν!



Τη συγκεκριμένη Κυριακή συναρμολόγησα το περιεχόμενο των σακουλακιών ένα έως τέσσερα με αποτέλεσμα να κρατήσω στα χέρια μου το σώμα του τανκ. Ενός τανκ το οποίο δεν ήταν υπό κλίμακα μοντέλο κάποιου υπαρκτού αλλά μία φανταστική κατασκευή. Αντίθετα με τα μοντέλα τανκ της Cobi οι ερπύστριες δινόντουσαν ολόκληρες σε ξεχωριστό σακουλάκι, όπως ήδη ανέφερα, και η εφαρμογή τους ήταν ακριβής και εύκολη.

Την επόμενη μέρα, Δευτέρα, 18 Οκτωβρίου, συνέχισα με τα σακουλάκια πέντε και έξι. Συναρμολόγησα έτσι τον πυργίσκο του τανκ και το ελικόπτερο. Δύο ενστάσεις. Πρώτη: τα τμήματα δεξιά και αριστερά του πυροβόλου, στον πυργίσκο, κούμπωσαν δύσκολα και φεύγουν από τη θέση τους σχετικά εύκολα. Δεύτερη: χρειάστηκε να ενισχύσω την καταπακτή, στο πίσω μέρος του ελικοπτέρου, με ένα επιπλέον κομμάτι, από τα αποθέματα, γιατί και αυτή εύκολα έφευγε από τη θέση της.

Αν και, υποτίθεται, ότι είμαι πεπειραμένος συναρμολογητής, λέμε τώρα, δεν απέφυγα δύο λάθη. Στο πρώτο έκοψα στα δύο (!) το ένα από τα δύο σωληνωτά κομμάτια που σχηματοποιούν την καμπίνα του ελικοπτέρου χρησιμοποιώντας το, πώς μου ήρθε;, σε λάθος θέση. Διόρθωσα το λάθος, για να μην αλλιώς το γράψω και σοκαριστείτε, ισιώνοντας και χρησιμοποιώντας έναν μεταλλικό συνδετήρα στο εσωτερικό των δύο σωληνωτών κομμένων κομματιών.



Το δεύτερο λάθος ήταν στη συναρμολόγηση των δύο δεξαμενών καυσίμου, στο πίσω μέρος του τανκ. Θεώρησα ότι, εκτός από τα καπάκια τους και τα κομμάτια στήριξης στο σώμα του τανκ, η κάθε μία χτιζόταν με τρία όμοια κυλινδρικά κομμάτια. Έχοντας τέσσερα από αυτά στη διάθεσή μου προέκυψε έλλειψη δύο τέτοιων κομματιών. Καλομαθημένος, από τη Lego κυρίως, να βρίσκω τα κομμάτια που έλλειπαν από τα κουτιά με ένα απλό ηλεκτρονικό μήνυμα αναζήτησα μία παρόμοια διαδικασία και για την Qman. Δεν μπόρεσα, προς έκπληξή μου ομολογώ, να βρω τίποτα σχετικό.



Κατάλαβα το κατασκευαστικό (μου) λάθος όταν σκανάρισα τη σχετική σελίδα του φυλλαδίου των οδηγιών συναρμολόγησης για να την στείλω στον αντιπρόσωπο της Qman στην Ελλάδα, ζητώντας του μία λύση. Άψογοι τελικά οι Κινέζοι φάουλ ο Νίκος! Είπαμε: Το σφάλειν ανθρώπινο.

Το συγκεκριμένο σφάλμα συναρμολόγησης φαίνεται σε κάποιες από τις πιο πάνω φωτογραφίες.

Τανκ, ελικόπτερο και οι τέσσερεις φιγούρες συναριθμούν, κατά τον κατασκευαστή πάντα, επτακόσια δώδεκα (712) κομμάτια. Οι διαστάσεις του τανκ είναι 270Χ130Χ125 mm3 (ΜΧΠΧΥ) ενώ του ελικοπτέρου 220Χ200Χ95 mm3 (ΜΧΠΧΥ). Το βάρος του τάνκ, συμπεριλαμβανομένων δύο φιγούρων, 513 gr ενώ του ελικοπτέρου, συμπεριλαμβανομένης μίας φιγούρας, 113 gr.




Προκειμένου να προστατεύσω το τανκ από τη σκόνη προμηθεύτηκα μία πλαστική βιτρίνα, από το κατάστημα “Fasma Models”, διαστάσεων 325Χ165Χ125 mm3 και κόστους 22,5 €. Για να χωρέσει, το τανκ στη βιτρίνα, αναγκάστηκα να αφαιρέσω την κεραία ασυρμάτου που ήταν τοποθετημένη στον πυργίσκο του τανκ.


Αν με ρωτήσετε: Θα αγόραζες άλλα κουτιά της Qman;

Η απάντηση θα ήταν, ανεπιφύλακτα: Ναι!

Το έψαξα, βεβαίως, αλλά δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον, τουλάχιστον στην, έτσι κι αλλιώς περιορισμένη, Ελληνική σχετική αγορά.


Δεν μένει παρά να σας ευχηθώ:

Καλό Νοέμβριο με Υγεία και Τύχη!

Ένα κλικ μακριά  οι ZZ Top στο “Sharp Dressed Man”:


31/10/2021

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2021

1371. Προχθές στην Πρωτεύουσα


Λοιπόν. Το Huawei P20 Pro μου, μοντέλο CLT-L29, παρουσίασε πρόβλημα. Συγκεκριμένα αρνείται να συνεργαστεί και να συνδεθεί με τον Η/Υ μου με το καλώδιό του “USB to USB-C”. Τον τελευταίο καιρό το P20, για συντομία, έκανε κόνξες στο βύσμα USB-C και με βασάνιζε μέχρι να συνδεθεί. Τις προηγούμενες ημέρες πέρασε στην τέλεια άρνηση. Αδύνατον να συνδέσω P20 και Η/Υ. Η αμφίπλευρη σύνδεση του καλωδίου γινόταν και ο Η/Υ κοιμόταν.

Εκείνο που κατάφερνα να κάνω, μετά από δυο τρεις προσπάθειες, ήταν να φορτίζω το P20 με το ίδιο καλώδιο. Για μεταφορά αρχείων, κυρίως φωτογραφιών, ούτε λόγος. Βρέθηκα έτσι με πάνω από τριακόσιες (300) φωτογραφίες στο κινητό που έπρεπε να μεταφέρω στον Η/Υ. Έκανα, λοιπόν, τη σκέψη «βρε δεν πάω στην πρωτεύουσα να αγοράσω καινούργιο (με το συμπάθιο κιόλας για το «γ») καλώδιο μήπως και λύσω το πρόβλημα;».


Ήθελα να αγοράσω και μία καινούργια θήκη, για το κινητό με την προδοτική συμπεριφορά, και κάποια, ως συνήθως, βιβλία και το αποφάσισα. Θα επισκεπτόμουν την πρωτεύουσα. Έκλεισα και μία συνάντηση με τον φίλο μου τον Σταύρο, στην επί της οδού Εμμανουήλ Μπενάκη «Λέσβο» για ουζάκι, ήρθε το πράγμα και έδεσε.


Όπως το συνηθίζω, για τις σε εποχή κοροναϊού μετακινήσεις μου, κάλεσα το πρωί, της Πέμπτης 21 Οκτωβρίου. Την Τάξιπλον για ταξί. Ατυχώς δεν υπήρχε διαθέσιμο ταξί για κλείσιμο ραντεβού, αν και τηλεφώνησα τουλάχιστον δύο  ώρες νωρίτερα, και μου πρότειναν να τηλεφωνήσω λίγο πριν την επιθυμητή ώρα αναχώρησής μου. Το έπραξα.


Από παραδρομή είπα στην κοπέλα του τηλεφωνικού κέντρου «. . . για το κέντρο της Γλυφάδας» για να προσθέσω αμέσως μετά «. . . συγγνώμη για το κέντρο της Αθήνας» (με το συμπάθιο κιόλας για το διπλό «γ»). Η κοπέλα κράτησε το πρώτο. Ο οδηγός του ταξί, που ήρθε στην Τ47, δεν είχε περιθώριο για την Αθήνα. Του ζήτησα να με αφήσει στον σταθμό metro του Ελληνικού.


Είχα να χρησιμοποιήσω metro από την Τετάρτη, 26 Φεβρουαρίου 2020. Κάπου, δηλαδή, το ευχαριστήθηκα που θα χρησιμοποιούσα το metro συνυπολογιζομένου ότι την 11:30 δεν τη λες και ώρα αιχμής. Κατέβηκα λοιπόν υπό την γη, φόρτισα την κάρτα μου, με 10+1 εισιτήρια, και επιβιβάστηκα σε έναν συρμό. Οι συνεπιβάτες στο χώρο μου προσεκτικοί και τυπικοί. Εξαίρεση δύο κοπέλες οι οποίες κάθισαν όπου τους γούσταρε. Αποβιβάστηκα στον σταθμό της Ακρόπολης.


Ζούσα μέρες του 2018. Τότε που, ως εργαζόμενος, κατέβαινα, στον ίδιο σταθμό, και περπατούσα μέχρι το γραφείο μου, στην περιοχή της Ομόνοιας. Η γνωστή διαδρομή. Λόρδου Βύρωνα, Σέλλεϊ, Αδριανού, Αγίας Φιλοθέης, Πλατεία Μητροπόλεως, Ευαγγελιστρίας, Αγίου Μάρκου, Αιόλου, Πατησίων. Ηλιόλουστη η μέρα και ο κόσμος αρκετός. Εκείνο που παρατήρησα ήταν τα πολλά καινούργια (με το συμπάθιο κ.λ.π.) «φαγάδικα».


Η πρώτη στάση ήταν σε ένα κατάστημα με κινέζικα είδη, στην Χαλκοκονδύλη 32. Αγόρασα ένα καλώδιο “USB to USB-C” και μία θήκη για το άπιστο κινητό. Κοψοχρονιά. Τέσσερα (4) ευρώ το καθένα. Συνέχισα με την «Πρωτοπορία». Για δεύτερη φορά, η πρώτη στην προηγούμενη επίσκεψή μου, δεν βρήκα το πρώτο βιβλίο από αυτά που ζητούσα. Έφυγα. Σε ένα χαρτοπωλείο, επί της Μπενάκη, αγόρασα δύο ανταλλακτικά Faber-Castell . . . για το Parker στυλό μου.


Είχε έρθει η ώρα (13:00) για το με τον Σταύρο ουζάκι στην παραδοσιακή «Λέσβο». Συναντηθήκαμε. Καθίσαμε. Φάγαμε. Ήπιαμε. Συζητήσαμε. Περάσαμε καλά! Δώρο του Σταύρου ένα στικάκι (USB) με μουσικές της επιλογής του. Τα γούστα μας στη μουσική παρόμοια.



Όταν χωριστήκαμε ανηφόρησα προς την Ιπποκράτους. Στόχος να αγοράσω μια πλαστική θήκη/βιτρίνα, από το εκεί κατάστημα “Fasma”, για το Qman τανκ που είχα συναρμολογήσει. Το έπραξα. Κόστος; 22,50 €. Μία θήκη, παρόμοιων διαστάσεων, τρία χρόνια πριν, και από το ίδιο κατάστημα, μου είχε κοστίσει 16 €. Κάθε πέρυσι και καλύτερα.

Μετά το “Fasma” σειρά είχε το βιβλιοπωλείο «Πολιτεία», με τις πολλές εισόδους. Μπήκα, και βγήκα, σε, και από, δύο. Όταν βγήκα από την πρώτη είχα αγοράσει τα:

  1. Στοχασμοί - Σοπενχάουερ (Στιγμή)
  2. Πολιτεία Πέμπτος τόμος - Πλάτων (Κάκτος), για τη Βα
  3. Προβλέψεις – Θεόδωρος Μόδης (ΠΕΚ)

Όταν βγήκα από τη δεύτερη (που οδηγούσε στο γνωστό υπόγειο με τα βιβλία λογοτεχνίας) τα:

  1. Οι Φωνές του Ποταμού Παμάνο – Jaume Cabre (Πάπυρος)
  2. Δόκτωρ Τζέκυλ & Κύριος Χάϋντ – Στήβενσον (Ερατώ)
  3. Σκέψεις - Νοβάλις (Στιγμή)
  4. Η Πόλη της Καταχνιάς – Κάρλος Ρουίθ Θαφόν (Ψυχογιός)

Η κάθοδος στην πρωτεύουσα είχε ολοκληρωθεί. Ταξάκι, από την οδό Ακαδημίας, και επιστροφή στη βάση (Τ47).

Τώρα αν έχετε απορίες σχετικά με τη συμπεριφορά του άπιστου κινητού (μου) μετά λύπης σας πληροφορώ ότι, όχι! Το καινούργιο καλώδιο δεν λειτούργησε. Με πολλούς κόπους και ψάξιμο κατάφερα να κατεβάσω στον Η/Υ τις τετρακόσιες, και πλέον, φωτογραφίες που είχαν μαζευτεί στο κινητό. Για όσους ενδιαφέρονται, τη λύση την έδωσε το “Wetransfer”. Ας είναι καλά!

Να προσέχετε, να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά Desireless και “Voyage Voyage”:


23/10/2021

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021

1369. Δειρήν αργυφέην

 

Δεύτερη εγγραφή για τον Οκτώβριο και επιλέγω, για πεντηκοστή πέμπτη φορά, ένα επίγραμμα από το πέμπτο βιβλίο, «Τα Ερωτικά», της Ελληνικής, ή της Παλατινής όπως είναι ευρύτερα γνωστή,  Ανθολογίας.

Πρόκειται για ένα, όντως, ερωτικό επίγραμμα του Παύλου Σιλεντιάριου το οποίο, στο πέμπτο, όπως είπαμε, βιβλίο της ανθολογίας έχει αύξοντα αριθμό διακόσια εβδομήντα δύο (272). Θα ακολουθήσει, υπομονή να γράψω και κάτι άλλα, το πρωτότυπο κείμενο και μία μετάφραση της ταπεινότητάς μου.

Ακόμα μία φορά προσπάθησα, μεταφράζοντας, να κρατηθώ όσο πιο κοντά γίνεται στο αρχικό κείμενο. Ομολογώ ότι το αποτέλεσμα δεν είναι ό,τι το καλύτερο αλλά δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω: Την σημασία, τη δροσιά και τη χάρη την έχει το αρχαίο κείμενο. Η μετάφραση, αείποτε εν προκειμένω και κατά τη γνώμη μου, είναι απλώς υποβοηθητική.

Συμβουλεύτηκα, βεβαίως, δύο – τρεις μεταφράσεις επαγγελματιών, θα έλεγα, πριν καταλήξω στην δική μου εκδοχή. Κατανοώ και σέβομαι την προσπάθεια τους να προσεγγίσουν ποιητικά το αρχικό κείμενο επιτρέποντας έτσι στη μετάφραση που καταθέτουν κάποιους βαθμούς ελευθερίας. Η δική μου περίπτωση είναι διαφορετική. Σαν ερασιτέχνης θα ανοίξω λεξικά, θα δω υπάρχουσες μεταφράσεις, θα καταφύγω στο διαδίκτυο, θα γαντζωθώ, όσο μπορώ, στο αρχικό κείμενο.

Από τη μία «βαθμοί ελευθερίας» και από την άλλη, «γάντζωμα». Και το ένα και το άλλο με τις συνέπειές τους. Ομολογώ, στο σημείο αυτό, ότι από τη μετάφραση του Ανδρέα Λεντάκη πήρα το «τρυγώ» για το «βόσκομαι» του αρχικού κειμένου. Το βρήκα εξαιρετικό!

Βιογραφικά στοιχεία για τον Παύλο Σιλεντιάριο καθώς και το τη σημαίνει «Σιλεντιάριος», όσοι ενδιαφέρεστε, μπορείτε να βρείτε στην εγγραφή: 

0978. Παύλος Σιλεντιάριος

της Κυριακής, 21 Σεπτεμβρίου 2014, του παρόντος e-ημερολογίου.

 

5.272 ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ

Μαζος χερσν χω, στματι στμα, κα περ δειρν
σχετα λυσσων βσκομαι ργυφην.
ο
πω δ’ φρογνειαν λην λον· λλ’ τι κμνω
παρθ
νον μφιπων λκτρον ναινομνην.
μισυ γρ Παφίῃ, τ δ’ ρ’ μισυ δκεν θν·
α
τρ γ μσσος τκομαι μφοτρων.

 

Έχω τα χέρια στα στήθη, στο στόμα το στόμα,  και
τον λευκό λαιμό ανεξέλεγκτα μαινόμενος τρυγώ.
Ακόμα όμως δεν έχω αδράξει την αφρογέννητη όλη·
αλλά μοχθώ πιέζοντας την παρθένο που αρνείται το κρεβάτι.
Γιατί το μισό στην Αφροδίτη, και το άλλο μισό έδωσε στην Αθηνά·
ωστόσο εγώ στη μέση κι από τις δύο λιώνω.

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά και να, βεβαίως, παντοιοτρόπως, για να έχετε, προσέχετε!

Ένα κλικ μακριά. . . Τι; Τι ταιριάζει σε ένα επίγραμμα ηλικίας αιώνων και με δημιουργό, μάλιστα, έναν «Σιλεντιάριο»; Δεν μένει, θαρρώ, παρά να αυθαιρετήσω, να κάνω του κεφαλιού μου!

Ιδού!


15/10/2021