1369. Δειρήν αργυφέην

 

Δεύτερη εγγραφή για τον Οκτώβριο και επιλέγω, για πεντηκοστή πέμπτη φορά, ένα επίγραμμα από το πέμπτο βιβλίο, «Τα Ερωτικά», της Ελληνικής, ή της Παλατινής όπως είναι ευρύτερα γνωστή,  Ανθολογίας.

Πρόκειται για ένα, όντως, ερωτικό επίγραμμα του Παύλου Σιλεντιάριου το οποίο, στο πέμπτο, όπως είπαμε, βιβλίο της ανθολογίας έχει αύξοντα αριθμό διακόσια εβδομήντα δύο (272). Θα ακολουθήσει, υπομονή να γράψω και κάτι άλλα, το πρωτότυπο κείμενο και μία μετάφραση της ταπεινότητάς μου.

Ακόμα μία φορά προσπάθησα, μεταφράζοντας, να κρατηθώ όσο πιο κοντά γίνεται στο αρχικό κείμενο. Ομολογώ ότι το αποτέλεσμα δεν είναι ό,τι το καλύτερο αλλά δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω: Την σημασία, τη δροσιά και τη χάρη την έχει το αρχαίο κείμενο. Η μετάφραση, αείποτε εν προκειμένω και κατά τη γνώμη μου, είναι απλώς υποβοηθητική.

Συμβουλεύτηκα, βεβαίως, δύο – τρεις μεταφράσεις επαγγελματιών, θα έλεγα, πριν καταλήξω στην δική μου εκδοχή. Κατανοώ και σέβομαι την προσπάθεια τους να προσεγγίσουν ποιητικά το αρχικό κείμενο επιτρέποντας έτσι στη μετάφραση που καταθέτουν κάποιους βαθμούς ελευθερίας. Η δική μου περίπτωση είναι διαφορετική. Σαν ερασιτέχνης θα ανοίξω λεξικά, θα δω υπάρχουσες μεταφράσεις, θα καταφύγω στο διαδίκτυο, θα γαντζωθώ, όσο μπορώ, στο αρχικό κείμενο.

Από τη μία «βαθμοί ελευθερίας» και από την άλλη, «γάντζωμα». Και το ένα και το άλλο με τις συνέπειές τους. Ομολογώ, στο σημείο αυτό, ότι από τη μετάφραση του Ανδρέα Λεντάκη πήρα το «τρυγώ» για το «βόσκομαι» του αρχικού κειμένου. Το βρήκα εξαιρετικό!

Βιογραφικά στοιχεία για τον Παύλο Σιλεντιάριο καθώς και το τη σημαίνει «Σιλεντιάριος», όσοι ενδιαφέρεστε, μπορείτε να βρείτε στην εγγραφή: 

0978. Παύλος Σιλεντιάριος

της Κυριακής, 21 Σεπτεμβρίου 2014, του παρόντος e-ημερολογίου.

 

5.272 ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ

Μαζοὺς χερσὶν ἔχω, στόματι στόμα, καὶ περὶ δειρὴν
ἄσχετα λυσσώων βόσκομαι ἀργυφέην.
οὔπω δ’ ἀφρογένειαν ὅλην ἕλον· ἀλλ’ ἔτι κάμνω
παρθένον ἀμφιέπων λέκτρον ἀναινομένην.
ἥμισυ γὰρ Παφίῃ, τὸ δ’ ἄρ’ ἥμισυ δῶκεν Ἀθήνῃ·
αὐτὰρ ἐγὼ μέσσος τήκομαι ἀμφοτέρων.

 

Έχω τα χέρια στα στήθη, στο στόμα το στόμα,  και
τον λευκό λαιμό ανεξέλεγκτα μαινόμενος τρυγώ.
Ακόμα όμως δεν έχω αδράξει την αφρογέννητη όλη·
αλλά μοχθώ πιέζοντας την παρθένο που αρνείται το κρεβάτι.
Γιατί το μισό στην Αφροδίτη, και το άλλο μισό έδωσε στην Αθηνά·
ωστόσο εγώ στη μέση κι από τις δύο λιώνω.

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά και να, βεβαίως, παντοιοτρόπως, για να έχετε, προσέχετε!

Ένα κλικ μακριά. . . Τι; Τι ταιριάζει σε ένα επίγραμμα ηλικίας αιώνων και με δημιουργό, μάλιστα, έναν «Σιλεντιάριο»; Δεν μένει, θαρρώ, παρά να αυθαιρετήσω, να κάνω του κεφαλιού μου!

Ιδού!

15/10/2021