Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2020

1304. Ένα Κείμενο


Μέσα της δεκαετίας του 1970. Μια άλλη εποχή. Δίχως διαδίκτυο, δίχως έξυπνα κινητά, δίχως κοροναϊό, βεβαίως. Οι εγκαταστάσεις του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) βρισκόντουσαν στην οδό Πατησίων. Τα λεωφορεία της Γλυφάδας τερμάτιζαν στο Ζάππειο και την  απόσταση μέχρι το  ΕΜΠ μπορούσες να την διανύσεις με μιαν ανάσα. Μια εποχή  που το κορίτσι των ονείρων σου έπρεπε  να το παραμονέψεις σε στάσεις και διαδρομές λεωφορείων και τρόλεϊ. Μια εποχή με όνειρα, επιθυμίες και ελπίδες. Από εκείνη, την ηρωική εποχή, και το κείμενο που ακολουθεί. Το έκτο κείμενο της σειράς «Τα άλλα κείμενα». Ιδού:

06. KEIMENO

Προσπάθεια κατασκευής ποιήματος αδύνατη. Ας καθαρογράψω, λοιπόν, μερικές σκόρπιες σκέψεις. Δε μπορώ να σπουδάσω. Αισθάνομαι σαν άνθρωπος του μεσαίωνα. Θα ήθελα να αντιγράψω μερικά κείμενα. Κυρίαρχη σκέψη. Θυμήσου τον απρόσιτο άγγελο. Οι άγγελοι είναι ξανθοί. Δες Χατζή. Την έκαψε τη γριά. Τη γυναίκα του ράφτη του καμπούρη.

         Τέτοια κατασκευάσματα σαν κι αυτό δε μπορούμε να πούμε ότι αντιστέκονται στον οντολογικό χρόνο. Νομίζω ότι από τα σπουδαιότερα πράγματα που κατορθώνει η τέχνη είναι και η αλλοίωση του οντολογικού χρόνου. Κλοπιμαίο. Στραβίνσκι. Οι λειτουργίες του ασυνείδητου αξεδιάλυτες. Θα πρέπει πάντοτε να μεταφέρω μερικές λευκές κόλλες μαζί μου. Μου λείπουν λέξεις. Μου λείπουν λέξεις. Σώψυχα. Αναπόφευκτος σαν θάνατος. Μέτρο δυνατότητας του άνθρωπου. Πρέπει να ισορροπήσω και να καθορίσω βασικές αρχές. Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να αρνηθώ.

         Πλησιάζει ο χρόνος που η Μεγάλη Άσκηση Γραφής θα πρέπει να δει το φως. Θα προσπαθήσω να τη φέρω στα σημερινά μου όρια. Θα πρέπει να είναι κυνικά ειλικρινής. Θα πρέπει να γίνει κείμενο σταθμός. Κείμενο με παραμέτρους. Πρέπει να αποφασίσω μερικά πράγματα. Με φοβίζουν τα “θα”.

         Είναι απρόσιτη και αυτή όπως και η άλλη. Δε θα στείλω κάρτα. Όχι ποτέ! Σήκω και κτύπησε τώρα ή ποτέ! Στη σφενδόνη. Πάλι στη σφενδόνη. Πόσοι κύκλοι; Πόσοι αιμάτινοι κύκλοι; Ποιος νόμος σκοτεινός και αξεδιάλυτος με κυβερνάει; Πώς θα τον ξεφύγω; Έτσι προσεγγίζεται η αυτόματη γραφή; Οι μέρες μας ήταν καλές τότε. Θα τη συντρίψω. Εκείνη το θέλησε να αντιπαραβάλουμε τα αναστήματά μας. Τα σπίτια μας είναι ψυχρά και άδεια. Ο λόγος μας τραύλισμα. Πόσοι πιάνουν μολύβι στο χέρι να γράψουν αυτά που σκέπτονται σχετικά συχνά;

         Μην πιστέψεις ότι είσαι σπορά Θεών θα καταστραφείς. Έλα και σίμωσε στα όρια σου. Θ’ ανασάνεις τότε. Πόσο ελέγχω το χώρο και το χρόνο. Σε τι τον επηρεάζω; Σκοτεινός σαν θάνατος. Και ήμουν στο σκοτάδι και ήμουν το σκοτάδι. Και μ’ είδε μια ακτίνα. Καρυωτάκης είναι. Φοβάμαι τις μέρες που έρχονται. Ψέματα. Δεν τις φοβάμαι. Πάλι ψέματα.

                                                                                              22 Μάρτη 1976 / Βιβλιοθήκη ΕΜΠ

Να είσαστε Καλά και να Προσέχετε.

Ένα κλικ μακριά Γιώργος Νταλάρας και «Σαν ΣβησμένοΚαρβουνάκι». Ένα τραγούδι των Σταύρου Κουγιουμτζή, Μάνου Ελευθερίου από το άλμπουμ «Στα Ψηλά τα Παραθύρια» του 1975:


15/09/2020

8 σχόλια:

  1. Λατρεύω Νταλάρα και ειδικά τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή. Ένας προς ένα διαλεχτά. Τώρα μένω στο κέιμενό σου. Με ιδιαίτερη γραφή. Μοιάζει σαν ημερολόγιο. Ξεχωριστό. Δεν έχω να σχολιάσω στις αναφορές. Μονάχα την υφή τους και την ατμόσφαιρα που βγάζουν. Πόσο όμορφη και νοσταλγική.
    Την καλησπέρα μου και ευχές για όμορφο βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα,

      Και οι τρεις, Νταλάρας - Κουγιουμτζής - Ελευθερίου, από τους αγαπημένους μου.
      Στα 21 του ο καθένας γράφει ότι μπορεί. . .

      Να είσαι Καλά Γιάννη :)

      Διαγραφή
  2. Α δεν θυμάμαι και πολλά από το 1970. Ήμουν μόλις 10 χρονών, γι' αυτό μάλλον.
    Τις λειτουργίες του ασυνείδητου δεν ξέρω αν τις έχει ξεδιαλύνει κάποιος. Αν ναι, ας βοηθήσει την κατάσταση.
    Εγώ μια φορά, αξεδιάλυτες τις έχω ακόμα.
    Πάντως, τώρα πια, δεν πρέπει να έχεις παράπονο. Κάθε άλλο παρά σου λείπουν οι λέξεις!
    Σήμερα δεν θα ακούσω το άσμα, καθώς είναι κάτι στη φωνή του Νταλάρα που με ενοχλεί στον ακουστικό πόρο.
    Καλό απόγευμα εξάδελφε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου εξαδέλφη,

      Πενήντα χρόνια μακριά το 1970, πολλά πολλά έχουν αλλάξει.
      Εγώ ομολογώ ότι ο Νταλάρας μου αρέσει αλλά, περί ορέξεως
      κολοκυθόπιτα. . .

      Να αισθάνεσαι, να είσαι και να περνάς Καλά,
      Φιλιά :)

      Διαγραφή
    2. Τώρα που είπες κολοκυθόπιτα, έφτιαξα αυτή τις προάλλες
      https://www.argiro.gr/recipe/paneukoli-kolokuthopita/
      και έγινε καταπληκτική.
      Εννοείται ότι "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα", αλλά αν σου αρέσει, είναι πολύ νόστιμη και πανεύκολη, καθώς δεν χρειάζεται να ανοίξει κάποιος φύλλο!
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
    3. Καλημέρα εξαδέλφη,

      Ευχαριστώ πολύ για την συνταγή αλλά εγώ εις τα τοιαύτα δεν τα καταφέρνω.
      Ευτυχώς υπάρχει η αδελφή μου στην οποία θα παραπέμψω το ζήτημα. Αποτέλεσμα
      εγγυημένο.

      Να είσαι Καλά,
      Καλή Εβδομάδα,
      Φιλιά :)

      Διαγραφή
  3. Ερωτήματα και απορίες, ''θα'' και ''πρέπει''...Δικό σου κείμενο; Γεμάτο φιλοσοφικές ιδέες που απασχολούσαν πολλούς στα νιάτα μας. Λες βιβλιοθήκη ΕΜΠ / είναι ο τόπος που γράφτηκε; Τι;
    Ο Νταλάρας αγαπημένος.
    Να σαι καλά
    Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Άννα,

      Το κείμενο είναι δικό μου και όντως το έγραψα στην ημιυπόγεια βιβλιοθήκη του ΕΜΠ, στην Πατησίων, όντας σπουδαστής στη Σχολή Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων, τότε.

      Ο Νταλάρας είναι αγαπημένος μου από τη δεκαετία του 1970. Μου αρέσει και σαν άνθρωπος λαμβάνοντας υπόψη την εικόνα που βγάζει σε συνεντεύξεις του.

      Να είσαι Καλά,
      Καλό ξημέρωμα :)

      Διαγραφή