1234. Αλέκος Σακελλάριος

Το βιβλίο το πρωτοείδα στο Public, της Γλυφάδας. Το ξεφύλισσα. Μου άρεσε. Αν δεν υπήρχε το ζήτημα της τιμής, θα το αγόραζα ευθύς. Εννοώ ότι, έτσι όπως έχει εξελιχθεί το πράγμα, μπορεί να βρεις ένα προϊόν με μια τιμή α και στο παραδίπλα κατάστημα να πωλείται 20 και 30 % φθηνότερα. Αυτό και το ότι δεν νομίζω τα Public να φημίζονται για τις καλές τιμές τους στα βιβλία με έκανε να το ψάξω.

Αποδείχτηκε, λοιπόν, ότι η τιμή, στο Public Γλυφάδας, ήταν λογική. Λογική η τιμή, καλοφτιαγμένο το βιβλίο, αγαπημένος, από  καιρό, ο συγγραφέας του. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Την Κυριακή, 4 Νοεμβρίου 2018, επισκέφθηκα το κατάστημα και καταβάλλοντας το ποσό των 18 € απέκτησα ένα αντίτυπο του βιβλίου:

Αλέκου Σακελλάριου: «λες και ήταν χθες», Επετειακή έκδοση, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ, Σεπτέμβριος 2018, ISBN: 978-618-5033-82-8, Πλήθος Σελίδων: 560, Διαστάσεις: 17Χ24 τετραγωνικά εκατοστά, Βάρος: 1.355 γραμμάρια.

Μου αρέσουν αυτού του είδους τα βιβλία και τα αναγνώσματα. Μου αρέσει να διαβάζω για εποχές και ανθρώπους που πέρασαν· ανθρώπους που έζησαν και άφησαν πίσω τους σημάδια. Το ξεφύλλισα το αντίτυπό μου, όταν το απόκτησα, διάβασα κάποιες σελίδες του. Μου άρεσαν. Το άφησα στην άκρη.

Πριν από μερικές μέρες, την Πέμπτη, 4 Ιουλίου συγκεκριμένα, το ξαναέπιασα στα χέρια μου. 

Το βιβλίο αυτό, λοιπόν, περιλαμβάνει:

Εισαγωγικό κείμενο («Πριν ανοίξει η αυλαία») από τον Δήμο Λεβιθόπουλο,

«Πρόλογο», του Φρέντυ Γερμανού,

Εκατόν δεκαπέντε (115) ιστορίες / διηγήματα,

Φωτοαντίγραφο χειρόγραφης επιστολής του Φρέντυ Γερμανού στη Τίνα Σακελλαρίου, όταν ο σύζυγός της έφυγε από τη ζωή,

Κείμενο του Ιάκωβου Καμπανέλλη για τον Αλέκο Σακελλάριο,

«Μικρό Αφιέρωμα στο Μεγάλο Συγγραφέα», από τον Δήμο Λεβιθόπουλο στο οποίο περιλαμβάνεται Συνοπτική Εργογραφία (του Αλέκου Σακελλάριου),

Την τελευταία συνέντευξη του Συγγραφέα, στον Δήμο Λεβιθόπουλο («Έθνος της Κυριακής», 19 Μαΐου 1991)

Διάβασα πάλι κάποιες σκόρπιες σελίδες. Γοητεύτηκα. Άμεσος λόγος, στρωτά Ελληνικά, ενδιαφέρουσες ιστορίες, πολλές αναφορές σε πρόσωπα του Ελληνικού Θεάτρου και Κινηματογράφου, αναφορές σε θεατρικούς συγγραφείς και δημοσιογράφους. Κυρίως χάρη στο ύφος της αφήγησης και αυτοσαρκαστικό χιούμορ. Ένας χαριτωμένος άνθρωπος που αποδεικνύεται χαριτωμένος συγγραφέας. Δεν μπόρεσα παρά να σκεφτώ το, του Μένανδρου:

Ως χαρίεν έστ’ άνθρωπος, αν άνθρωπος η

Με τη σκέψη ότι το αποσπασματικό διάβασμα αδικεί την δροσερή γραφή του συγγραφέα ξεκίνησα από την αρχή, την Πέμπτη, 4 Ιουλίου, την ανάγνωση του βιβλίου (παράλληλα βεβαίως με άλλα διαβάσματά μου) και την ολοκλήρωσα  την Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2019 (στις 11:55). Το καταευχαριστήθηκα και υπογράμμισα αρκετές, του βιβλίου,  προτάσεις με το μολυβάκι μου. Αν δεν υπήρχε το γνωστό και μίζερο «Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή . . . μπλα μπλα» θα μπορούσα να παραθέσω κάποιες, από τις πιο πάνω, προτάσεις για να πάρετε μία γεύση.

Να σημειώσω ότι στο βιβλίο υπάρχει και ένα πλήθος, ασπρόμαυρων, φωτογραφιών που αυξάνουν το ενδιαφέρον που προκαλεί και δίνουν μια επιπρόσθετη νότα νοσταλγίας.

Για όσους, από τους νεότερους κυρίως, δεν γνωρίζουν ποιος και τι υπήρξε ο Αλέκος Σακελλάριος αναφέρω, ενδεικτικά, κάποιες από τις ταινίες στις οποίες είχε συμμετοχή (σαν (συν)σεναριογράφος ή / και σκηνοθέτης):

Οι Γερμανοί ξανάρχονται – Ένα βότσαλο στη λίμνη – Σάντα Τσικίτα – Δεσποινίς ετών 39 – Η καφετζού – Η θεία απ’ το Σικάγο – Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο – Ο Ηλίας του 16^ου – Τα κίτρινα γάντια – Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες - Η Αλίκη στο ναυτικό – Αλίμονο στους νέους – Χτυποκάρδια στο θρανίο – Ο φίλος μου ο Λευτεράκης – Υπάρχει και φιλότιμο – Θα σε κάνω Βασίλισσα – Η κόρη μου η σοσιαλίστρια – Καλώς ήρθε το δολάριο - Ο καπετάν Φάντης Μπαστούνης -  Η θεία μου η χίπισσα.

Ο Αλέκος Σακελλάριος, πέραν των άλλων, υπήρξε και ο στιχουργός, ή ο συνστιχουργός, πολλών πασίγνωστων  τραγουδιών τα οποία δημιουργήθηκαν κυρίως για την υποστήριξη θεατρικών παραστάσεων ή / και, ίσως, ταινιών. Επειδή γνώριζα και αυτή την πλευρά του, ήδη από την Τετάρτη, 1 Φεβρουαρίου 2006, είχα φροντίσει να προμηθευτώ το διπλό CD «Τα Τραγούδια του Αλέκου Σακελλάριου», στο οποίο περιλαμβάνονται σαράντα τραγούδια του (τότε κόστος 13,20 €, συνολική χρονική διάρκεια 2 ώρες, 2 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα).

Το άλμπουμ αυτό το ανέβασα, από το υπόγειο της Τ47, και το άκουσα (αποθηκεύοντάς το μάλιστα και σε μορφή mp3 στον Η/Υ μου). Όμορφα τραγούδια, κατά τη γνώμη μου, τα οποία όμως δείχνουν την ηλικία τους με δύο τρόπους. Ο πρώτος αφορά το άκουσμα, αυτό καθεαυτό, και ο δεύτερος την ποιότητα των ηχογραφήσεων. Κάποια από τα τραγούδια αυτά προέρχονται από ηχογραφήσεις δίσκων 78 στροφών. Μιλάμε για αρχαία ιστορία.

Ακούγοντας λοιπόν τα τραγούδια του διπλού αυτού άλμπουμ σκέφτηκα πόσο όμορφο θα ήταν κάποιος, με αγάπη και σεβασμό στο Ελληνικό τραγούδι και την ιστορία του, να αναλάμβανε να επανακυκλοφορήσει τα τραγούδια αυτά σε σύγχρονες ενορχηστρώσεις και εκτελέσεις. Κάτι, δηλαδή, σαν την καταπληκτική δουλειά που έκανε ο Γιώργος Νταλάρας και οι συνεργάτες του με το εξαιρετικό «50 Χρόνια Ρεμπέτικο Τραγούδι».

Ανάμεσα σε άλλα ο Αλέκος Σακελλάριος υπογράφει, σαν στιχουργός, τα τραγούδια:

Θα Ξανάρθεις – Θα Σε Πάρω Να Φύγουμε – Άσε Τον Παλιόκοσμο Να Λέει – Έχω Ένα Μυστικό – Άστο Το Χεράκι Σου – Αχ, Βρε Παλιομισοφόρια – Γαρύφαλλο Στ’ Αυτί – Είμαι Άντρας (Και Το Κέφι Μου Θα Κάνω) – Σήκω Χόρεψε Συρτάκι – Δημήτρη Μου, Δημήτρη Μου – Έναν Αητό Αγάπησα – Υπομονή

Και, σε συνεργασία με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, τους στίχους των τραγουδιών:

Άστα Τα Μαλλάκια Σου – Που Να ‘Σαι Τώρα – Μπέμπα – Άλα – Το Κορίτσι Θέλει Θάλασσα (Ο Τραμπαρίφας) – Το Τελευταίο Τραμ – Το Μονοπάτι (με συμμετοχή και του Γιώργου Γιαννακόπουλου) – Ένα Βράδυ Που ’Βρεχε  - Βρε Πώς Μπατηρήσαμε

Να είσαστε Καλά.

Ένα κλικ μακριά η Μπέμπα Μπλανς τραγουδά «Έναν Αητό Αγάπησα», των Γιάννη Σπανού, Αλέκου Σακελλάριου, από την ταινία «Καλώς Ήρθε Το Δολάριο (1967):

13/07/2019