1070. Ξημερώματα

Άνοιξε τα μάτια. Γύρισε στο αριστερό πλευρό. Με το δεξί χέρι έψαξε στα σκοτεινά το ρολόι του κομοδίνου. Το άγγιξε. Πάτησε το κουμπί. Το καντράν του φωτίστηκε. 02:47. Έκλεισε τα μάτια.

Ανακάθισε στο κρεβάτι. Πάτησε και με τα δύο πόδια. Βρήκε τις παντόφλες. Έριξε νερό στο πρόσωπο της. Ντύθηκε. Άνοιξε την τσάντα της. Έψαξε το κουτάκι. Το άνοιξε. Δύο κλειδιά και ένα σημείωμα: “Έλα”.

Βγήκε στο δρόμο. Μπήκε στο αυτοκίνητο. Προγραμμάτισε το GPS. Οδήγησε. Έφτασε. Κλείδωσε. Πήρε το κουτάκι. Ξεκλείδωσε και κλείδωσε δύο φορές.

Βρέθηκε σε ένα χολ. Ένα βαρύ αμπαζούρ από όνυχα φώτιζε το χώρο. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη πάνω από το σκρίνιο∙ χαμογέλασε στο είδωλο.

Προχώρησε στο διάδρομο. Θυμήθηκε τα λόγια του: “Τελευταία πόρτα δεξιά”. Μπήκε. Άκουσε την ήρεμη αναπνοή του. Γδύθηκε και ξάπλωσε σιμά του.

Καλό Αύγουστο!

Ένα κλικ μακριά Λάζαρος Σαμαράς, Σοφία Μ. Καραχάλιου, Φωτεινή Βελεσιώτου και “το Βαλς Τ’ Απρίλη”:

01/08/2016