1055. Διαβάσματα (Τρίτο)

Τρίτη, λοιπόν, εγγραφή με τίτλο “Διαβάσματα” μετά τις ομώνυμες εγγραφές με αριθμούς 0753 και 1031. Ξεκινάμε!

Α. “Τα Διαδίκτυα Μας” της Ειρήνης Βουτσκόγλου (διαδικτυακής γνωστής μου). Εκδόσεις “ΔΙΣΙΓΜΑ”, 2016 με ISBΝ 978-960-9495-74-5. Ξεκίνησα να το διαβάζω τη Δευτέρα, 8 Φεβρουαρίου 2016.

Δομημένος τρόπος σκέψης, περιεκτική γραφή. Δεν “έφευγε” εύκολα. Το περιεχόμενό του, θα έλεγα, τύπου “Διαλέξεων”. Γενικού ενδιαφέροντος δίχως να καλύπτει, κατά τη γνώμη μου πάντα, κάποια συγκεκριμένη ανάγκη. Όπως και να έχει βρήκα το περιεχόμενό του ενδιαφέρον αλλά δύσκολα θα επανέλθω για να το ξεφυλλίσω. Τέτοιος γέρο παράξενος που είμαι (από μικρός πάντως!) βεβαίως και συνάντησα σημεία και εκφράσεις που με ξένισαν (και το “καινούριο” αντί για “καινούργιο” πάντοτε θα με ενοχλεί!).

Β. “Ένας Καλός Γιος” του Πασκάλ Μπρυκνέρ, σε μετάφραση Γιάννη Στρίγκου. Εκδόσεις “Πατάκη”, 2015 με ISBN 978-960-16-6391-4. Ξεκίνησα να το διαβάζω το Σάββατο, 20 Φεβρουαρίου 2016.

Αυτό “έφευγε” εύκολα. Κάτι σαν μυθιστόρημα, κάτι σαν αυτοβιογραφία. Πολλές αναφορές στην εποχή μας που σε έκαναν να αισθάνεσαι οικειότητα με τα όσα διάβαζες. Ενδιαφέρουσες αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα όπως π.χ. στο Σαρτρ. Και εδώ η, κατ’ εμέ πάντα, ασχήμια του “καινούριο”, χρήση κάποιων εξεζητημένων λέξεων και ένα “να τις μοιραστούν από κοινού” (σελ. 180) αλλά είπαμε:  Το άλλοθι του μεταφραστή είναι ο συγγραφέας.

Στο κείμενο εντόπισα ένα πλήθος έξυπνων παρατηρήσεων και συμπερασμάτων που εύκολα μπορούν να σταθούν σαν αφορισμοί. Στα συν της έκδοσης και οι δέκα τέσσερις σελίδες σημειώσεων του μεταφραστή. Αν το βρείτε, λοιπόν, διαβάστε το!

Γ. “Το Πέμπτο Παιδί” της Ντόρις Λέσινγκ σε μετάφραση Αλέκου Μανωλίδη. Εκδόσεις “Καστανιώτη - FAQ”, 2010 με ISBN 978-960-03-3856-0. Ξεκίνησα να το διαβάζω το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016.

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που ξεκίνησα να το διαβάζω. Σκέφτηκα: Ας διαβάσω κάτι από τα αδιάβαστα.

Άπλωσα το χέρι στη δεξιά βιβλιοθήκη, που βρίσκεται απέναντι από το γραφείο μου, και επέλεξα το συγκεκριμένο. Μου βγήκε καλό και το καταχάρηκα! Ακριβώς αυτό! Να έχεις τη δυνατότητα να απλώσεις το χέρι να κρατήσεις ένα βιβλίο στα χέρια σου και να βυθιστείς σε ενδιαφέρουσα ανάγνωση. Για τούτο αγοράζω βιβλία ή, κατ’ άλλους, συσσωρεύω βιβλία. Για τη χαρά της κίνησης και της ανάγνωσης – βύθισης!

Ας επιστρέψουμε όμως στο βιβλίο. Βιβλίο που αποτελούσε το υπ’ αριθμόν 12 της συλλογής “Βραβεία Νόμπελ” που ο εκδοτικός οίκος κυκλοφόρησε, μέσω περιπτέρων και πάγκων εφημεριδοπωλών,    από τον Μάρτιο έως τον Αύγουστο του 2010. Επρόκειτο για μια σειρά 24 βιβλιοδετημένων βιβλίων με κόστος 5,90 € ανά βιβλίο. Περισσότερα για τη σειρά αυτή μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

“Το Πέμπτο Παιδί” είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, μόλις 129 σελίδων στο οποίο, εν συντομία, περιγράφεται η άνοδος και η πτώση της σχέσης και της οικογένειας ενός νεαρού ζευγαριού Άγγλων. Εξαιρετικά ενδιαφέρον ανάγνωσμα με τη συγγραφέα να θίγει και να θέτει ένα σωρό θέματα και ζητήματα σχετικά με τη συμβίωση, την οικογενειακή ζωή, την τεκνοποιία, την ανατροφή και αντιμετώπιση των παιδιών και άλλα σχετικά.

Και εδώ έχουμε το “καινούριο” μας και μάλλον πρέπει να το πάρω απόφαση ότι το “καινούργιο” το σκότωσαν και το έθαψαν.

“Το Πέμπτο Παιδί” της οικογένειας του Ντέιβιντ και της Χάριετ Λόβατ είναι ο Μπεν ο οποίος, κυριολεκτικά, τινάζει την οικογένεια στον αέρα! Μικρή έρευνα στο διαδίκτυο μου αποκάλυψε ότι υπάρχει και συνέχεια στο μυθιστόρημα αυτό με τον τίτλο  “Ben, in the World” [ (2000) – sequel to “The Fifth Child” (1988)] το οποίο έχω ήδη κατεβάσει σε PDF και κάποια στιγμή ενδεχομένως και να το διαβάσω [ η απληστία για την πληροφορία που λέγαμε. . .]. 

Δ. “Ευγενία Γκραντέ” του Ονορέ ντε Μπαλζάκ σε μετάφραση Άγγελου Νίκα. Εκδόσεις “Χ. Μιχαλακέα & ΣΙΑ”, 1969. Την εισαγωγή τη διάβασα τη Δευτέρα, 29 Φεβρουαρίου 2016 και την “Ευγενία Γκραντέ” ξεκίνησα να τη διαβάζω τη Δευτέρα, 7 Μαρτίου 2016.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και καλαίσθητη έκδοση 684 σελίδων, με “εικονογράφηση από εκλεκτούς Γάλλους ζωγράφους”, η οποία, πέραν της “Ευγενίας Γκραντέ” περιλαμβάνει και τα μυθιστορήματα “Μπάρμπα Γκοριό” και “Μαγικό Δέρμα”, μία εκτεταμένη εισαγωγή για τη ζωή και το έργο του Μπαλζάκ από τον Έμιλ Λούντβιχ καθώς και κριτική ανάλυση για το κάθε έργο από τον μεταφραστή. Το βιβλιοδετημένο αυτό βιβλίο το αγόρασα από παλαιοβιβλιοπωλείο της οδού Στουρνάρη, στις 7/11/2014, με κόστος μόλις 10 €.

Ενδιαφέρουσα, βεβαίως, η “Ευγενία Γκραντέ” κι ας δείχνει την ηλικία της. Εξαιρετική, θαρρώ, και η μετάφραση η οποία σε πολλά σημεία μου έκλεψε χαμόγελα (όπως π.χ. στην πρόταση: Ο αββάς Κρυσώ, κοντός, στρογγυλός κι αφράτος, με ρούσα, κολλημένη περούκα, με πρόσωπο γριάς τσαχπίνας. . . ). Μια ιστορία έρωτα και διάψευσης το όλον, με το ηθικό ανάστημα της Ευγενίας Γκραντέ να εκμηδενίζει αυτό του λιμοκοντόρου εξαδέλφου της και με κυρίαρχη την προσωπικότητα του πατέρα Γκραντέ ο οποίος αναδεικνύεται σε αρχετυπικό τύπο φιλάργυρου.

Το έργο το έχω και σε έκδοση της εφημερίδας “TO BHMA”,από τη Σειρά “ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ / ΓΑΛΛΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ”, 2011 σε μετάφραση της Διονυσίας Μπιτζιλέκη. Κάποια στιγμή, όταν η διάθεση προκύψει, θα ήταν ενδιαφέρον να συγκρίνω τις δύο μεταφράσεις.

Συνεχίζω!

Ε. “Η Δυνατότητα Ενός Νησιού” του Μισέλ Ουελμπέκ, σε μετάφραση της Λίνας Σιπητάνου. Έκδοση “Βιβλιοπωλείον της «ΕΣΤΙΑΣ»”, 2007 με ISBN 978-960-05-1288-5. Ξεκίνησα να το διαβάζω τη Δευτέρα, 14 Μαρτίου 2016.

Ακόμα ένα βιβλίο του Ουελμπέκ, λοιπόν, μετά το “Ο Χάρτης Και Η Επικράτεια” και το “Υποταγή”. Ομολογώ ότι και αυτό, όπως και η “Υποταγή”, δεν με ενθουσίασε. Δεν λέω ότι δεν ήταν ενδιαφέρον· λέω ότι εμένα δεν μου άρεσε και μάλιστα μου άφησε και μία πικρή γεύση.

Μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας δομημένο σε δύο επίπεδα. Το πρώτο στο παρόν με πρωταγωνιστή τον Ντάνιελ1, κάτι σαν τον Μάρκο Σεφερλή κατά το επάγγελμα, και το δεύτερο στο απώτερο μέλλον με πρωταγωνιστές τους κλώνους του Ντάνιελ1, Ντάνιελ 24 και Ντάνιελ25.

Ο Ουελμπέκ περιγράφει, για το μέλλον της ανθρωπότητας, έναν ζοφερό και αδιέξοδο κόσμο δίχως ελπίδα και δίχως χαρά. Ως συνήθως έχει εμμονές με το πουλί των πρωταγωνιστών του, για να μη γράψω με το δικό του, και οι περιγραφές του για τα σεξουαλικά είναι σε πολλές περιπτώσεις έως και ωμές.

Αναμφιβόλως θέτει ένα σωρό ζητήματα σχετικά με το προς τα πού βαδίζει η ανθρωπότητα ενώ δεν διστάζει να εκφράζει ακραίες απόψεις για πρόσωπα και πράγματα. Αξιοσημείωτες και τονισμένες οι απόψεις που εμφανίζονται στο έργο σχετικά με τη σχέση νεότητας – γήρατος και των θέσεων τους στην κοινωνία.

Η κατάληξη είναι στο πουθενά με τον Ντάνιελ25 να περιμένει τον θάνατο σε έναν ρημαγμένο πλανήτη γη όπου οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση “αγρίων” ενώ οι άφυλοι κλώνοι επιλεγμένων “πιστών” (οι “νεοάνθρωποι”) απλώς ζουν αποκομμένοι προσμένοντας την αβέβαιη έλευση των “Μελλόντων” δημιουργών του ανθρώπου.

Και πάλι είχα πρόβλημα με το ότι η έκδοση δεν ήταν “σχολιασμένη” με συνέπεια αναφορές του συγγραφέα σε πρόσωπα και καταστάσεις να μην αποκτούν, για τον Έλληνα αναγνώστη, τη σημασία και τη βαρύτητα που θα οδηγούσε σε καλύτερη κατανόηση του κειμένου. Οι μόλις 13 σημειώσεις της μεταφράστριας, για κάποια από τα ονόματα προσώπων που αναφέρονται στο έργο, σε έκταση μιας σελίδας είναι κάτι άλλα σε καμία περίπτωση αρκετό.

Το άλλως εξόχως εκνευριστικό είναι ότι στο κείμενο υπάρχουν αμετάφραστες προτάσεις ή λέξεις π.χ. στα Αγγλικά, τα Γερμανικά και τα Ισπανικά. Και όσοι δεν γνωρίζουν τις γλώσσες αυτές, κυρία μεταφράστρια, τι θα κάνουν; Θα πέσουν στα λεξικά ή θα ψάχνουν Άγγλους, Γερμανούς και Ισπανούς που μιλάνε Ελληνικά να τους ρωτήσουν; Πόσο δύσκολο είναι τελικά να μεταφραστεί το όλον και να τοποθετηθούν αστερίσκοι για υποσημειώσεις του τύπου “Αλαμπουρνέζικα στο πρωτότυπο”, όπως τον παλιό, καλό καιρό;

Για τη συνέχεια:

ΣΤ. “Λογοκρατορίες – Η ιστορία των Γλωσσών” του Νίκολας Όστλερ σε μετάφραση Νίκου Κούτρα και επιμέλεια του Παναγιώτη Κριμπά. Εκδόσεις “Polaris”, 2015 με ISBN 978-960-6829-67-3. Ξεκίνησα να το διαβάζω την Παρασκευή, 25 Μαρτίου 2016.

Πρόκειται για ένα ογκώδες βιβλίο, 763 σελίδων, ειδικού ενδιαφέροντος το οποίο ελπίζω να μου χαρίσει τόσο ευχαρίστηση όσο και γνώσεις. Η ανάγνωσή του δεν είναι ότι το πιο εύκολο αλλά, θαρρώ, αξίζει τον κόπο!

Η. “Ασκληπιάδου Του Σάμιου - Επιγράμματα” με εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση και σχόλια του Ιωάννη Σ. Νάστου. Εκδόσεις “Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη”, 2006 με ISBN 960-7970-30-6.

Πρόκειται για ένα βιβλιοδετημένο βιβλίο μεγάλου σχήματος 446 σελίδων εξαιρετικής καλαισθησίας και εξαντλητικής φιλολογικής ανάλυσης των επιγραμμάτων του Ασκληπιάδου στο οποίο βυθίζομαι αποσπασματικά και το καταευχαριστιέμαι!

Κόστισε μόλις 9,60 € με παραγγελία στην “Πολιτεία” (μιας και στον “Ποθητό” δήλωσαν αδυναμία να το βρουν) και παραλαβή σε δύο μέρες μόνο!

Λοιπόν, αφτά!

Να είσαστε Καλά,

Καλή Εβδομάδα!

Ένα κλικ μακριά Sam & Dave και “I Thank You”:

27/03/2016