Την
Πέμπτη, 17 Μαρτίου 2016, το λεωφορείο εμφανίστηκε δέκα λεπτά ενωρίτερα, ή πέντε
λεπτά αργότερα, ανάλογα με το ποιο δρομολόγιο ξεπάτωσαν, και έτσι βρέθηκα, μετά
από επιβίβαση – αποβίβαση – επιβίβαση στο metro, δέκα λεπτά ενωρίτερα στο
σταθμό του metro
στην Ακρόπολη. Σκέφτηκα να το εκμεταλλευτώ και να ακολουθήσω διαδρομή
διαφορετική, και μεγαλύτερου μήκους, από τις συνηθισμένες μου προς την Ομόνοια.
Το έπραξα. Η διαδρομή μου: Μακρυγιάννη,
Βύρωνος, Πλατεία Λυσικράτη, Ραγκαβά, Πρυτανείου, Θόλου, Πανός,
Πολυγνώτου, Διόσκουρων, Άρεως, Πλατεία Μοναστηρακίου, Αθηνάς, Ομόνοια. . .
Αποδείχτηκε μία ενδιαφέρουσα διαδρομή. Στενοί
γραφικοί, πλακόστρωτοι δρόμοι και ενδιαφέροντα κτήρια. Και πάντοτε επιφάνειες
μαγαρισμένες από το είδος εκείνο των βλαμμένων που με ένα σπρέι στην κωλότσεπη
αφήνουν το κάτουρο – σημάδι τους όπου γουστάρουν μη σεβόμενοι τίποτα και
κανένα. Κανονικός βιασμός του οπτικού νεύρου, λοιπόν, με αποτέλεσμα μια πόλη μαγαρισμένη,
όπως δεν κουράζομαι να επισημαίνω. Μια άσχημη πόλη, αν η γνώμη μου έχει κάποια
αξία. Τα γκράφιτι, πάντως, τα λατρεύω! Τα “γκράφιτι”, πάλι και τις μουτζούρες καθόλου!
Η ώρα ήταν λίγο μετά τις επτά το πρωί, οι
δρόμοι πρακτικά έρημοι και η κάμερα του κινητού μου διαθέσιμη. Φωτογράφιζα κατά
βούληση. Το να είμαι μόνος όταν φωτογραφίζω είναι το καλύτερό μου. Η παρουσία
κάποιου περαστικού, ακόμα και σε απόσταση δέκα – είκοσι μέτρων, κακώς μεν,
αλλά, με ενοχλεί.
Κάποια στιγμή πρέπει να το αποφασίσω και να
βαδίσω στις διαδρομές αυτές με την ογκώδη Canon EOS 600D. Το αποτέλεσμα δεν μπορεί
παρά να έχει ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά θαρρώ ότι και με την ταπεινή κάμερα του Samsung μου κάτι κατάφερα.
Ακολουθούν 50 επιλεγμένες φωτογραφίες, στο
28% του μεγέθους των αρχικών και με εσωτερικό πλαίσιο παρακαλώ, από τις 130,
συνολικά, φωτογραφίες που έβγαλα εκείνο το πρωινό:
Ένα κλικ μακριά και από το αξιόλογο τελευταίο
άλμπουμ του Γιάννη Ζουγανέλη, “Ακατάλληλα
και Ερωτικά”,
ακούμε το τραγούδι “Δεν
Παίζει Πρόβλημα”:
20/03/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου