1017. Γλυφάδα

Bόλτα, εχθές, μετά από μήνες πολλούς στο κέντρο της Γλυφάδας. Απογευματάκι. Κατηφόρισα με τα πόδια από την Τ47 μέχρι τη διασταύρωση Μυστρά και Όλγας. Στη συνέχεια λεωφορείο (124) και κέντρο. Βάδισα προς την παραλία. Ατυχώς δεν είχα μαζί μου το κινητό το οποίο άφησα στην Τ47 να φορτίζεται. Κακός υπολογισμός, θα έλεγα, μιας και με την πρόσφατη ενασχόλησή μου με το Instagram δεν θα ήταν καθόλου άσχημο να φωτογράφιζα με αυτό και να ανέβαζα κάποιες φωτογραφίες. Πήρα όμως μαζί μου την  παλιά (καλή) PowerShot A620 (Canon) μιας και η EOS 600D (Canon, επίσης), λόγω όγκου και βάρους, δεν θα με βόλευε.

Πήγα προς τη παραλία. Η φυσιογνωμία του κέντρου αλλαγμένη. Περιώνυμα, στην εποχή τους, καταστήματα κλειστά και στη θέση τους, συνήθως, καφετέριες ή φαγάδικα. Ζώσες αναμνήσεις, σφίξιμο στο στομάχι. Περπάτησα από τα “Αστέρια” μέχρι το ύψος του “Αγίου Κωνσταντίνου”. Ακολούθησα την Αγγέλου Μεταξά μέχρι τη Ζησιμοπούλου. Χάζεψα τις πινακίδες του Cinepolis. Τίποτα που να μου κινήσει το ενδιαφέρον. Επιστροφή, από τη Λαζαράκη, στον “Άγιο Κωνσταντίνο”. Σε όλη τη διαδρομή φωτογράφιζα, χρησιμοποιώντας το οπτικό σκόπευτρο της A620.

Λεωφορείο (128), πολύπλοκη διαδρομή και επιστροφή στην Τ47. Στη στάση απέναντι από τον “Άγιο Τρύφωνα” επιβιβάστηκε μια αγέλη 8 -10 μαθητών. Είχαν, σαφώς, την εντύπωση ότι βρίσκονται στο αχούρι των γονιών τους. Φωνασκούσαν εντόνως, βωμολοχούσαν, πειραζόντουσαν με αισχρά αστεία και υπονοούμενα, χειρονομούσαν. Αγόρια και κορίτσια ένα. Εντελώς μαλακισμένα. Σφίχτηκε η ψυχή μου. Από αυτά τα χαμένα θα προκύψουν οι γιατροί, οι επιστήμονες και οι πολίτες της χώρας; Αναλογίστηκα. Ο Θεός να βάλει το χέρι του. . .

Από τη βόλτα αυτή οι είκοσι τέσσερις φωτογραφίες που ακολουθούν:

 

Καλό Ιούνιο!

Ένα κλικ μακριά Νίκος Πορτοκάλογλου και “Θα Περάσει Κι Αυτό”

 

31/05/2015