1016. “Ο Βυθός”

Ακόμα μια φορά καταφεύγω στην εύκολη λύση. Τρεις γραμμές, ένα ποίημα αλλουνού και η εγγραφή σκαρωμένη. Τα είπαμε στην προηγούμενη εγγραφή·  διέρχομαι μία “του βίου μου φάση λεπτή”. Και δεν είναι ότι δεν έχω να κάνω πράγματα. Έχω, και πολλά! Αλλά, να, βαριέμαι ο έρημος (κι ας ντρέπομαι κομμάτι που έτσι, ανερυθρίαστα, σας το γράφω).

Αυτό που δεν βαριέμαι, πάντως, είναι να αγοράζω βιβλία και μουσική. Σε αυτό είμαι προθυμότατος. Τόσο που έχω σοβαρές επιφυλάξεις για το ποσοστό, των όσων έχω και θα έχω, που θα αξιωθώ να διαβάσω και να ακούσω. Αυτά όμως, όπως και να το κάνουμε, είναι των Θεών και σε αυτούς ας τα αφήσουμε.

Προχθεσινή αγορά, λοιπόν, το βιβλίο “Ποιήματα (1945-1998)” του Μίλτου Σαχτούρη. Το είδα, το απόκτησα. Από αυτό και το ποίημα που χάρισε τον τίτλο της εγγραφής. Ιδού:

Ο ΒΥΘΟΣ

Ένας ναύτης ψηλά

στα κάτασπρα ντυμένος

τρέχει μες στο φεγγάρι

Κι η κοπέλα απ’ τη γης

με τα κόκκινα μάτια

λέει ένα τραγούδι

που δε φτάνει ως το ναύτη

Φτάνει ως το λιμάνι

φτάνει ως το καράβι

φτάνει ως τα κατάρτια

Μα δε φτάνει ψηλά στο φεγγάρι

Περισσότερα Ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη εδώ.

Ένα κλικ μακριά “Τα Δυο Σου Χέρια Πήρανε”, με τον μέγιστο Γρηγόρη Μπιθικώτση:

17/05/2015