Τις τελευταίες μέρες ασχολούμαι με το να “σαρώνω” επιστολές και “χαρτιά” που βρίσκονται στην κατοχή μου. Πιθανώς ακόμα ένα βήμα προς το “καθολικό” ημερολόγιο, όπως το έχω σκεφτεί. Ένα ημερολόγιο στο οποίο θα περιέχεται το σύνολο της διαθέσιμης πληροφορίας (κείμενο, εικόνα και ήχος) για κάθε ημέρα που περιλαμβάνεται σε αυτό. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.
Ανάμεσα στα χαρτιά μου, λοιπόν, και το εισιτήριο που εικονίζεται πιο πάνω. Ένα εισιτήριο από το τελεφερίκ του λόφου του Λυκαβηττού βγαλμένο στις 26 Απριλίου του 1977. Ένα εισιτήριο με τη δική του ιστορία· μια ιστορία που υπάρχει εδώ. Ένα εισιτήριο που στην πίσω όψη του έχει ζωγραφισμένες τρεις ημιελλείψεις με κόκκινο στυλό.
Τρεις ημιελλείψεις που το άλλο τους μισό βρίσκεται στο πίσω μέρος του εισιτηρίου που ήταν “ένα σώμα” με το εικονιζόμενο και που το έδωσα, τότε, στην Κ. Η απορία μου απλή:
Που να άραγε είναι το έτερον του εισιτηρίου μου ήμισυ; Σε κάποιο φάκελο το ταίρι του ως, ή στα σκουπίδια;
Αφιτό!
07/04/2011
Μ' έκανες και χαμογέλασα, σπάνιος τόσος συναισθηματισμός. Τελικά εσείς οι άντρες μας ξαφνιάζετε καμιά φορά. Αν πραγματικά σήμαινες κάτι γιά εκείνην μάλλον θα το έχει κρατήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριττόν να σου πω ότι κι' εγώ έχω ένα σωρό χαρτάκια.
φιλιά
Καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνουμε ότι μπορούμε! Υποψιάζομαι ότι μάλλον στα σκουπίδια έχει καταλήξει. . .
:)