0754. Παραλήρημα (Για Ένα Χρώμα)

H ανάγκη να κρατήσεις το γεγονός. Να το διαιωνίσεις. Με αισθήματα και συναισθήματα που σε πνίγουν. Με τις λίγες λέξεις που γνωρίζεις. Μοιάζει ότι οι άλλοι έχουν την ικανότητα να συντομεύουν τις διαδρομές. Να αποφορτίζουν τις στιγμές. Να ελίσσονται. Εσύ είσαι ο δυσκίνητος δεινόσαυρος. Αυτός που πνίγεται στις σκέψεις του. Που όλα τα παίρνει τοις μετρητοίς. Που έχει δει σχέσεις του να τελειώνουν δίχως την παραμικρή εξήγηση. Πέντε λεπτά αρκούν για να ανατρέψουν μια διαμορφωμένη κατάσταση. Δυο εβδομάδες πλήρους απουσίας, μηδενικής προσπάθειας. Πέντε λεπτά. Μια αγκαλιά. Εκατέρωθεν εξηγήσεις. Αεράκι σε πυρωμένα μάγουλα. Πώς να το μετρήσεις; Γιατί να πιστέψεις, να επανακάμψεις; Γιατί να ενδώσεις στο αβέβαιο; Πώς να απαρνηθείς υποσχέσεις και αποφάσεις που συνομολόγησες με τον εαυτό σου; Τι μπορεί, στην ουσία, να αλλάξει μια δευτερολέπτων αγκαλιά; Ποιο είναι αυτό που δε γνώριζες; Που δεν υποψιαζόσουν; Γιατί αναστατώνεται τόσο η ύπαρξή σου; Η ζωή σου; Η επιθυμία να αναγεύεσαι τις συγκεκριμένες στιγμές. Πάλι και πάλι. Η είσοδός της. Το κορμί της. Η πίεση του χρόνου. Το άγγιγμα. Τα λόγια. Το μούδιασμα στο στομάχι. Όλα! Από την αρχή. Μήπως οι γραμμές αυτές είναι το μόνο όφελος της όλης ιστορίας; Από την άλλη, γιατί να τα σώσεις όλα αυτά; Για ποιους; Αξίζει τον κόπο; Φυλακισμένος. Στο μπουντρούμι. Η κάθε του γωνιά ψηλαφισμένη. Έρχεται. Ανοίγει την πόρτα. Βγήκες; Έχασες την ηρεμία της ψυχής σου. Δεν υπάρχουν προοπτικές, δεν περιμένεις το θαύμα. Επακριβώς γνωρίζεις. Το πως, το τι, την κατάσταση. Το αδυσώπητο status quo. Το αναμενόμενο είναι προδιαγεγραμμένο. Η πορεία γνωστή. Μιας στιγμής χαρά για μιας εβδομάδας λύπη ή, το χειρότερο, αδιαφορίας. Εγγύτητα που τυραννά. Αντέχεις; Νεράκι ο χρόνος. Οι μήνες εβδομάδες. Τα χρόνια μήνες. Έντεκα χρόνια ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού. Δεν υπάρχουν περιθώρια. Το εδώ και τώρα ακατόρθωτο. Τα μικρά και τα εύκολα. Παραμονεύουν. Ενδίδεις; Βαυκαλίζεσαι. Ξοδεύεσαι. Δεν ενδίδεις; Υποφέρεις. Δυστυχείς. Πέντε λεπτά, για πολλοστή φορά, όλα τα τίναξαν στον αέρα. Κρατώ την αίσθηση. Του γεγονότος τη γλύκα. Την ανακαλώ. Τη φυλακίζω με λόγια. Έχω μεγαλώσει. Δεν ομνύω. Δεν υπόσχομαι. Δεν αποφασίζω. Με όλους τους πόρους ανοιχτούς βιώνω την καθημερινότητά μου. Ζω. Ανασαίνω. Είμαι. 

Ένα κλικ μακριά: Can’t Keep It In – Cat Stevens.

28/02/2011