0749. [Τα Που] Κανέναν Δεν Ενδιαφέρουν

Τα κατάφερα. Ολοκλήρωσα, τις μέρες αυτές, “τη μεταγραφή” και των εγγραφών του έτους 2009, του χειρόγραφου ημερολογίου μου, σε MS Word. Ξεκίνησα την προσπάθεια με το πρώτο έτος, το 1973, στα μέσα της δεκαετίας του 90. Μέχρι τώρα έχω, λοιπόν, μεταγράψει τις εγγραφές 37 ετών. Εγγραφές που καλύπτουν το χρονικό διάστημα από 2 Οκτωβρίου 1973 μέχρι και 31 Δεκεμβρίου 2009. Η μεταγραφή αυτή καλύπτει, μαζί με τους Πίνακες Περιεχομένων, περισσότερες από 950 Σελίδες Α4 (άλλως: 344.361 λέξεις ή 1.734.527 χαρακτήρες). Περιλαμβάνονται, συνολικά, 1151 εγγραφές με έκταση από μία λέξη μέχρι και περισσότερες από 1200.

Ακόμα παιδεύομαι να βάλω το σύνολο αυτό σε μια, ομοιόμορφη, τάξη. Δεν είναι εύκολο. Όλο και κάτι ξεφεύγει, όλο και κάτι στραβώνει. Δεν διαμαρτύρομαι. Είμαι, το ομολογώ, στα τοιαύτα τελειομανής. Με ενδιαφέρει να είναι σωστό ακόμα και το παραμικρό κόμμα. Όπως και να έχει ήταν μια εργασία που μου έδωσε, και μου δίνει όσο συνεχίζεται, ευχαρίστηση. Είχα την ευκαιρία, γράφοντας, μία μία να διαβάσω όλες αυτές τις εγγραφές, να διορθώσω ορθογραφικά λάθη και αβλεψίες. Κυρίως όμως είχα την ευχαρίστηση να αναθυμηθώ πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις. Πρόσωπα που τα ονόματά τους διατρέχουν το σώμα των εγγραφών όπως η κλωστή τα ενδύματα. Με τη δυνατότητα του άμεσου εντοπισμού, που παρέχει η μεταγραφή, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πορεία τους μέσα στο χρόνο. Να την δω και να την κρίνω στο σύνολό της. Να βγάλω, έτσι, (άλλα) συμπεράσματα. Σε αρκετές περιπτώσεις, να αναθεωρήσω. Κάποιους ίσως και να τους αδίκησα με τη, συνολική, συμπεριφορά μου. Σε κάποιους άλλους έδωσα περισσότερες ευκαιρίες από όσες, όπως αποδείχτηκε, άξιζαν. Διαπίστωσα, δίχως έκπληξη ομολογώ, ότι υπάρχουν χρόνια ολόκληρα που χάθηκαν με την ελπίδα να με τραβάει από τη μύτη. Όμως, ότι πέρασε, πέρασε και πάει. Μπόρεσα να καταγράψω γεγονότα και περιστατικά, όπως τα κατέγραψα. Δεν επιθυμώ να αλλάξω τίποτα. Ότι έζησα το έκανα δικό μου. Το βίωσα. Το αιχμαλώτισα.

Σε αρκετές περιπτώσεις έχω χρησιμοποιήσει αποσπάσματα ή / και ολόκληρες εγγραφές των χειρόγραφων ημερολογίων στο, παρόν, e-ημερολόγιο. Μερικές φορές ήταν η εύκολη λύση. Κάτι αντίστοιχο με τα “χαρτιά” του Αλοΐσιους. Πιθανότατα είναι κάτι που θα ξανακάνω. Προς το παρόν θα συνεχίσω να ασχολούμαι με την “ομογενοποίηση” του όγκου των πληροφοριών που έχω πληκτρολογήσει. Ακόμα, τη μετατροπή των αρχείων MS Word και σε PDF και τη δημιουργία αρχείων δεκαετιών και, αν οι Η/Υ που χρησιμοποιώ “αντέξουν”, τη δημιουργία ενιαίων αρχείων MS Word και PDF.

Καλό Φεβρουάριο!

Ένα κλικ μακριά Οδυσσέας Τσάκαλος και “Αν Μ’ Αρνηθείς”.

31/01/2011

0748. Ο Αλοΐσιους σε Θέση Δυσχερή

Ακόμα ένα χειρόγραφο, με ένα μικρό του Αλοΐσιους κείμενο, βρίσκει τη θέση του στο παρόν ημερολόγιο δια χειρός αείποτε. Τίποτα το ασυνήθιστο και για τους δύο. Ο ένας με τα σκοτάδια και τις διαψεύσεις του και ο άλλος να παλεύει μονίμως για εύθετο χρόνο και διάθεση. Όμως “Των φρονίμων ολίγα”. Ιδού!

Είναι εδώ και μέρες που η λέξη “δυσχερής” τριβελίζει το μυαλό μου. Ίσως είναι ότι αυτή, ακριβώς, είναι η παρούσα κατάστασή μου. Δυσχερής. Ακόμα μια φορά από επιλογή μου. Επειδή άφησα τη δημοσιά και πήρα τα μονοπάτια. Επειδή με κούρασε αυτή η τυπική / τυποποιημένη οικειότητα και θέλησα, ίσως, να εκβιάσω καταστάσεις. Μεθαύριο κλείνουν δυο μήνες από τη μέρα που, από έναν αστάθμητο παράγοντα, βρέθηκα εκτεθειμένος. Αισθάνθηκα άσχημα πολύ. Κλείστηκα στον εαυτό μου. Δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση για τη στάση μου αυτή. Ακόμα μια φορά συνειδητοποίησα ότι εγώ ήμουν αυτός που κινούσε όλα τα νήματα. Λοιπόν, τα άφησα από τα χέρια μου. Καμία αντίδραση και πάλι. Το βιώνω. Όσο κρυώνει τόσο πονάει. Το παραδέχομαι. Κατά βάθος ζητούσα αυτό που πολλοί επιθυμούν και λίγοι παραδέχονται. Την πίτα ακέραια και το σκύλο χορτάτο. Όπως όλοι που την πατούν ήθελα να πιστεύω ότι εγώ θα τα καταφέρω. Φρούδες ελπίδες. Δεν έχω καμιά διάθεση να απολογηθώ για αυτό που είμαι. Πολύ περισσότερο να απολογηθώ για αυτό που θα ήθελα να είμαι. Έτσι είναι τα πράγματα. Ακόμα μια φορά ζω δύσκολα. Το επέλεξα. Γνωρίζω. Κρατώ.

Ένα κλικ μακριά Ραλλία Χρηστίδου και “Εγώ για Σένα”.

 

20/01/2011

0747. Μετά Δυσκολίας

Θέλω, εδώ και ημέρες, να ανεβάσω ακόμα μία εγγραφή στο παρόν e-ημερολόγιο. Δυσκολεύομαι. Δυσκολεύομαι αφάνταστα. Είναι όλη αυτή η κατάσταση που έχει δημιουργεί. Η ανικανότητα και η αφιλοπατρία (αν αυτή η λέξη υπάρχει) που έχει ξεχειλίσει. Οι “ηγέτες” μας που αποδεικνύεται περίτρανα πως δεν αξίζουν δεκάρα τσακιστή. Ότι δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα. Μικρόψυχοι, μικρόνοες, υστερόβουλοι, κατώτεροι των περιστάσεων, χαζοχαρουμενογελαστοί για τα “κατορθώματά” τους και πάνω από όλα και πάντα: ΑΝΙΚΑΝΟΙ. Όσο σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι αυτοί στις επερχόμενες εκλογές θα πάρουν απίστευτα ποσοστά (το πάνω από 3% για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το θεωρώ εγκληματικό) τρελαίνομαι.

Από τη μία το γενικότερο πλαίσιο, λοιπόν, και από την άλλη το περιβάλλον που ζω και κινούμαι. Δυσκολεύομαι. Προσπαθώ. Ελπίζω. Βρίσκω, για πολλοστή φορά, την ηρεμία και την ευχαρίστηση στο διάβασμα. Σαρλότ Μπροντέ και “Βιλέτ”. Θαυμάσιο!

Από την άλλη μπήκα στον πειρασμό να αποκτήσω μια χαμηλού κόστους ψηφιακή μηχανή dSLR. Το ψάχνω.

Δεν είναι ότι με αυτή τη σύντομη επαφή “βγάζω μια υποχρέωση”. Είναι ότι θέλω να κρατήσω αυτό το ημερολόγιο ζωντανό, πάλλον. Όσο μπορώ.

Να είσαστε Όλες και Όλοι Καλά, να Αντέχετε!

Ένα κλικ μακριά: Paul Mauriat και “I Like Chopin”.

10/01/2011

0746. Κατά Σειρά Εμφανίσεως

Το είπα, ή μάλλον το έγραψα. Το έκανα. Το “Κατά Σειρά Εμφανίσεως”, της προηγούμενης εγγραφής, δημιουργήθηκε. Πρόκειται για μια σειρά πενήντα κειμένων, τα οποία θεωρώ ότι “στέκονται” σαν αυτόνομα κείμενα και, κάποια λίγα από αυτά, σαν διηγήματα. Το μέγεθος τους από μερικές δεκάδες μέχρι μερικές εκατοντάδες λέξεις. Η επιλογή των κειμένων έγινε από τις 745 εγγραφές του ημερολογίου που τώρα διαβάζετε. Ομολογώ ότι δεν περίμενα να συγκεντρωθεί τέτοιο πλήθος κειμένων. Προέκυψε όμως “τρέχοντας” τις εγγραφές από την πρώτη μέχρι την . . . προτελευταία. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, τα κείμενα υπάρχουν ήδη δημοσιοποιημένα. Εκείνο που έκανα εγώ ήταν να τα συγκεντρώσω “Κατά Σειρά Εμφανίσεως”, να τα διατάξω, με εμφάνιση δύο στηλών, και να φτιάξω ένα εξώφυλλο για το όλον που προέκυψε. Το τελικό αποτέλεσμα μου άρεσε και σαν περιεχόμενο και σαν εμφάνιση. Περίπου δεκαέξι χιλιάδες λέξεις, σε 43 σελίδες, μια σελίδα με τα περιεχόμενα και μια σελίδα για το εξώφυλλο. Αυτό είναι όλο. Θα μπορούσα να στείλω το αρχείο, σε μορφή PDF, σε φίλους και γνωστούς. Είναι κάτι που το έχω ήδη κάνει σε παρόμοιες περιπτώσεις. Τα αποτελέσματα δεν ήταν ενθαρρυντικά. Σχεδόν μηδενική αντίδραση για να μην γράψω: αδιαφορία. Κάποιοι ίσως και να ενοχλήθηκαν από τις πρωτοβουλίες μου αυτού του είδους. Αυτή τη φορά, λοιπόν, θα δείξω αυτοσυγκράτηση και θα κρατήσω το “Κατά Σειρά Εμφανίσεως” για τον εαυτό μου. Αν, όμως, κάποιος ευγενικός αναγνώστης θα επιθυμούσε ένα αντίγραφο του στο γραμματοκιβώτιο του θα αρκούσε να στείλει ένα σχετικό μήνυμα στη γνωστή διεύθυνση: aeipote@gmail.com για το λάβει (αρκεί να είναι εμφανές το σε ποια ηλεκτρονική διεύθυνση θα σταλεί).

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά!

Ένα κλικ μακριά αγαπημένοι Creedence Clearwater Revival και “Have You Ever Seen The Rain?”.

10/01/2011

0745. “Πάλης Ξεκίνημα, Νέοι Αγώνες. . .”

Σύμβαση. Αλλαγή. Δύσκολοι καιροί. Υποσχέσεις. Εκνευριστικός καιρός. Άχαρες γιορτές. Ελπίδα πατημένη στο λαιμό. Μήτε μια φλογίτσα. Δεν ομνύω. Προσπαθώ. Ευχές. Πολλές!

Πόνημα των ημερών: εδώ. Για μια πρόγευση. Για παρακίνηση. Με βασάνισαν οι γραμματοσειρές. Έκαναν τα δικά τους. Τις άφησα, τελικά, να εκτίθενται. Οι παιδικές ασθένειες της Microsoft.

Μπήκα στον πειρασμό. Επόμενο πόνημα: “Κατά Σειρά Εμφανίσεως”. Αν όχι για όλους, για τους λίγους και εκλεκτούς. Ανυπομονώ να το ξεκινήσω.

Συνεχίζουμε. Αφτό είναι όλο. . . 

Ένα κλικ μακριά αγαπημένος Οδυσσέας Τσάκαλος και “Εγώ Εσένα Αγαπώ”.

01/01/2011