Τελικώς, κάτι κατάφερα με το Project Δήμητρα. 
Έδωσα για ανακύκλωση ένα σωρό πράγματα. Ένα πορτ – μπαγκάζ, και της Laguna είναι μεγάλο, κυριολεκτικά γεμάτο. Προηγήθηκε ο εντοπισμός του σημείου του Δήμου όπου θα μπορούσα να δώσω ηλεκτρικές συσκευές για ανακύκλωση. Εντοπισμός που επιτεύχθηκε μέσω του διαδικτύου, βεβαίως, και με τη βοήθεια του ιστοτόπου της Ανακύκλωση Συσκευών Α.Ε. Στον ιστότοπο αυτό βρήκα και πολύ χρήσιμες πληροφορίες για το τι είναι δυνατό να ανακυκλωθεί. Αποδείχτηκε ότι υπήρχαν πολλά αντικείμενα στην κατοχή μου που θα μπορούσαν να πάρουν έναν τέτοιο δρόμο. Τα συγκέντρωσα. Τα φόρτωσα. Τα έστειλα. Τι; Από συσκευές τηλεόρασης μέχρι ασύρματα τηλέφωνα, πιεσόμετρα, σαρωτές, εκτυπωτές, πληκτρολόγια, παλιούς οδηγούς δισκετών, CD και DVD, μητρικές πλακέτες, σκληρούς δίσκους και ηλεκτρικές σκούπες. Αισθάνθηκα καλά. Ένα σωρό πράγματα που δεν χρησιμοποιούσα πήραν το δρόμο τους. Δεν τα πέταξα, δε βρόμισα τον τόπο (θέλω να πιστεύω) και κέρδισα ένα σωρό χώρο που μου είναι απαραίτητος. Για μερικά από τα αντικείμενα αυτά χρειάστηκε να σκεφτώ κάποια δευτερόλεπτα προτού τα φορτώσω. Συναισθηματικό δέσιμο και τα τοιαύτα. Από την άλλη πόσο καιρός να κρατά κανείς αντικείμενα που δεν λειτουργούν ή που δεν πρόκειται να αγγίξει; Τη χάρηκα την κίνηση αυτή. Απαλλάχτηκα, θα έλεγα, από κάποιες εμμονές μου. Είχα πάρει φόρα! Η επόμενη κίνηση ήταν να απαλλαγώ από ένα μεγάλο χάρτινο φάκελο γεμάτο “μηχανολογικά” σχέδια από το πρώτο έτος του ΕΜΠ. Τα καημένα, τόσα χρόνια μετά, είχαν χάσει το χρωματάκι τους, είχαν “σκεβρώσει”. Το μόνο που έκανα, πριν πάρουν το δρόμο τους, ήταν να τα φωτογραφίσω με την κάμερα του κινητού. Ήταν κι αυτό κάτι. Το επόμενο βήμα που προγραμματίζω είναι να απαλλαγώ από ένα σωρό βιβλία που έχω συγκεντρώσει και που δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω ή δεν θέλω πια. Στο μυαλό μου έχω ήδη επιλέξει τα ποια. Θα ακολουθήσουν, ελπίζω, πολλά από τα εκατοντάδες περιοδικά που έχω συγκεντρώσει. Θα είναι μια ανάσα. Χώρος, θα εξοικονομηθεί πολύτιμος χώρος. Και όχι μόνο. Όσο κι αν, ίσως, ακούγεται περίεργο, γι αυτούς που με γνωρίζουν, αυτό που επιθυμώ είναι ένα περιβάλλον με τα απαραίτητα. Έστω, τα δικά μου απαραίτητα. Και θα το προσπαθήσω.
Έδωσα για ανακύκλωση ένα σωρό πράγματα. Ένα πορτ – μπαγκάζ, και της Laguna είναι μεγάλο, κυριολεκτικά γεμάτο. Προηγήθηκε ο εντοπισμός του σημείου του Δήμου όπου θα μπορούσα να δώσω ηλεκτρικές συσκευές για ανακύκλωση. Εντοπισμός που επιτεύχθηκε μέσω του διαδικτύου, βεβαίως, και με τη βοήθεια του ιστοτόπου της Ανακύκλωση Συσκευών Α.Ε. Στον ιστότοπο αυτό βρήκα και πολύ χρήσιμες πληροφορίες για το τι είναι δυνατό να ανακυκλωθεί. Αποδείχτηκε ότι υπήρχαν πολλά αντικείμενα στην κατοχή μου που θα μπορούσαν να πάρουν έναν τέτοιο δρόμο. Τα συγκέντρωσα. Τα φόρτωσα. Τα έστειλα. Τι; Από συσκευές τηλεόρασης μέχρι ασύρματα τηλέφωνα, πιεσόμετρα, σαρωτές, εκτυπωτές, πληκτρολόγια, παλιούς οδηγούς δισκετών, CD και DVD, μητρικές πλακέτες, σκληρούς δίσκους και ηλεκτρικές σκούπες. Αισθάνθηκα καλά. Ένα σωρό πράγματα που δεν χρησιμοποιούσα πήραν το δρόμο τους. Δεν τα πέταξα, δε βρόμισα τον τόπο (θέλω να πιστεύω) και κέρδισα ένα σωρό χώρο που μου είναι απαραίτητος. Για μερικά από τα αντικείμενα αυτά χρειάστηκε να σκεφτώ κάποια δευτερόλεπτα προτού τα φορτώσω. Συναισθηματικό δέσιμο και τα τοιαύτα. Από την άλλη πόσο καιρός να κρατά κανείς αντικείμενα που δεν λειτουργούν ή που δεν πρόκειται να αγγίξει; Τη χάρηκα την κίνηση αυτή. Απαλλάχτηκα, θα έλεγα, από κάποιες εμμονές μου. Είχα πάρει φόρα! Η επόμενη κίνηση ήταν να απαλλαγώ από ένα μεγάλο χάρτινο φάκελο γεμάτο “μηχανολογικά” σχέδια από το πρώτο έτος του ΕΜΠ. Τα καημένα, τόσα χρόνια μετά, είχαν χάσει το χρωματάκι τους, είχαν “σκεβρώσει”. Το μόνο που έκανα, πριν πάρουν το δρόμο τους, ήταν να τα φωτογραφίσω με την κάμερα του κινητού. Ήταν κι αυτό κάτι. Το επόμενο βήμα που προγραμματίζω είναι να απαλλαγώ από ένα σωρό βιβλία που έχω συγκεντρώσει και που δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω ή δεν θέλω πια. Στο μυαλό μου έχω ήδη επιλέξει τα ποια. Θα ακολουθήσουν, ελπίζω, πολλά από τα εκατοντάδες περιοδικά που έχω συγκεντρώσει. Θα είναι μια ανάσα. Χώρος, θα εξοικονομηθεί πολύτιμος χώρος. Και όχι μόνο. Όσο κι αν, ίσως, ακούγεται περίεργο, γι αυτούς που με γνωρίζουν, αυτό που επιθυμώ είναι ένα περιβάλλον με τα απαραίτητα. Έστω, τα δικά μου απαραίτητα. Και θα το προσπαθήσω.
