0659. Tellas - Τέλος

Μια καταιγίδα στην περιοχή, τη Δευτέρα 31/8, δημιούργησε αρκετά προβλήματα στην περιοχή που κατοικώ. Ένας σκανταλιάρης κεραυνός, μάλιστα, προκάλεσε αρκετά ζημιές, ηλεκτρομαγνητικής φύσης, στην Α29. “Κάηκαν” ο κεντρικός ενισχυτής τηλεοράσεως, κάποιες συσκευές τηλεοράσεως, ο μηχανισμός της πιλοτής, κάποια modem και διαταράχτηκε η λειτουργία των τηλεφωνικών συνδέσεων του κτηρίου.

Οι δικές μου απώλειες συνοψιζόντουσαν, πέρα από τα κοινά και κοινόχρηστα, στο “κάψιμο” μια παλιάς συσκευής τηλεοράσεως, Sony 14’’ από τη δεκαετία του 90, και την αχρήστευση τεσσάρων πριζών τηλεοράσεως. Τηλεόραση και πρίζες τις αντικατέστησα ευθύς. Το πρόβλημα της τηλεφωνικής σύνδεσης παραμένει και έχει καταστήσει τις τηλεφωνικές συσκευές της Α29 συσκευές παραγωγής έντονου βόμβου. Οι κλήσεις έρχονται κανονικά. Αυτός που καλεί ακούει στο βάθος του βόμβου τα “εμπρός” μας αλλά εμείς δεν ακούμε τίποτα άλλο έξω από τον εξοργιστικό βόμβο.

Αργήσαμε, ομολογώ, να ξυπνήσουμε αλλά ξυπνήσαμε. Την Τετάρτη το μεσημεράκι τηλεφώνησα και ζήτησα τη βοήθεια της Tellas για την επίλυση του προβλήματος. Ευγενέστατα, πάντοτε, τα παιδιά του 13800 άκουσαν, κατέγραψαν και μεταβίβασαν τα όσα τους είπα στους “τεχνικούς” της Tellas, αν τελικώς διαθέτει τέτοιους. Σημείωσαν μάλιστα και τον αριθμό του κινητού μου “για να μη χαθούμε, μιας και δώσαμε γνωριμία” και για να με ενημερώσουν, υποτίθεται, για την εξέλιξη της υπόθεσής μου. Κλείσαμε με το κάλπικο “Σας ευχαριστούμε πολύ που μας καλέσατε” που, από μόνο του, δε φτάνει για τίποτα.

Σήμερα είναι Κυριακή πρωί. Εγώ εξακολουθώ να μην έχω τηλεφωνική σύνδεση, τα παιδιά του τηλεφωνικού κέντρου της Tellas εξακολουθούν να είναι ευγενέστατα, και όλο με “Σας ευχαριστούμε πολύ που μας καλέσατε”, και η Τεχνική Υπηρεσία της Tellas ανύπαρκτη. Από την Τετάρτη έγιναν άλλα τέσσερα τηλεφωνήματα στο 13800. Βεβαίως και “το έδωσαν στους τεχνικούς” και “το ψάχνουν”. Τρίχες κατσαρές! Δεν έκαναν τίποτα. Ούτε καν ένα τηλεφώνημα, στο κινητό μου, έτσι για τα μάτια.

Προφανώς, πιστοί στα των καλλιεργημένων Ελλήνων: “αποκαθιστούν τη βλάβη” και, ως πελάτη, με έχουν γραμμένο κανονικότατα. Τους το είπα πόσο με έχουν εκνευρίσει και πόσο η καθυστέρησή τους είναι απαράδεκτη. “Δε ζήτησα να στείλετε πύραυλο στη Σελήνη” τους είπα χαρακτηριστικά. Αυτοί, ευγενέστατοι: “Σας ευχαριστούμε πολύ που μας καλέσατε!”. Ε, άϊ σιχτίρ!

Προβληματική, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, είναι και η σύνδεσή μου στο διαδίκτυο. Όποτε θέλουν έχω, όποτε δεν θέλουν δεν έχω. Προχθές για να στείλω ένα υπηρεσιακό e-mail έτρεχα στο πατρικό. Τις τελευταίες ημέρες για να συνδεθείς πρέπει να στήσεις καρτέρι. Άσε που οι ταχύτητες σύνδεσης μόνο αυτές που λένε δεν είναι. Για ώρες ολόκληρες η σύνδεση, πέρα από το έμπα – έβγα, μπορεί να σέρνεται και τα νεύρα σου να δοκιμάζονται.

Ότι λεφτά ζήτησαν τα πήραν και τα παίρνουν. Παζάρια ούτε θέλησα, ούτε μπορώ να τους κάνω. Θεωρώ απαράδεκτη την αντιμετώπιση και τη συμπεριφορά τους. Πέντε ημέρες χωρίς τηλεφωνική σύνδεση είναι πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να περάσει έτσι. Η ποιότητα της γραμμής την οποία μου παρέχουν για σύνδεση στο διαδίκτυο απαράδεκτη.

Λοιπόν, αύριο το πρωί “είμαι για ΟΤΕ”. Θα βρω το πιο κοντινό του κατάστημα και θα επιστρέψω στην πατρική αγκαλιά του. Τουλάχιστον επί των ημερών του ποτέ δεν είχα μείνει για πέντε ημέρες χωρίς τηλεφωνική σύνδεση. Και αν κι αυτός δεν κάνει, στον επόμενο! Όποιος πληρώνει έχει και δικαιώματα, όποιος πληρώνεται και υποχρεώσεις.

Το μόνο που θα μου λείψει είναι η “ξύλινη και δωρεάν ευγένεια” των παιδιών της Tellas και η υποχρέωση τους να κλείνουν τις συνομιλίες τους, ότι και να τους έχεις σούρει, με το κολοκυθένιο: Σας ευχαριστούμε πολύ που μας καλέσατε!

Ακούγεται το τραγούδι “Πρέπει”, του Άκη Πάνου με τη Βίκυ Μοσχολιού.

06/09/2009