16. 28/10/94 - [0919] - Τετράδιο 10, Σελίδα 055
Δύσκολα. Όλο και πιο δύσκολα. Έχω βαρεθεί να γράφω, την κάθε φορά, τους ίδιους μονότονους [και μη αισιόδοξους] προλόγους. Όμως, καρδιά μου, πως αλλιώς;
Ζούμε δύσκολα γιατί μοιάζει να το θέλουμε. Δεν έχουμε συνήθως την γενναιότητα ούτε να διεκδικήσουμε αλλά ούτε και να απορρίψουμε όχι αυτά που πρέπει αλλά αυτά που θα έπρεπε. Και, πίστεψε με. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο “πρέπει” και το “θα έπρεπε”. Το πρώτο μπορεί να είναι μίζερο και ευνουχισμένο σέρνοντας μαζί του όλες τις αδυναμίες των άτολμων ή αποτυχημένων επιλογών της ζωής μας. Το δεύτερο μπορεί να αγκαλιάζει και να οριοθετεί την ζωή, που σαν νέοι ή νεότεροι έστω, υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας. . .
25/07/2008
Γιά να πάρουμε λίγο τα πάνω μας. Τίποτα δεν είναι δύσκολο, εμείς τα κάνουμε δύσκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτείνω ήλιο και θάλασσα γιά ν'ανέβουν τα κέφια.
η αραπίνα ελληνίς (κοντεύω όπου να'ναι)
Ευχαριστώ πολύ για την εμψύχωση. Το παλεύω. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληΗμέρα!