Θα πρέπει να ήταν κάπου μέσα στο έτος 1971. Βρίσκομαι με την μητέρα μου στην πλατεία Καλογήρων, στη Δάφνη, εκεί που σήμερα βρίσκεται ο ομώνυμος Σταθμός του Metro. Δε θυμάμαι πια για πιο λόγο βρισκόμαστε εκεί. Ίσως για να επισκεφθούμε κάποιο γιατρό. Θυμάμαι μονάχα ότι τη συγκεκριμένη μέρα στην περιοχή αυτή υπάρχει λαϊκή αγορά και ο καιρός είναι βροχερός. Στην πλατεία, εκεί που σήμερα λειτουργούν καφετερίες, υπάρχει και ένα μικρό δισκοπωλείο. Είναι εποχή που ο ραδιοσταθμός της αμερικανικής βάσης στο Ελληνικό ακόμα λειτουργεί. Απ’ αυτόν, υποθέτω, έχω ακούσει το τραγούδι “Daughter of Darkness” με τον Tom Jones. Και με έχει συναρπάσει. Μου αρέσει πολύ, το σιγομουρμουρίζω. Βλέπω, λοιπόν, το δισκοπωλείο στην πλατεία και μπαίνω στον πειρασμό. Ζητώ χρήματα από την μητέρα μου. Μπαίνω στο δισκοπωλείο και, ευτυχώς, βρίσκω και αγοράζω το 45άρι δισκάκι της DECCA [45-GD 5159] Ελληνικής Κατασκευής που περιέχει το τραγούδι. Στην άλλη όψη το “Tupelo Mississippi Flash” ομοίως με τον Tom Jones.
Θα πρέπει να ήταν ένα από τα πρώτα δισκάκια 45 στροφών [ανά λεπτό] που αγόρασα. Το έχω ακόμα. Είναι αυτό που, με τη θήκη του, εικονίζεται επάνω αριστερά. Μονάχα που τότε είχα τη μανία να “μαρκάρω” τα 45άρια μου με αυτοκόλλητα ή και “ιδιοκατασκευές”. Για την περίπτωση της συγκεκριμένης πλευράς του συγκεκριμένου δίσκου έχουμε την εικόνα ενός οφθαλμού, κομμένη από περιοδικό, και κολλημένη με πράσινη μονωτική ταινία πάνω ακριβώς στο λογότυπο της DECCA.
Πέρασαν χρόνια πολλά από τότε. Όλα άλλαξαν. Άνθρωποι και τόποι. Αγνώριστοι. Μένουν οι αναμνήσεις. Ήχοι, εικόνες και οσμές να θυμίζουν αλλοτινές εποχές. Αλλοτινές ευτυχίες. Μένουν τα ακούσματα σαν τροχιοδεικτικά, κι αυτά, της πορείας της ζωής μας. Ακούσματα που ακόμα μας συγκινούν και ενεργοποιούν τις διαδικασίες της μνήμης. Μιας μνήμης ακόμα γεμάτης και θελκτικής.
Tom Jones, λοιπόν, και “Κόρη του Σκότους” από το μακρινό 1971. . .
05/11/2007
Καλησπέρα, όλα άλλαξαν, δυστυχώς όχι προς το καλύτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά είμαστε εκεί, ζήσαμε τότε.
Χα! Το πρώτο μου δισκάκι ήταν το Yellow River των Tremeloes. Το βρήκα προ καιρού στο νέτι και το κατέβασα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μονόγραμμα είναι το αγαπημένο μου ποιήμα. So πολύ μου ήρεσεν το προηγούμενο ποστ. 10 με τόνο στον Αλοίσιους.
Τον Ton Jones τον σνομπάριζα εκείνη την εποχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πήγα μαζί σου στην πλατεία χειμωνιάτικη Κυριακή ,απογευματινή παράσταση στην Ατλαντίδα ή το Μετροπόλιταν ,μετά σουβλάκια στο Διόνυσο και το βράδυ το λεωφορείο για το σπίτι.
Nα' σαι καλά!
Katerina ante portas:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε άνθρωπος και η εποχή του. Η ιστορία επαναλαμβάνεται με άλλους τόπους, άλλους ανθρώπους, άλλα περιστατικά.
ellinida:
Το έψαξα κομμάτι γιατί γνώριζα ότι το Yellow River το είχαν τραγουδήσει οι Christies. Όμως είχες δίκιο. Το τραγούδι το έγραψε ο Jeff Christie και το “πρόσφερε” στους Tremeloes οι οποίοι το ηχογράφησαν αλλά δεν το κυκλοφόρησαν, τότε τουλάχιστον. Έτσι ο συνθέτης δημιούργησε τους Christies το ηχογράφησαν και έγινε επιτυχία. Συνεπώς έχεις στα χέρια σου κάτι σπάνιο θαρρώ. Παράκληση: πέμψ’ το μου! Το Μονόγραμμα είναι από τα πιο “πιασάρικα” ποιήματα που έχουν γραφεί στην Ελληνική. Κι εμένα μου αρέσει. Ο Αλοΐσιους είναι περίπτωση. . .
aqua:
Το πιθανότερο κάποια βράδια μαζί να περιμέναμε το λεωφορείο στην στάση Πλατείας Καλογήρων. Και δεν σε γνώρισα, και δεν με γνώρισες. . .
Να κι εσύ είσαι καλά.
Κορίτσια Καλημέρα!