Δευτέρα 12 Ιουνίου 2006

Οι Σελίδες 8 και 9 + [ΝΚ]

. . . Έχω όμως κατωρθώσει να στρεβλώσω τον χρόνο. Έχω εξακοντίσει παρόν, παρελθόν και μέλλον το ένα ενάντια στο άλλο. Ζω δύο και τρεις φορές τις ίδιες στιγμές. Κάνω σκέψεις εξωφρενικές, προσχεδιάζω σενάρια ιστοριών και λίγες μέρες πριν σκέφτηκα ότι άρχισα να γίνομαι τρελός. Ίσως είμαι ήδη τρελός. Ισορροπίες επικινδυνότατες και για τούτο αβάσταχτες. . .
01/08/1976

. . . Το δράμα μου δεν είναι ότι δεν μπορώ να πω ψέματα που να μοιάζουν μ’ αλήθειες μα το ότι λέω αλήθειες που μοιάζουν με ψέματα. Κύριε βοήθει. . .
09/08/1976

Γκλουργσξφστσφξ.
21/08/1976

Τ’ αγκιστράκια που βρίσκονται σ’ αυτό το τετράδιο και σέρνονται ξεσκίζοντας τις σάρκες μου με το πέρασμα του χρόνου. . .
. . . Ξέρεις; Ποιητής είναι ένας που όταν βρεθεί μπροστά στο κενό κάνει μόνος του το πρώτο βήμα από φόβο· μήπως δεν του επιτρέψουν να το γνωρίσει. . .
24/08/1976

. . . Με όλη μας την δύναμη πρέπει να ζητήσουμε έναν έρωτα που να μην μας διαψεύδει να μην μας πληγώνει. . .
02/09/1976

Η θέλησή μου είναι ένα ατσάλι που πρέπει να λυγίσει. Να λυγίσει για να μπορέσω να διαβάσω. Η πηκτή ακινησία των ημερών. Το πέλαγος που πρέπει να διαβώ και η πίκρα των διαγωνισμών που θα ΄ρθει. Δεν μπορώ να ξεφύγω τίποτα και αισθάνομαι ένα τρομαγμένο ζώο. Φοβάμαι ότι πήρα την ζωή μου λάθος και είναι φοβερά δύσκολο να γυρίσω πίσω. . .
07/09/1976

. . . Κουράστηκα, πικράθηκα, εξευτελίστηκα, απαύδησα, συντρήβηκα πολλές φορές. Έννιωσα την πίκρα να μ’ έχει αρπάξει από τον λαιμό και να προσπαθεί να με ρίξει κάτω. Είδα τον πανικό από κοντά. Οργίστηκα για τον τρόπο της ζωής μου που επίτρεψε να φτάσω εκεί που έφτασα. Έννιωσα τη ζωή μου ένα ξετρελαμένο πουλάρι λυτό στον κάμπο να μην μπορώ να την κουμαντάρω. Πήγα και ήλθα στις άδειες και τις γεμάτες αίθουσες. Πίεσα εμένα να διαβάσω, ενώ μου ήταν αδύνατο, και τα κατάφερα μερικές φορές. Έννιωσα τον λυγμό ένα κόμπο στη βάση του λαιμού μου και μια φορά τον άκουσα να λύνεται (Άσκηση Γραφής Νο 7). Έσφιξα τα χέρια και τα χείλια και ορκίστηκα εκδίκηση. Μ’ ένα ανόητο χαμόγελο άσκησα τις καθημερινές συνήθειες απογνωσμένα γυρεύοντας μια λύση. Έννιωσα το σπίτι αυτό, απ’ όπου σου γράφω, πολλές φορές να με διώχνει και μερικές φορές το δέχτηκα. Βρήκα αγαπημένες μου συνήθειες να μην μπορούν να με γιατρέψουν καν να γλυκάνουν τον πόνο της πληγής μου. Έζησα για ένα μήνα ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο, ανάμεσα στη συντριβή και την ελπίδα, ανάμεσα στην κακομοιριά και τον ηρωισμό, ανάμεσα στον φόβο και το κενό. Έζησα! Τώρα, 31 του μήνα, μπορώ και γράφω σχετικά ήρεμος. Έζησα. Όχι δεν θέλω να ξεχάσω τίποτα, θέλω, ίσα-ίσα, να τα θυμάμαι. Τα πλήρωσα και είναι δικά μου. Πήγα και ήλθα με την ψυχή ξεραμένη ανήσυχα γυρεύοντας τον άλλο άνθρωπο, τη λύση. Ακούμπησα το μεγάλο σώμα του πανικού και σώπασα. Έζησα. . .
31/10/1976

8 σχόλια:

  1. Τι υπέροχος, "μαύρος" έφηβος πρέπει να ήσουν!

    Ένας μικρός "καταραμένος" ποιητής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Ξέρεις; Ποιητής είναι ένας που όταν βρεθεί μπροστά στο κενό κάνει μόνος του το πρώτο βήμα από φόβο· μήπως δεν του επιτρέψουν να το γνωρίσει"

    Εκπληκτικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. η σημείωση της 9ης αυγούστου με καλύπτει απόλυτα...

    "αγαπημένες συνήθειες που δεν μπορούν να γιατρέψουν..."
    ενίοτε γίνονται και ανυπόφορες και σε πνίγουν, σωστά;

    Νικολάι, αυτές οι μύχιες σκέψεις σας με αγγίζουν πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. composition doll: Το . . .καλύτερο που έχω ακούσει για την εφηβεία μου! Κάλιο αργά, παρά ποτέ, λοιπόν. Τι να πω; Ευχαριστώ [και τι κρίμα που δεν πια να κοκκινίσω μπορώ!].

    x-psilikatzoy: Ε, καμιά φορά προκύπτπυν και τίποτις "κουλτουριάρικα"!

    beatlus: Με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι υπάρχει ασθένεια! Ποιητικά τα λέτε και με ψιλομπερδεύετε!. . .

    krotkaya: Ώστε ομοιοπαθής και υμείς; Να το προσέξετε! Εγώ δεν και βλέπετε που κατήντησα! Εμένα, πάντως, με γοητεύει το εντόνως επισημανθέν:

    Μ’ ένα ανόητο χαμόγελο άσκησα τις καθημερινές συνήθειες απογνωσμένα γυρεύοντας μια λύση.

    Χαίρομαι που σας οι σκέψεις μύχιες μου αγγίζουν και δη πολύ [και έχω και άλλες, πολλές!].

    ΚαληΗμέρα σας κυρίες μου, ΚαληΗμέρα κύριε . . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Μ’ ένα ανόητο χαμόγελο άσκησα τις καθημερινές συνήθειες απογνωσμένα γυρεύοντας μια λύση. "

    Αμέτρητες μου φαίνονται οι φορές που το 'κανα σε διάφορες φάσεις της ζωής μου, που δεν θέλω να τις θυμάμαι πια! Καλό σας απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι οδυνηρό. Εύχομαι να μην σας ξανασυμβεί.

    Καλό Απόγεμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν απαντώ επί του αντικειμένου . Σου απαντώ στο σχόλιο σου που έβαλες στο μπλογκ μου για την αποχώρηση μου .
    Ναι όντως ήταν χαζό .
    Αλλά είπα ποτέ πως είμαι έξυπνη ???
    Καλημέρα ! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Με το "Χαζά, τώρα!", βεβαίως, αναφερόμουνα στην γενική κατάσταση. Συνεπώς καμία σύνδεση με το αν είσαι έξυπνη ή όχι. Πάντως, μεταξύ μας, και ας μην ποτέ το είπες, έξυπνη είσαι!
    Χάρηκα που επέστρεψες. Σου άφησα ένα ατόφιο "Ναι". Και το εννοώ. Θα περάσεις δύσκολα αλλά θα μάθεις και θα νιώσεις πολλά. Ελπίζω να τα λέμε. . .

    Καλό σου απογευματάκι! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή