1494. Πανεπιστημίου

 

Πέμπτη, 25 Οκτωβρίου 2023. Κατέβηκα στην Αθήνα. Ήμουν προσκεκλημένος στην αποχαιρετιστήρια συνάντηση για τη συνταξιοδότηση του καλού συναδέλφου ΔΧ. Μεσημεράκι. Αποβιβάστηκα στον σταθμό metro της πλατείας Συντάγματος. Βγήκα από την έξοδο στην αρχή της οδού Πανεπιστημίου (ή «Ελευθερίου Βενιζέλου» κατά την ατυχή, όπως αποδείχθηκε, έμπνευση κάποιων, παλαιότερα,  καρεκλοκρατούντων).

Στο αριστερό μου χέρι το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία». «Ας αρχίσω να φωτογραφίζω», σκέφτηκα (κι ας έχω κατηφορίσει την Πανεπιστημίου εκατοντάδες φορές). Ξεκίνησα με τα μαρμάρινα λιοντάρια, του ξενοδοχείου, πάνωθέ μου. Στράφηκα προς την πλατεία Συντάγματος. Φωτογράφισα την Βουλή των Ελλήνων (ή/και τη Βολή κάποιων λίγων).

Κατηφόριζα και φωτογράφιζα. Όταν φωτογραφίζεις στο δρόμο χρειάζεται υπομονή. Όταν φωτογραφίζεις, μεσημεράκι, σ’ ένα δρόμο με την κίνηση της Πανεπιστημίου χρειάζεται να συνδυάσεις την υπομονή με επιμονή. Πρέπει να εκμεταλλευτείς το κόκκινο, των φαναριών κυκλοφορίας, για να φωτογραφίσεις τα κτήρια δίχως να μπροστά τους υπάρχουν αντιαισθητικές καμπούρες αυτοκινήτων.

Το προσπάθησα με τον Ι.Ν. Αγίου Διονυσίου, το Οφθαλμιατρείο και την «Αθηναϊκή Τριλογία» (ακαδημία Αθηνών, Πανεπιστήμιο, Βαλλιάνειο Μέγαρο). Για τις στοές που φωτογράφισα, μέχρι το ύψος της Ιπποκράτους, δεν χρειάστηκε κάτι παρόμοιο. Υπήρχε, ωστόσο, ένας μικρός προβληματισμός σε σχέση με τους περαστικούς. Είναι δύσκολο να σηκώνεις την κάμερα, την στο κινητό, εν προκειμένω, και να πατάς το κουμπί όταν περνοδιαβαίνουν άνθρωποι διάφοροι. Κάποιοι μπορεί να το πάρουν στραβά. Προσοχή, λοιπόν.

Κατηφόρισα έτσι, μέχρι την οδό Ιπποκράτους την οποία ακολούθησα για να βγω στην Ακαδημίας και να την κατηφορίσω, και πάλι φωτογραφίζοντας. Έφτασα στην οδό Πατησίων. Πήγα στο χώρο της συνάντησης. Είδα πολλούς παλιούς και νέους συναδέλφους. Κάποια συναπαντήματα, ομολογώ, τα χάρηκα περισσότερο.

Να είναι Καλά ο άξιος ΔΧ και να απολαύσει τα χρόνια που έρχονται με Υγεία, Αγάπη και Τύχη Αγαθή. Ένας άψογος επαγγελματίας και συνάδελφος με τον οποίο είχα τη χαρά και την τιμή να συνυπάρξω και να συνεργαστώ επί έντεκα χρόνια, επτά μήνες και είκοσι οκτώ ημέρες.  

Να είσαστε Καλά,

Να περπατάτε και να

Γιατί όχι;

Φωτογραφίζετε!

 

Ένα κλικ μακριά ο Στέλιος Ρόκκος στο τραγούδι του «Θάλασσα»:

11/11/23