1440. Σώψυχα (Ετών Σαράντα Έξι)

59. 21/12/76 ® [0170] <> Τετράδιο 02, Σελίδα 134

Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου. Αισθάνομαι απαίσια, φως πουθενά. Δεν γνωρίζω πόσο ευθύνεται η Κ. Στη σχέση μας μια παθητική στάση κρατώ. Τηλεφωνεί μόνο εκείνη, όπως μπορεί, όταν μπορεί. Ένα σωρό, κρυφά από την μητέρα της. Ο αδελφός της, ο Κ., γύρισε από το Παρίσι, όπου έκανε από φέτος ντοκτορά, υπερκόπωση έχοντας. Η κατάσταση στην οικογένεια Κ. είναι ταραγμένη. Την πληρώνω και εγώ. Γίνονται τηλεφωνήματα μετά τις 11 με την ψυχή στο στόμα, όταν οι γονείς της κοιμούνται. Ποιος άκουσε τα ανείπωτα;   

    Μετά τις 6/12/76  μια ακόμα συνάντηση στις 17/12/76. Και λοιπόν τι έγινε; Σας έχει τύχει να ονειρευτείτε την ανεξάρτητη είσοδο; Εμένα μου έτυχε και δεν την βρήκα, έπεσα πάλι στα ίδια χαντάκια της μιζέριας και της κακομοιριάς.

“Τρύπια είν’ η αγάπη μας και δεν μας προστατεύει”.

Ποια αγάπη μας; Λυπάμαι που έτσι μιλώ για την Κ., μα είναι αλήθεια αυτά που σου μιλώ. Θα της δώσω, πάντως, το σήμα του κινδύνου. Ίσως, πάλι, είναι ότι ο καιρός είναι δύσκολος για ’μένα γενικά. Είμαι κουρασμένος, είμαι πολύ κουρασμένος, θα έλεγα πνιγμένος.

   Το Πολυτεχνείο θα με δυσκολέψει πολύ, το βλέπω ολοκάθαρα τώρα πια. Πρέπει να το αγαπήσω κι αυτό με απωθεί, με απωθεί με την κακομοιριά, την προχειρότητα και την φτώχεια του. Πώς θα γίνει;

    Η Κ. δείχνεται στο ελάχιστο να μην μπορεί να σηκώσει το βάρος μου. Όχι γιατί είμαι τίποτα σπουδαίος άνθρωπος μα γιατί είμαι τόσο συνειδητά περίεργος· “αλλόηχος”. Και σκέφτομαι, κύρια μιλώ για σήμερα, να τα τινάξω όλα στον αέρα και να σταματήσω τα πάντα με την Κ. Και γνωρίζω καλά ότι δεν θα το κάνω, ίσως, γιατί είμαι δειλός. Εάν είναι να συμβιβαστώ γιατί να συμβιβαστώ, άδοξα, με την Κ.; Προτιμότερο να συμβιβαστώ κερδίζοντας και ένα γυναικείο σώμα και μια επικοινωνία δίχως επιφυλάξεις. Δεν είναι λίγα αυτά. Και Θεέ μου, πια τι σου μιλώ!

    Τώρα πια ίσως η ζωή μου να είναι μια χαμένη υπόθεση. “Μεγάλες κουβέντες”, θα πεις. Μακάρι να είναι έτσι. Ωστόσο εγώ ανησυχώ, ανησυχώ τρομερά πολύ και αδιάκοπα. Κάτι μου ξεφεύγει ή κάτι μου ξέφυγε. Δεν μ’ αρέσει η ζωή που ζω και η Κ. δε δείχνεται να μπορεί να βοηθήσει. Μακάρι, και πάλι, να λαθεύω μα δεν την βλέπω ικανή.

   Ζω σε μια περιοχή που ζουν 2.000.000 άνθρωποι και δεν βρίσκω ανθρώπους να παρηγορηθώ. Είναι τραγικά αστείο να αφήνει κανείς έτσι ανεκμετάλλευτη μια τόσο μεγάλη πόλη. Ναι! Δεν μου αρέσει η ζωή που κάνω, αυτό είναι όλο. Άρχισε η ζωή να με βαραίνει και δεν πρέπει. Αδύνατο να συνεχίσω.

Το τραγούδι “Don’t Play That Song (You Lied)”, με ερμηνεύτρια την Aretha Franklin, είναι από τα αγαπημένα μου και το ανέβασα στην εγγραφή «1181. Ημέρες Τρεις Για Έτη Είκοσι», την Τρίτη 28 Αυγούστου 2018. Σήμερα θα το ακούσουμε στην εξαιρετική και, γιατί όχι, εξίσου αγαπημένη εκτέλεση του  Bruce Springsteen από το εκπληκτικό τελευταίο στούντιο άλμπουμ του  “Only The Strong Survive”. Το τραγούδι είναι σύνθεση  των Ahmet Ertegun και Betty Nelson, συζύγου του Ben E. King, ο οποίος και το πρωτοηχογράφησε το 1962: 

21/12/2022